คชา
1729 Words
“ม๊า กลับเหอะ”
วาริชเดินกลับมาที่โต๊ะด้วยสีหน้าเรียบเฉย เธอไม่ได้กินเหล้าจนถึงขนาดจะเมาไม่ได้สติ แต่ก็ยอบรับว่ามึนหัวอย่างหนัก ถ้าขับรถกลับเองมันไม่ไหว อาจจะได้สอยท้ายรถชาวบ้านแน่ๆ และเธอต้องเลือกใช้บริการเพื่อนสาวอย่างมาดาม มากกว่าจะไปยืนเอ๋อโบกรถแท็กซี่หน้าร้าน
“วา กลับเองได้ไหม เหมือนที่บ้านจะเรียกด่วนอะ” มาดามชูโทรศัพท์ของตัวเองให้เพื่อนดู ว่าเธอได้รับไลน์จากพี่ชายให้กลับบ้านด่วนจี๋เลย ก็อยากจะไปส่งวาก่อน แต่คอนโดวาริชกับบ้านของเธอ มันคนละทางเลยนะสิ
“เคร เดี๋ยววาเคลียร์บิลเอง ขับรถดีๆนะม๊า แกก็ดื่มไปเยอะเหมือนกัน”
มาดามเก็บของเรียบร้อย ก่อนจะกอดวาริชทีนึง แล้วเดินไปขึ้นรถสุดหรูของตัวเองทันที ถ้าเธอกลับถึงบ้านช้า พี่ชายเธอได้ด่าบ้านพังแน่ ไอ้พี่นั่นมันยิ่งไม่ปกติ มาดามไม่ได้กลัวพี่ชาย แต่เขาคือบ่อเงินขนาดใหญ่ของเธอนะสิ
“ไม่กลับแม่งละ” วาริชทิ้งตัวลงที่โซฟาอีกครั้ง เหล้าเหลือตั้งขวดนึง เสียดาย นอนพักข้างบนก็ได้ ร้านนี้มีห้องพักสำหรับแขกที่เมากลับไม่ไหว หรือไม่ก็พวกที่อยากจะพาใครไปทำอะไรๆบนนั้นนั่นแหละ
วาริชนั่งดื่มต่อพลางทบทวนตัวเองเหมือนทุกที เธอไม่ดีตรงไหน ทำไมถึงได้เจอแต่ผู้ชายที่หวังฟันกับหวังเงิน
เธอก็ทุ่มเทแล้วนะ หวังว่าเขาพวกนั้นจะเปลี่ยนมาจริงจังบ้าง แต่ทุกครั้งก็จบที่การถูกนอกกายตลอด หรือมันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ผู้ชายเขาต้องการเซ็กส์เหรอ หรือเธอมัวแต่อยู่ในกะลาบ้านๆ กับการเก็บค่ำคืนแสนหวานไว้ให้คนเป็นสามี
“ตัดสินใจแระ” วาริชที่กำลังมึนหัวได้ที่ ลุกขึ้นพรวดพราด จนคนที่เดินมานั่งข้างๆเธอ ต้องลุกตามอย่างตกใจ
“อะไรเนี้ยวา ตกใจหมด”
“เห้ย!! วาต่างหากที่ต้องตกใจ มาตั้งแต่เมื่อไหร่” วาริช นึกว่าคชาพายัยนั่นไปเล่นหนังAV แล้วซะอีก ที่ไหนได้ เขากลับมานั่งหน้าตาย อยู่ข้างๆเธอ ส่วนยัยนางแบบนั้น วาลองมองไปทั่วร้านแล้วไม่เจอ ภัทรสรก็ด้วย คนในร้านก็บางตาเต็มที
“ก็นั่งอยู่ตั้งนาน” คชามานานแล้ว ตั้งแต่ที่วาริชเริ่มดื่มอีกครั้งนั่นแหละ
ก็แอบเป็นห่วง ว่ายัยบ้านี่จะไปสร้างความวุ่นวายที่ไหนอีก เลยมานั่งเฝ้านี่แหละ แฟนก็ไม่ใช่ เพื่อนก็ไม่ใกล้เคียง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมานั่งเฝ้าทำไม
