เจ้าหัวใจนายปิศาจ

หัวใจมันเต้นแรง

ลายไทย หรือพี่ปาปูน เป็นลูกชายคนโตของพี่หิน ลายศิลา และหนูขิง     สุกฤตา บริบูรณ์รักษ์ เจ้าของบริษัท Thailand Research and Poll Co., Ltd.

ปัจจุบันนี้คุณพ่อมอบหมายและยกตำแหน่งผู้บริหารให้กับเขา และมีน้องชายคือ ลายไม้ หรือ ไปร์ท ซึ่งเป็นผู้ช่วยของพี่ชายในการช่วยบริหารงานต่าง ๆ ในบริษัทให้ก้าวหน้าต่อไป

“อเมริกาโน่แก้วหนึ่งครับ” ลายไทยส่งเสียงสั่งกาแฟที่เคาน์เตอร์ของร้านสะดวกซื้อที่อยู่ใต้ตึกในที่ทำงานของเขา

“ยายพาย คนที่แกบอกว่าเขาหล่อ เขามาแล้วนะ นั่นไง” เสียงของดาด้าหรือมธุรดาเพื่อนของปวีนุชกรี๊ดกร๊าดเบา ๆ พอให้ได้ยินกันสองคน

พายตื่นเต้น มือไม้พานสั่นไปหมด ยกมือขึ้นขยับแว่นสายตาที่เธอสวมใส่ สายตาของเธอจดจ้องไปที่เขา แล้วขยับก้าวขายาว ๆ ไปยืนตรงหน้า แล้วรีบทำตามออร์เดอร์ที่เขาสั่ง เธอเหลือบมองใบหน้าของเขาอยู่ตลอดเวลาที่ยืนชงกาแฟอยู่

‘หล่อ วัวล้ม ควายล้ม อะไรแบบนี้ จะบ้าตาย’ เธอเพ้ออยู่ในใจ เขาหน้าตาน่ามองไปหมด ใจเธอเต้นระรัวทุกครั้งที่เห็นใบหน้าของเขา

ผู้ชายอะไรมีใบหน้าที่หมดจด สะอาดสะอ้าน สายตาที่มีแววอ่อนโยนช่างน่าอิงแอบ เขาดูอบอุ่นที่สุด

ลายไทยหยิบเอาลูกอมรสต่าง ๆ ที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาอ่าน ก่อนจะหยิบหมากฝรั่งขึ้นมาสองแผงวางไว้ เธอวางแก้วกาแฟไว้บนเคาน์เตอร์ตรงหน้าเขา

‘โอ๊ย...แล้วผู้ชายบ้าอะไรใส่เสื้อสีชมพู โอ้...น่ารักที่สุด หัวใจของพายจะละลาย อยากได้เป็นพ่อของลูกจัง’ เธอคิดอยู่ในใจ ใบหน้าที่มองสบตากับเขา เธอยิ้มกว้าง ยิ้มที่คิดว่าสวยที่สุดตั้งแต่เกิดมา เหมือนอยากให้เขาประทับใจให้ได้

กริ๊ง... มือถือของเขาดังขึ้น ชายหนุ่มรีบหยิบออกมาแล้วกดรับสาย

“นายจะเอาอะไรเหรอ” ลายไทยถามคนปลายสายไป

(“พี่เอากาแฟใส่นมผสมรักครับ”) เสียงลายไม้ดังมาจากปลายสาย

“อื้อ...อย่างเดียวนะ”

“ครับ” เขาวางสาย แล้วสั่งกาแฟอีกแก้ว

พายดีใจจนยิ้มแก้มป่องที่จะได้อยู่กับเขานานขึ้น แค่นี้ก็ดีใจมาก ๆ แล้ว

“เอาลาเต้แก้วหนึ่งขอน้ำตาลเพิ่มเป็นสองชอตนะครับ” เขาบอกเพิ่ม

“ค่ะ ซื้อให้เพื่อนหรือคะ” เธอชวนคุย

เขาไม่ตอบแค่พยักหน้าและยิ้มให้ แค่นี้หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอก็เป็นสุขแล้ว

