“คิดถึงเหรอ” คชาถามคนที่มองเขาอยู่ตลอด ตั้งแต่เดินเข้าไปใกล้เธอ แต่วาริชกลับส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว อะไรอะ คนอุส่าห์ดีใจ แบบนี้ก็เก้ออะดิ
“ไม่อะ เพิ่งไปไม่ถึง 5 นาที แล้วนี่มีอะไร ชวนกันไปจีบสาวงี้เหรอ หน้าบานเชียวนะ” วาริชค่อนขอด จนคชาหน้าบึ้งใส่
“วันนี้วันเกิดมัน มันชวนอะ ไปด้วยกันนะ” คชานั่งลงข้างๆวาริช ถูกหน้าไปกับไหล่ของเธอ ออกไปแป๊ปเดียวก็คิดถึงแล้วอะ เขาคงอาการหนักแล้วละ
“แล้วเรื่องที่วาถามค้างไว้”วาริชผลักหน้าคชาออกจากไหล่ ไอ้นี่ไม่อายคนอื่นเลยรึไง คิดจะทำอะไรก็ทำ คนมองหมดแล้ว
“แต่งงานแล้วจะตอบ” เขายังไม่อยากบอกเธอตอนนี้ เธอจะรู้สึกผิดมากกว่าดีใจ เอาไว้ให้แต่งงานกันก่อน แล้วเขาจะบอกสิ่งที่เขาเคยทำกับเธอเมื่อ 5 ปีก่อน
“นานเกินอะ วาอยากรู้”
“ไม่เอา ของกินมาละ ไปเถอะ เดี๋ยวต้องซื้อของขวัญให้มันอีก”คชารับของจากบริกรโรงแรมไปถือ วาริชจึงต้องลุกขึ้นออกเดินนำไปก่อน ถ้าไม่อยากพูด วาก