สงสารแหละมั้ง เห็นนั่งเหงาอยู่คนเดียวตั้งแต่มาดามเดินออกไป ก็สงสารแค่นั้นเอง
“จะกลับรึยัง สภาพนี้อย่าคิดว่าจะขับรถกลับ สงสารชาวบ้านตาดำๆที่วาจะไปสอยท้ายเขา ลุกเร็ว จะไปส่ง” ร่างสูงมองใบหน้าสวยหวานที่นั่งลงกับโซฟาอีกครั้งหลังจากเห็นหน้าเขา พูดอะไรไปได้ยินบ้างไหมเนี้ย นั่งบื้ออยู่ได้
“คชา ถามไรหน่อยสิ”
“อืม”
“ทำไมถึงเอาไม่เลือก” วาริชไม่ได้เมา แต่วาอยากรู้ความคิดของผู้ชายไง
วาไม่รู้อะว่าผู้ชายเขาคิดเรื่องรักกับเซ็กส์แบบไหน คนเขาบอกว่าของแบบนี้มันอยู่คู่กัน แต่เท่าที่วาเห็นคชาทำ คือมันไม่จำเป็นต้องรัก มันก็ไปเอากับคนอื่นได้ไง
“หาเรื่องจะต่อยกับกูรึไง”
คชาไม่ชอบคำถามของวาริชเลย ถามเหมือนหาเรื่อง เขาก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนซะที่ไหน แต่ไอ้คำที่วาริชพูดว่าเอาไม่เลือก มันเหมือนคำด่าและคำดูถูก ถ้าวาเป็นผู้ชายเขาต่อยหน้าหงายไปแล้ว
“วาอยากรู้อะ” ไม่ต้องมาอ้อนเถอะยัยเอ๋อ คชาไม่มีคำตอบให้วาหรอก อยากรู้ก็ไปถามผู้ชายคนอื่นดิ มาถามเขา จ้างให้ก็ไม่ตอบ
“ไม่ตอบคำถามไร้สาระ กลับเหอะ” คชาไม่รอวาริชด้วยซ้ำ ขี้เกียจรอแล้ว ไม่ได้เป็นอะไรกันสักนิด ยังต้องมานั่งทำอะไรเหมือนตัวเองยังรู้สึกดีกับยัยนี่อยู่ตลอด มันงี่เง่า
วาริชมองตามแผ่นหลังที่กำลังเดินจากไป อยากกลับก็กลับไปดิ บอกตอนไหนว่าจะให้ไปส่ง วาไม่กลับ จะนอนห้องพักของที่ร้าน ไม่กล้าจอดรถไว้ร้าน ตั้งใจว่าจะนอนพักให้สร่างเมานิดหน่อยค่อยขี่รถกลับ
“คชา เล่นอะไรวะ” อยู่ดีๆวาริชก็ถูกคชาจับห้อยหัวไปพาดไว้บนบ่า แถมร่างสูงของเขายังเดินดุ่มๆออกจากร้านไปโดยทิ้งเงินไปที่โต๊ะปึกนึง เสียดายเงินอะ ค่าเหล้าไม่น่าจะถึงด้วยซ้ำ
“นิ่งๆนะวา โยนลงพื้นนะเว้ย”
อยากจะตีมือลงไปที่ก้นวาแรงๆ ทำไมสะดีดสะดิ้งอย่างนี้ มันหนักนะเห้ย
“วางก่อนคชา วาจะอ้วก”
อุ้มดีๆไม่ได้รึไงคชา คนอื่นเขาอุ้มท่าเจ้าหญิงกัน ไอ้นี่กลับเอาเธอห้อยหัวอยู่บนบ่าตอนเมา เดี๋ยวก็อ้วกใส่หลังซะเลยนิ
คชาไม่สนคนที่ดิ้นไปมาบนไหล่เขา วาริชก็ไม่ได้เตี้ยนะ แต่อยู่บนบ่าเขาแล้ว เธอดูตัวเล็กเหมือนหมาแมว ที่เขาอุ้มไว้บนบ่าบ่อยๆเลย
ดูๆไปยัยนี่ก็น่ารักดี น่ารักเหมือนหมานั่นแหละ ผู้หญิงอะไร ดุเหมือนหมา ไม่ก็ส่งเสียงแว๊ดๆ เหมือนแมว
