เล่ห์ร้าย กับดักรัก

ตอนที่ 7 ก้างขวางคอชิ้นเบ้อเร่อ

ร้านอาหารอิตาเลียนที่ประดับตกแต่งด้วยสไตล์อิตาเลียนหรูหรา บรรยากาศจะดีกว่านี้ถ้าได้นั่งรับประทานอาหารกับชายหนุ่มที่ตนหมายปองสองต่อสอง แต่นี่มีก้างขวางคอชิ้นเบ้อเร่อ ก็จะใครซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่อีตาผู้ช่วยคนสนิท มือขวาที่ขาดไม่ได้ของเขา ฝันของเธอสลายไปในพริบตา เมื่อเขาเอ่ยสั่งการผู้ช่วยหน้านิ่งคนนั้นให้เข้าไปนั่งรับประทานอาหารด้วยกัน เธอก็คิดว่าเขาคงจะให้ผู้ช่วยนั่นแยกโต๊ะออกไป ที่ไหนได้ นั่งหน้าสลอนอยู่ตรงข้ามกับเธอเลยจ้า ขัดใจคนสวยอย่างแรง

ดาราสาวสูดหายใจลงปอดลึกๆ หลายครั้ง ถ้าเธออยากยืนเคียงข้างเขาในฐานะมาดามวัฒนดิเรกฤทธิ์ เธอต้องใจกว้างดุจแม่น้ำแยงซีเกียง เธอต้องแสดงให้เขาเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยทั้งข้างนอกและข้างใน เหมาะสมกับเขาแค่ไหน แค่ทานข้าวมื้อแรกแล้วเธอเกิดเจ้ายศเจ้าอย่างเรื่องมากเรียกร้องเอาจากเขามากไป เธอจะชวด อดได้เขามาครอบครอง ไม่เป็นไร มื้อต่อไปเธอจะออดอ้อนเขาให้พาไปดินเนอร์สองต่อสอง ไม่แน่นะ บ่ายนี้เขาอาจชวนเธอไปดูหนังฟังเพลงแล้วหาอะไรเบาๆดื่ม จากนั้นก็ไปไหนต่อไหนแล้วแต่อารมณ์พาไปก็ได้ เสน่ห์ของเธอก็น้อยเสียเมื่อไหร่ ผู้ชายอย่างอัคคีมีหรือถ้าเธอจะเอาจริงๆ เขาจะรอดเงื้อมือเธอไปได้

อาจจะมีคู่แข่งนิดหน่อย ก็แม่เลขาหน้าหวานนั่น แต่จะเรียกว่าคู่แข่งก็เรียกได้ไม่เต็มปากนัก เมื่อหล่อนไม่ได้มีอะไรทัดเทียมเธอได้เลย จะว่าสวยก็สวยอยู่หรอก แต่โปรไฟล์และหน้าตาทางสังคม มันคนละชั้น ไม่มีผู้ชายฉลาดๆที่ไหน ปฏิเสธนางเอกเบอร์หนึ่ง ซึ่งเป็นลูกสาวเจ้าของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าส่งออกแถมยังมีแบรนด์เสื้อผ้าหรูเป็นของตัวอย่างเธอ แล้วไปคว้าเลขาโลว์โปรไฟล์แบบนั้นมาเชิดหน้าชูตาในสังคมแน่

แต่จะไม่ให้สนใจเลยก็คงจะไม่ได้ เพราะดูจากอาการของเขาแล้ว เธอสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง เอาเป็นว่าเธอจะไม่ประมาท ต้องหาทางกำจัดเลขานั่นออกไปแบบเนียนๆ เอาแบบที่ใครก็จับไม่ได้ไล่ไม่ทันแล้วกันว่าเธอเป็นคนทำ คอยดูสคิลการแสดงขั้นเทพของเธอเสียบ้าง รางวัลต่างๆ ไม่ได้มาเล่นๆนะคะ

“ถ่ายโฆษณาเดือนหน้า คุณไฟจะไปให้กำลังใจโรสไหมคะ”

“ไปสิครับ ผมต้องไปดูแลความเรียบร้อยที่นั่นอยู่แล้ว”

“แล้วมีใครไปกับคุณไฟบ้างคะ คุณชลธีไปด้วยไหมเอ่ย”

เธอชวนคุย พลางคิดแผนการร้ายในใจ

“ปกติผมไปนอกสถานที่ต้องมีนายชล กับเลขาส่วนตัวติดตามไปด้วยอยู่แล้วครับ”

