สองเดือนต่อมา
คชาและวาริชยังคบกันอยู่เหมือนเดิม แม้คชาดูจะเร่งรัดเธอเรื่องแต่งงานอยู่ตลอด แต่วาริชก็ยังบ่ายเบี่ยง เพราะเธอยังไม่แน่ใจตัวเองเท่าไหร่ และไม่ได้รีบร้อนอะไร แบบที่เธอกับเขาเป็นอยู่มันก็ไม่เห็นจะต่างจากแต่งงานไปแล้วสักนิด ไม่รู้เขาจะยึดติดกับการแต่งงานอะไรนักหนา
“วา พักเถอะ วันนี้แม่ชวนไปกินข้าวที่โรงแรม” คชาที่เพิ่งกลับจากทำงาน เดินเข้ามาหาคนรักที่ยังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ ทั้งที่ตอนนี้ใกล้จะปิดร้านแล้ว
“ขยันชวนวาทั้งแม่ทั้งลูกเลยอะ” วาริชมองคนที่ยิ้มหน้าบานแทนคำตอบ มีอะไรดีๆเหรอ ช่วงนี้คชาหน้าบานมากเลยอะ
“ก็ต้องเร่งทำคะแนน เดี๋ยวแม่ไม่ตามใจ ไปเถอะ”
อะไรนักหนาเนี้ย วาทำงานยังไม่เสร็จเลย ร่างสูงของคชาที่มาถึง ก็เดินมาจับมือไว้ไม่ให้ทำงานต่อ คนจะเย็บผ้าอ่ะ
“เดี๋ยวจะโดนอะ ไม่แหกตาดูเรอะว่างานเยอะแค่ไหน จะชวนไปไหนก็นัดล่วงหน้าก่อนดิเห้ย ไม่ใช่มาถึงก็ลากไปอย่างเดียว ดูชุดว
