Rrr Rrr Rrr
เสียงโทรศัพท์ชายหนุ่มดังขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่ เขาลืมตาขึ้นมางัวเงีย หันไปมองข้าง ๆ เจอเธอกอดเขาไว้แน่น ซึ่งเมื่อคืนกว่าจะเสร็จกิจกรรมกันก็ปาไปตี 2 กว่าแล้ว นี่ก็เป็นครั้งแรกเลยที่เธอกอดเขา ทุกครั้งจะเป็นเขาที่กอดเธอ พอเห็นแบบนี้ก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ
"มันโทร.มาทำไมของมันตั้งแต่เช้าวะ" ชายหนุ่มบ่นพึมพำอย่างหัวเสีย เมื่อเห็นชื่อลูกน้องคนสนิทโชว์อยู่หน้าจอโทรศัพท์ เขาก็ค่อย ๆ แกะมือเธอออกอย่างเสียดาย ก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบหน้าผากมนของเธอเบา ๆ แล้วเดินออกไปที่ระเบียงเพื่อรับโทรศัพท์
"เออ" เขากดรับสายปอนด์ลูกน้องคนสนิท ด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดใจ
(ปอนด์ : บอสไม่ได้เข้ามาดูงานหลายวันแล้วนะครับ)
"มึงก็ดูไปก่อนแล้วกัน ช่วงนี้กูมีอะไรต้องทำเยอะ" เยอะของเขาในตอนนี้คือ ติดคนตัวบางที่นอนอยู่บนเตียง
(ปอนด์ : แต่บอส...โชว์รูมก็ไม่เข้า เต็นท์ก็ไม่เข้า มันหลายวันเกินไปแล้วนะครับ)
"มึงเป็นพ่อกูเหร