“หมายถึงคุณเลขาหน้าหวานๆ หรือเปล่าคะ”

เธอถามด้วยรอยยิ้มหวานหยด

“ใช่ครับ น้ำผึ้งเธอต้องไปดูแลผมและคอยประสานงานต่างๆให้ด้วย”

“พอดีเลยค่ะ คุณไฟจะว่าอะไรไหมคะ ถ้าโรสจะรบกวนขอให้คุณน้ำผึ้งช่วยดูแลโรสระหว่างที่อยู่ที่นั่น บังเอิญพี่วินนี่ผู้จัดการส่วนตัวของโรส แกติดพาน้องบิวตี้ไปถ่ายละครที่ญี่ปุ่นน่ะค่ะ”

ช่างเหมาะเจาะอะไรเช่นนี้เมื่อผู้จัดการส่วนตัวใจสาวต้องพาเด็กในสังกัดอีกรายไปทำงานต่างประเทศ และเธอก็เพิ่งคิดได้สดๆร้อนๆถึงแผนการที่จะแยกเลขานั่นออกห่างจากเขา แล้วเธอก็จะอาศัยจังหวะนั้นทำคะแนนและอยู่ใกล้ชิดเขาเอง ดีไม่ดีอาจเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน คนระดับอย่างเขาหากเธอร้องโวยวายหาความรับผิดชอบ เขาต้องไม่ปฏิเสธแน่ แต่ถึงเขาจะปฏิเสธพ่อแม่ของเธอก็ไม่มีทางยอมแน่ คราวนี้คงได้จัดงานแต่งสมใจทั้งสองบ้าน

“เอ่อ ได้ครับ แต่น้ำผึ้งเธอต้องทำงานให้ผมด้วย คงอาจดูแลคุณโรสได้ไม่เต็มที่นะครับ”

เขาออกตัว ใจจริงไม่อยากให้น้ำผึ้งต้องไปดูแลรับใช่ใกล้ชิดกับใคร ยกเว้นเขา มีก้างขวางคอชิ้นเบ้อเร่อแบบนี้ คงหาโอกาสวุ่นวายกับเธอได้ลำบากหน่อย แต่ไม่เป็นไร คนอย่างนายอัคคีซะอย่าง จะทำอะไรเขามีแผนสองสามสี่เสมอ

“ไม่เป็นไรค่ะ โรสก็ไม่ได้จะใช้งานอะไรเธอมากหรอกค่ะ แค่อยู่เป็นเพื่อนโรสบ้าง คอยช่วยหยิบจับนั่นนี่ให้โรสนิดหน่อย และมีผู้หญิงอยู่เป็นเพื่อนคุย โรสก็สบายใจแล้วค่ะ ขอบคุณคุณไฟนะคะ ที่เมตตาโรส”

เธอหว่านเสน่ห์ใส่เขาเต็มที่

ระหว่างที่ทั้งสามกำลังรับประทานอาหารพลางพูดคุยไปเพลินๆนั้น สายตาคมก็หันไปเห็นกับชายหนุ่มที่เขาคุ้นหน้า ใช่แล้ว ไอ้หน้าหล่อนี่เป็นแฟนน้ำผึ้งของเขา แต่เอ๊ะ มันมากับใคร ผู้หญิงสาวสวยท่าทางจะอายุน้อยกว่าน้ำผึ้งนิดหน่อย ท่าทางที่ผู้หญิงคนนั้นแสดงกับมัน ดูไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมงานหรือน้องร่วมโลกกันธรรมดาแน่ เธอเกาะแขนมันแน่น นั่งเบียดหน้าอกอวบเข้าชิด จนแทบจะเกยขึ้นไปนั่งบนตักไอ้หมอนั่นอยู่รอมร่อ

หน็อยแน่ บังอาจมีกิ๊กหรอ แต่เมื่อคิดอีกมุมหนึ่ง ก็ดีเหมือนกัน ถ้าน้ำผึ้งรู้ว่าคนที่เธอหลงรักหัวปักหัวปำถึงขนาดยอมขัดคำสั่งเจ้านายอย่างเขาได้ เธอต้องรู้ว่ามันไม่ได้ซื่อสัตย์ต่อเธอเลยแม้แต่น้อย ไม่คู่ควรเลยที่เธอจะเสี่ยงเอาอนาคตตัวเองไปรับประกันเพื่อให้ได้คบกับมันแบบนั้น ดีล่ะ เขาจะเอาเรื่องนี้ไปบอกเธอแน่ แต่จะบอกอะไรแบบนี้มันต้องมีหลักฐาน

อัคคีขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เขาเดินไปหาที่หลบซ่อนแฝงตัวตามมุมอับ ชายหนุ่มยกโทรศัพท์มือถือราคาแพงขึ้นมาถ่ายภาพชายหญิงที่กำลังอิงแอบแนบชิดหัวร่อต่อกระซิก เหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน เมื่อได้ภาพตามที่ต้องการแล้วก็กลับโต๊ะอย่างสบายใจ เขาจะรอวันเหมาะๆ ที่จะบอกเธอให้เลิกกับผู้ชายเฮงซวยคนนี้ซะ

ซึ่งวันที่เหมาะสมที่เขาหมายถึงก็คือ วันที่พวกเขาต้องเดินทางไปถ่ายทำโฆษณากันที่ไร่องุ่น เพราะถ้าหากเขาบอกเรื่องนี้กับเธอไปแล้ว จะได้โทรไปบอกเลิกมันโดยที่ไม่ต้องเจอหน้ากันให้ใจอ่อน และถ้าหากเธอร้องไห้เสียใจ เขาคนนี้จะเป็นคนปลอบใจเธอเองภายใต้บรรยากาศโรแมนติกของไร่องุ่น เธอจะหนีเขาไปไหนพ้น หึหึ

แล้วอาหารมื้อนี้ก็จบลง โรสิตาออดอ้อนให้เขาพาไปหาที่บรรยากาศดีๆ นั่งฟังเพลงและดื่มอะไรเบาๆ เขาไม่อาจปฏิเสธได้ ด้วยเธอเป็นพรีเซ็นเตอร์คนสำคัญของบริษัท เขาสมควรดูแลเธออย่างดี และที่สำคัญ เขามีชลธีติดตามไปด้วยทุกที่ ไม่มีอะไรต้องกังวล หากเป็นข่าวขึ้นมาหรือเกิดน้ำผึ้งรู้เรื่องนี้ขึ้นมา เขาจะได้มีข้ออ้างได้

เขาจะไม่มีทางตกหลุมเสน่ห์โรสิตาเด็ดขาด ถึงแม้หญิงสาวจะสวยงามไร้ที่ติ และแม่ของเขาจะพยายามกรอกหูแทบทุกวันให้เขาหมั้นหมายกับเธอ เพราะถ้าขืนเขากลับไปทำตัวเป็นคาสโนวาอย่างเดิม ควงผู้หญิงทีละหลายๆคนให้เป็นข่าว มีหวังเขาไม่มีทางจีบเพชรน้ำผึ้งติดแน่ ที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่กลัวอะไรเธอหรอกนะ เพียงแต่ว่านักล่าอย่างเขา เมื่อล็อกเป้าหมายเหยื่อแล้ว ต้องล่าเอามาให้ได้ ไม่ล่ามั่วซั่วกินไม่เลือกหรอก

“ผู้ชายทึ่ม ไหนว่าเป็นคาสโนวาไง นี่งัดวิชาการแสดงมาทอดสะพานจนจะกระแทกหน้าแล้ว ยังลีลาเล่นตัวอยู่ได้ หรือเรายังทำได้ไม่ดีพอนะ ”

โรสิตาบ่นอุบขณะเปิดประตูเข้าคอนโดหรูของตนเอง เธอขาดความมั่นใจไปชั่วขณะ เมื่อเชื้อเชิญเขาให้ขึ้นมาดื่มกาแฟบนห้องเธอแล้วเขายืนกรานปฏิเสธ หรือเพราะว่าเธอชวนเขามาดื่มกาแฟ ไม่ได้ชวนมาทำอย่างอื่น เขาเลยไม่อยากเสียเวลาขึ้นมา แล้วจะให้เธอบ้าไปชวนเขาขึ้นมาทำอะไรโจ่งแจ้งแบบนั้นได้อย่างไร ถึงเธอจะเป็นสาวเปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟัน แต่เธอก็ไม่ทำตัวง่ายให้เสียราคา ถ้าไม่จำเป็น

“ครั้งนี้โรสจะยอมให้คุณ คราวหน้าคุณไม่มีทางหนีพ้นแน่ ถ้ามีสติมันยากนัก ก็หมดสติมันไปเลยแล้วกัน”

บทบาทในละครน้ำเน่าที่เธอเคยแสดงเป็นนางเอกแล่นเข้าสมองเป็นฉากๆ ระดับรางวัลการันตีอย่างเธอ ไม่มีทางพลาดแน่นอน