รักเกินห้ามใจใต้บัญชารัก

6 มังกรกับหงส์

"มันบอกว่า พี่หงส์ตอนอยู่บนเตียงเร่าร้อนมาก ต่างจากบุคลิกที่หยิ่ง ๆ ในเวลาปกติ และอีกอย่างก็..."

"..." ชายหนุ่มขมวดคิ้วทันที เมื่อคิวมันไม่ยอมพูดให้จบสักที

"ก็...เอ่อ มีรสนิยมที่เร่าร้อน แล้วก็รุนแรง" คิวพูดไปชะงักไป เพราะลืมตัวไปว่า ตัวเองกำลังนินทาลูกค้าอยู่

"กูเลยนี่หว่า"

"เขาเรียกมึงไปด้วยแล้วเหรอครับ ถึงจะเป็นมึง"

"ไอ้ห่า วันนี้ก็ให้กูไปคุยด้วยแล้วไง"

"ได้คุยก็ไม่ได้ไป NVIP ทุกคนหรอกนะ"

"..."

"มึงอย่าคาดหวัง เด็กใหม่ ๆ เข้าทุกวัน ดูดี ๆ ก็ตั้งเยอะ"

"ไม่ เพราะกูจะทำให้เธอไม่อยากไปกับใครอีก นอกจากกู!"

"แล้วมึงจะทำยังไง"

"ต้องได้สยบแทบเท้า"

"ที่หมายถึง คือมึงใช่ไหม"

"..."

Line

(HY : ฉันถูกใจผู้ชายคนนั้น ไม่ต้องให้ไปบริการใคร โอนค่าเสียโอกาสให้แกแล้ว) 23:40

เมื่อพิมพ์ข้อความที่ส่งให้ครีมเสร็จ หญิงสาวก็ขยับกระจกมองหลังมาดูหน้าตัวเอง แล้วยิ้มบาง ๆ ออกมา นี่เธอไม่โดนหอมแก้มมากี่ปีแล้ว แก้มสวยของเธอขึ้นสีแดงอย่างไม่น่าเชื่อ

[รายการโอน/ถอน

บัญชี xxx-x-x9988-x จำนวนเงิน 300,000.00 บาท วันที่ xx x.x. xx 23:42 น.]

(Cream : ส่งสติกเกอร์ (ตื่นเต้น) ) 23:51

(Cream : ส่งสติกเกอร์ (ดีใจ) ) 23:51

(Cream : ส่งสติกเกอร์ (ขอบคุณ) ) 23:52

เมื่อกลับมาถึง ก็เห็นฉัตรผู้ช่วยคนสนิทและนกเลขานุการของเธอ นั่งรออยู่ที่ห้องรับรองภายในคอนโดมิเนียม ก่อนจะพา 2 คนนั้นขึ้นไปที่เพนต์เฮาส์ชั้นบนสุดของเธอ

"ฉัตร นกเกิดอะไรขึ้น"

"คุณหงส์ดูนี่สิคะ" ฉัตรพูดพร้อมกับเปิดไอแพดและหันไปให้หงส์หยกดู

เป็นการเปิดตัวเครื่องประดับของบริษัทคู่แข่งตลอดกาลของเธอ นั่นคือบริษัทเก่าของพ่อกับแม่เธอ ที่ร่วมสร้างมาด้วยกัน แต่สุดท้ายคนเจ้าชู้อย่างพ่อเธอ ก็ยกทุกอย่างให้กับเมียน้อยที่ชื่อรตี พร้อมกับลูกติดอีก 2 คน นั่นเป็นสาเหตุทำให้เธอเกลียดและแค้นพ่อมาจนถึงทุกวันนี้

และเธอก็พยายามสร้างทุกอย่างขึ้นมาด้วยตัวเอง พยายามทำให้บริษัทของเธอ ยิ่งใหญ่กว่าบริษัทนั้นให้ได้ แต่น่าเสียดายที่ตัวต้นเหตุอย่างพ่อเธอ ไม่ทันได้อยู่ดูความสำเร็จนี้

"นี่แบบที่แม่ฉันออกแบบ" เมื่อเห็นแบบของเครื่องประดับที่โชว์อยู่นั้น เธอก็ตกใจจนแทบจะช็อก เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่บริษัทของเธอโดนขโมยผลงานการออกแบบ เพียงแค่ครั้งนี้มันเป็นคอลเลคชั่นพิเศษ ที่จะใช้จัดประกวด

"ใช่ค่ะ"

"แบบอันนี้ มันอยู่ติดตัวฉันเกือบจะตลอดเวลา และคนที่ได้เข้าใกล้ฉันก็มีไม่กี่คน แล้วเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นอีกได้ยังไง" น้ำเสียงอันเยือกเย็นถูกเอ่ยออกมา พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองทั้ง 2 คน