‘พี่เขามีแฟนแล้วหรือยังนะ’ เธอถามเขาในใจ แต่ก็ยกหน้าไปยิ้มให้กับเขาตลอดเวลา

เธอส่งแก้วกาแฟแก้วใหม่ให้อย่างอ้อยอิ่ง ไม่อยากจากลา เขายกมือขึ้นมารับ แค่ปลายนิ้วแตะสัมผัสกัน เธอก็ขนลุกชันไปทั้งตัว พายชักมือกลับทำท่าเขินอาย เหมือนกับเขาจับมือสาวน้อยอย่างไรอย่างนั้น

“จ่ายเงินที่แคชเชียร์ได้เลยค่ะ” น้ำเสียงของเธอสั่นนิด ๆ พายเหมือนคนบ้าไปแล้ว เธอพ่นลมหายใจออกมาทันทีที่เขาหมุนตัวหันหลังให้

‘จะจีบ ยังไงดี พี่ขา พี่หล่อที่สุดเลยค่ะ’ เธอพูดกับตัวเองในใจ ยกสองมือของตัวเองขึ้นมาประสานอยู่ที่หน้าอก ยืนมองตามแผ่นหลังของชายคนนั้นไป พร้อมกับคิดสิ่งที่คาดหวังเอาไว้ในใจเท่านั้น

ดาด้ากระดี๊กระด๊าเดินกระแซะหัวไหล่เข้ามาถามใกล้ ๆ

“แกได้ถามชื่อพี่สุดหล่อไหม”

“ยัง...” พายทำปากแบน ๆ แทบชนกับจมูก

“หื้อ...อะไรกัน กล้า ๆ หน่อยสิยะ เฮ้อ...แล้วชาตินี้แกจะมีโอกาสได้ทำความรู้จักกับเขาเหรอ แต่จะว่าไป มันก็เกินฝันนะยายพาย ส่องกระจกมองตัวเองบ้างหรือเปล่า ฮา... ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงา” เพื่อนสาวหัวเราะชอบอกชอบใจ ว่าพายแรง ๆ แต่เธอก็รู้ว่าดาด้าพูดเล่น เพื่อนสาวเดินไปทักทายลูกค้าที่เข้ามาใหม่

“ชิ...” ปวีนุชทำเสียงตามหลังเพื่อน

 ‘ฉันก็รู้อยู่แล้ว จะมาย้ำให้ขวัญเสียทำไมเนี่ย ยายด้า ชิ...’ พายทำปากแบนยิ่งกว่าเดิม เธอเดินหน้าเง้าไปรับของจากมือของเพื่อนที่ส่งให้เธอช่วยเอาเข้าตู้ไมโครเวฟอุ่นให้ลูกค้าคนอื่น

‘คอยดูนะ ฉันจะต้องทำให้สำเร็จ จะต้องสืบให้รู้ว่าเขาเป็นใคร ชื่ออะไร ทำงานที่ไหน เพราะเขาคือพ่อของลูกของฉัน อึ๋ย...’ คิดไปนึกไปด้วยความสุขที่ได้เพ้อฝัน อะไรทำให้เธอมั่นใจขนาดนั้นคุณปวีนุช

‘ความสุขที่ได้ฝันใช่ไหมพาย’  

ในห้องทำงานของลายไทย

“เรือลำใหม่ของปืนมาถึงแล้วนะพี่ ไอ้ปืนมันโทรมานัดแล้ว อีกสองอาทิตย์ มันจะพาพวกเราไปล่องเรือกัน เพราะจะเป็นการเปิดใช้เรือครั้งแรกครับ ผมบอก  ปืนแล้วว่า ขอให้เราสองคนเคลียร์งานเซตนี้ให้เสร็จก่อน” ลายไม้เอ่ยปากบอกพี่ชายทันทีที่เห็นหน้า

“พี่ไม่ไปได้ไหมนะ พ่อกับแม่รู้เขามีหวังแหกอกแกกับพี่แน่ ๆ ไปตั้งสองอาทิตย์”

“โธ่พี่ปูน ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้ว เนี่ยงานส่งออกให้หมด เคลียร์เกลี้ยง แล้วงานล็อตใหม่ก็ส่งให้แต่ละแผนกเรียบร้อย แล้วเราค่อยกลับมาเคลียร์หลังจากนี้อีกสองอาทิตย์ น่า นะ ไปเหอะ นาน ๆ ที อีกอย่าง...”

