เช่นเคยที่พราวฟ้าไม่ต่อสู้ เธอตั้งรับเช่นเคย ถูกตบหน้าทั้งสองข้างหลายครั้ง พร้อมกับคำก่นด่าจากปากแม่สามีที่พ่นใส่ไม่หยุด
“แกนังผู้หญิงหน้าหนา ลูกชายฉันไม่ต้องกาแกแล้ว แกรีบไสหัวออกไปจากที่นี่วันนี้เลยนะ ถ้าแกไม่ไป ครั้งหน้าฉันจะเอาไม้หวดแกให้น่วมเลย เพี้ยะ...เพี้ยะ”
ความเกลียดชังที่มีมาก อรุณครองสติ ครองอารมณ์ตัวเองไม่ได้ นางฟาดฝ่ามือลงบนแก้มพราวฟ้าแบบนับจำนวนไม่ได้ พราวฟ้าก็ไม่ทีท่าต่อสู้ เธอกอดหมอนไว้แน่น กลัวว่าลูกของตนจะถูกผลกระทบไปด้วย โดยที่อีกสามคนไม่ทันสงสัย
หนึ่งคนลงไม้ลงมืออย่างเมามัน
อีกหนึ่งคนมองด้วยความสะใจ
ส่วนอีกหนึ่งคนตกใจ คาดไม่ถึงว่าอรุณจะตบตีพราวฟ้า
อรุณไม่กลัวว่าใครจะมาห้าม เวลานี้ทางโล่ง ทางสะดวกปรินทร์ออกไปจากบ้านตั้งแต่ออกมาจากห้องนี้ โดยไม่รู้ว่าไปไหน บุหงันไปบ้านยุรนันท์ตั้งแต่ตอนเที่ยง เพราะวันนี้มีนัดกับคุณยาย ปุริมก็ไม่ยุ่งเรื่องนี้อยู่แล้ว อ