"ใช่ค่ะ เพราะเป็นแบบนี้ เรา 2 คนเลยมาที่นี่ มาเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ใจ ว่าไม่ใช่ฝีมือของเรา 2 คนแน่ ๆ" ฉัตรพูดเสียงสั่น นกก็หน้าซีดตัวสั่นไม่ต่างกัน

"..." หญิงสาวได้แต่นิ่งเงียบ และใช้ความคิดของตัวเอง ไตร่ตรองเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น

"พวกเธอ 2 คนจะไม่หักหลังฉันใช่ไหม"

"ชะ...ใช่ค่ะ เรา 2 คนจะไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น" นกก็พูดเสียงสั่น

"วันนี้ก็กลับไปพักผ่อนเถอะ"

"แต่..."

"ไม่ต้องคิดมาก"

"ค่ะคุณหงส์ ถ้างั้นพวกเราลานะคะ"

"สวัสดีค่ะ"

เธอไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแต่พยักหน้าให้ จากนั้นทั้ง 2 สาวก็เดินออกจากห้องไป

"อย่าให้เป็นแบบที่ฉันคิดเลยนะ..."

1 สัปดาห์ต่อมา

ณ บ้านอาม่ากิมฮัว

วันนี้มีซินแสชื่อดังที่สนิทกับอาม่าแวะมาเยี่ยมเยือน ทุกคนต่างก็ดีใจ และพากันมานั่งล้อมให้ดูโหงวเฮ้งให้

"อ้าว อาหงส์ อาม่าพึ่งบ่นคิดถึงลื้อ"

"สวัสดีค่ะม่า สวัสดีค่ะซินแสตงฉิน วันนี้หงส์ว่าง เลยแวะมาหาม่าค่ะ" หญิงสาวก็ยกมือไหว้ทั้ง 2 คน พร้อมกับส่งผลไม้ที่ถือมาให้แม่บ้าน

"อั๊วคิดถึงลื้อมากนะอาหงส์" อาม่ากิมฮัวลุกขึ้นสวมกอดหลานสาวสุดที่รัก ซึ่งอาม่ากิมฮัวก็รักหงส์หยกมากจริง ๆ ทั้งยังรู้สึกผิด เนื่องจากชัยลูกชายของเธอ ทำไม่ดีกับวิภาและหงส์หยกมากเกินกว่าจะให้อภัยได้

"ลื้อยังสาวและสวยขึ้นมากเลยนะอาหงส์ อั๊วคิดถึง ไม่เจอลื้อมาจะ 5 ปีแล้วสินะ"

"หงส์ก็เหมือนกันค่ะซินแส"

"มังกรกับหงส์ เป็นสัญลักษณ์ของชีวิตคู่ที่สมบูรณ์พูนสุข เปี่ยมไปด้วยความสำเร็จ ราบรื่น และความเจริญรุ่งเรือง ตามความเชื่อของคนจีน" Cr coachnatta

"อะไรนะคะ" หญิงสาวถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ

"ใช่ เนื้อคู่ลื้อจะมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับมังกร และมังกรตัวนั้นก็สง่างามและยิ่งใหญ่ไม่ต่างจากหงส์แบบลื้อ" ซินแสตงฉินพูดด้วยท่าทางที่จริงจัง และมั่นใจมาก ๆ

"หงส์ไม่คิดจะมีแฟนหรือคนรักอะไรทั้งนั้น"

"ที่ผ่านมามันยังไม่ใช่เวลาของลื้อไง แต่อีกไม่นานเนื้อคู่ของลื้อจะเข้ามาในชีวิตลื้อ" ซินแสตงฉินเขียนกระดานดำและหันไปให้หญิงสาวดู ซึ่งก็เป็นรูปหงส์กับมังกร ที่เกี้ยวกันเป็นวงกลมอยู่ ทั้งภาพนั้นยังเป็นภาพที่สง่างามมาก

"..." ซึ่งนั่นก็ทำให้หญิงสาวใจเต้นแรงขึ้น 'หงส์กับมังกรงั้นเหรอ'

"แล้วถ้าลื้อได้พบเจอกับอีแล้ว อีจะไม่ปล่อยลื้อไปไหน มังกรตัวนี้ร้ายและดื้อด้านมาก หงส์อย่างลื้อเท่านั้น ที่จะปราบอีให้อยู่หมัด"

"หงส์ยัง..."

"อาหงส์ อดีตที่เคยไม่ดีกับลื้อ ก็ใช่ว่าทุกคนจะเป็นเหมือนอาชัยทั้งหมดหรอกนะ อาม่าเชื่อว่าคนดี ๆ ยังมีอีกเยอะ และคนนั้นก็ต้องเหมาะสมกับลื้อ" อาม่ากิมฮัวจับมือเธอไว้แน่น และแสดงแววตาที่เชื่อมั่นออกมา

"..."