“อะไร” ลายไทยสวนคำถามขึ้นมาทันที

“ถือโอกาสฮันนีมูนสิพี่ พี่โบกี้ต้องดีใจแน่ ๆ”

“ยังไม่ได้แต่งเนี่ยนะ”

“โธ่ พี่ปูนครับ เรือลำใหญ่มาก ไปทดลองใช้งานกันหน่อย โอกาสดี ๆ หายาก ที่แน่ ๆ ผมโทรไปบอกพี่โบกี้แล้ว พี่โบกี้เธอก็โอเคเซย์เยส” ไปร์ทเอ่ยถึงคู่หมั้นของลายไทย เขาจัดการไม่ให้พี่ชายมีโอกาสปฏิเสธ

โป๊ก... พี่ชายเอาสันแฟ้มที่อยู่ในมือ โขกไปที่หัวน้องชาย

“แล้วจะมาพูดทำไม พูดเพื่ออะไร แกให้ฉันไปกับคู่หมั้น แต่ที่พวกแกควงสาว ๆ  สวย ๆ ไป ยังงี้ก็ได้เหรอ”

“ฮันแน่... ว่าแต่พี่กล้าเหรอ กล้าไหมล่ะ กล้าจะทำเหมือนพวกผม คอขาดนะครับ และอีกอย่างพี่โบกี้จะถลกหนังหัวพี่ปูนออกมาแน่ ๆ ผมการันตีได้เลย”

ลายไทยได้แต่หัวเราะร่วน เมื่อนึกถึงคู่หมั้นหน้าสวยแต่นิสัยโหด ๆ

“มีใครไปมั่ง”

“ไอ้ปืน รถด่วน ผม พี่ แล้วก็พี่โบกี้” ไปร์ทสาธยาย

“แล้วสาว ๆ” คำถามของพี่ชายทำให้ไปร์ทหัวเราะออกมาเสียงดัง

“เฮ้ย...ยังจะมาถามอีก ไปกับคู่หมั้นแท้ ๆ พี่ไปถึงพี่ก็เห็นเองแหละน่า”  น้องชายหัวเราะร่วนก่อนจะหยิบแก้วกาแฟของตัวเองเดินกลับห้องทำงานไป

ลายไทยได้แต่ส่ายหน้ามองตาม ยังไม่ทันได้อะไร มือถือของเขาดังขึ้น

กริ๊ง... เมื่อลายไทยกดรับ เสียงผู้หญิงปลายสายก็ดังขึ้นทันที

(“ถ้าไปร์ทไม่โทรมาบอกเรื่องเรือของปืน พี่ปูนจะไปกับใคร”) คู่หมั้นสาวทำเสียงเข้ม

“ไม่มีแพลนจะไปเลยให้ตายเหอะจ้ะโบกี้จ๋า พี่ก็เพิ่งรู้เรื่องนี้จริง ๆ” เขาทำเสียงสูง

(“หึ... อย่าให้รู้นะคะว่าคิดนอกใจ พี่ปูนตายแน่ แล้วทำไมต้องทำเสียงสูง แบบนี้มีพิรุธ”)

“พิรุธอะไร คิดไปเองทั้งนั้น พี่นะกลัวแล้วจ้าแม่ทูนหัว ไหนเมื่อกี้ใครทำเสียงสูง ไม่มี้....” เขาทำเสียงสูงอีกครั้งและส่งเสียงหัวเราะตามไป

(“พี่ปูนค่ะ เย็นนี้เจอกันที่คอนโดของโบกี้นะ มีปาร์ตี้เล็ก ๆ”)

“อีกแล้วเหรอจ๊ะ” เขาทำเสียงเหนื่อยหน่าย โบกี้ชอบปาร์ตี้จริง ๆ ในพักหลัง ๆ มาเนี่ยจัดแต่ปาร์ตี้ เพราะต้องการฝึกฝนการเป็นแม่ศรีเรือน เรียนทำอาหารแล้วเรียกเพื่อน ๆ มากินด้วย