เมื่อคุยกับอาม่ากิมฮัวและซินแสตงฉินเสร็จ หญิงสาวก็ขอตัวกลับ จนตอนนี้เธอก็ขับรถไปเรื่อย ๆ แบบยังไม่มีจุดหมาย พร้อมกับคิดเรื่องที่ซินแสตงฉิน พูดเอาไว้ก่อนหน้า เนื้อคู่ของเธอมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับมังกร... แล้วมันคือเรื่องจริงหรือเรื่องอุปโลกน์ที่ถูกปั้นแต่งขึ้นมากันนะ

ชีวิตนี้ไม่คิดจะมีแฟนหรือมีครอบครัว สิ่งนั้นไม่เคยอยู่ในหัวเธอเลย และเธอก็ไม่เคยรู้ด้วยว่าความรักจริง ๆ เป็นอย่างไร ด้วยที่ใจของเธอมันด้านชาไปหมดแล้ว และคนอย่างเธอก็ไม่เชื่อมั่นในเรื่องความรักอะไรทั้งนั้น...

ทีแรกเธอตั้งใจว่าจะกลับเพนต์เฮาส์ แต่คิดไปคิดมา เธอก็ไม่ได้กลับไปหาผู้เป็น...แม่เธอสักพักใหญ่แล้ว คิดได้ดังนั้นก็ขับรถไปยังเส้นทางที่กลับบ้าน ซึ่งก็เป็นบ้านที่เธอไม่เคยอยากมาเลย...

"พี่พรสวัสดีค่ะ"

"คุณหงส์สวัสดีค่ะ เดี๋ยวพรไปตามคุณวิภานะคะ" พรยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เมื่อเห็นว่าวันนี้หงส์หยกกลับมาที่บ้าน

"หงส์ไม่มาหาแม่นานเลยนะลูก" เมื่อเห็นลูกสาวคนสวยของเธอ วิภาก็รีบเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า ขนาดจะกอดลูกเธอยังไม่กล้า ตอนที่แม่บ้านไปตามก็วางทุกอย่างที่ทำลง และรีบมาทันที

"หงส์งานยุ่งค่ะ" เธอตอบเสียงเรียบ

"มาเหนื่อย ๆ นั่งก่อนนะลูก"

"ค่ะ แม่ก็นั่งเถอะ"

"แม่คิดถึงหงส์นะลูก" วิภาพูดเสียงสั่น

"ค่ะ"

"เอ่อ..."

"หงส์มาแป๊บเดียวนะคะ"

"จ้ะ ๆ ลูก งั้นแม่ให้พรทำกับข้าวอร่อย ๆ ที่หงส์ชอบให้กินนะลูก" วิภาพูดด้วยท่าทีร้อนรน วันนี้เธอจะได้กินข้าวกับลูกสาวเธอแล้ว

"ค่ะ"

"อร่อยไหมลูก" วิภาก็กินข้าวไปถามลูกสาวด้วยความอิ่มอกอิ่มใจ

"ค่ะ" หญิงสาวตอบเสียงเรียบ พร้อมกับตักอาหารเข้าปาก แม้รสชาติอาหารวันนี้จะอร่อย แต่เธอก็กินไม่ค่อยลงเช่นทุกครั้ง

"วันนี้ทำไมมาหาแม่ได้ล่ะ"

"หงส์แวะไปที่บ้านอาม่ามา"

"อ๋อจ้ะ แล้วเป็นยังไงบ้าง อาม่าสบายดีนะ"

"ค่ะ อาม่ายังสบายดีเหมือนเดิม"

"แม่ก็ไม่ได้ไปหาอาม่าจะเดือนแล้วเหมือนกัน"

"เอาไว้ค่อยไปก็ได้ค่ะ อาม่าเพิ่งจัดบ้านใหม่คงยังไม่สะดวก"

"แม่ดีใจนะที่หงส์ยังคิดถึง เอ่อ นึกถึงแม่วันนี้" วิภาพูดเสียงสั่น

"กินข้าวเถอะค่ะ หงส์อิ่มแล้ว สักพักก็จะกลับเลย"

"จ้ะ ๆ ลูก"

ถึงแม้เวลาจะล่วงเลยมานานแค่ไหน แต่ความรู้สึกผิดในใจ ที่ก่อเกิดเป็นปมแก่ลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ ก็ทำให้วิภารู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้ ลูกสาวเธอดีกับเธอขึ้นมาหน่อยแบบนี้ ก็ทำให้วิภารู้สึกดีไม่น้อย...