ร่างสูงยัดคนที่ตัวเล็กกว่าของวาริช เข้าไปในรถอย่างไม่ปราณี ทำไมต้องเบา ยัยนั่นเล่นทุบอกเขาอย่างแรงตลอดทางที่อุ้มมา แถมยังส่งเสียงโวยวายลั่นร้าน จนคนที่กำลังจะกลับหันมามองที่เขากับเธอแทบทุกคน
“อยู่กับวาแล้วโคตรขายหน้า” ปากก็บ่นไปอย่างนั้นแหละ แต่มันกลับรู้สึกดีแปลกๆ ที่ได้กลับมาวนเวียนอยู่ใกล้เธออีกครั้ง
“ก็ลูกรัฐมาตรีกับแม่ค้าขายเสื้อผ้า แค่นี้ก็ขายหน้าพอแล้ว”
วาริชนั่งหลังตรงภายในรถสปอร์ตคันหรูของคชา รถที่เธอก็อยากจะได้ แต่เสียดายเงินถ้าจะเอาไปทุ่มกับรถแค่คันเดียว แต่คนอย่างคชาคงมีรถแบบนี้เยอะแยะ เพราะแม่เขาทำธุรกิจนำเข้ารถพวกนี้ด้วย ไหนจะคอนโดอีก ฟอกเงินให้พ่อหรือเปล่าก็ไม่รู้
เธอกับเขา ไม่เหมาะแม้กระทั่ง จะนั่งใช้อากาศร่วมกันด้วยซ้ำ เขามันลูกหลานคนมีเงิน ส่วนเธอก็แค่คนที่กระเสือกกระสนดิ้นรนจนมีเงินเท่านั้น แม้ตอนนี้เธอจะอยู่ในระดับที่ไม่ขัดสนเรื่องเงินทอง แต่ระยะห่างของรายรับมันก็ยังต่างกันมากอยู่ดี
“ถ้าไม่พูดจะลากลงม่านรูดนะวา”
รถขับออกมาไกลแล้ว แต่ผู้โดยสารจำเป็นของเขาเอาแต่นั่งเงียบ ตั้งแต่เธอพูดกับเขาตอนขึ้นรถ นี่เขาขับวนซอยนี้หลายรอบแล้ว เพื่อรอจุดหมายปลายทางจากเธอ
“จอดตรงนี้แหละคชา ขอบใจที่ช่วย”
คชากับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอเคยรู้จักเขาเมื่อ 5 ปีก่อนเพราะเขาเป็นเพื่อนของพี่แมททิว พี่ชายของยัยมาร์ หรือมาดาม ส่วนตัวเธอกับเขาไม่มีความสนิทสนมกันขนาดนั้น ถ้าเขาไม่มาจีบเธอ เธอคงจะไม่รู้จักคนที่อยู่สูงแบบคชาด้วยซ้ำ
“เราจะพูดกันดีๆไม่ได้เลยเหรอ”
คชาหันมามองใบหน้าสวยหวาน ที่นั่งมองเพียงวิวด้านนอก แค่จะมองตรงไปข้างหน้าแล้วเจอเขาในหางตา เธอยังไม่ทำเลย ไม่รู้จะโกรธเกลียดอะไรกันนักหนา
“เราไม่เกี่ยวข้องอะไรกัน วาไม่จำเป็นต้องพูดดีกับคนที่เคยทิ้งวา”
ก็ใช่ที่เธอก็อยากเลิกกับเขา เพราะไม่มีอะไรเข้ากันได้ แต่คำพูดตอนเขาบอกเลิก มันยังฝังลึกในใจเธอไม่หายไปสักที บอกตัวเองว่าไม่รู้สึกอะไร แต่เจอหน้าคชาทีไร อยากจะเตะเสยปลายคางมันทุกครั้งไป
“ก็ดี อย่างน้อยก็ยังจำได้ ว่าเคยคบกัน”
เขาไม่เคยมองย้อนกลับไปตอนที่เลิกกับยัยนี่สักครั้ง เขายังอยู่กับความรู้สึกแรกของตัวเองเสมอ แต่เธอไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเขาเคยรู้สึกยังไงกับเธอ เพราะมันก็แค่อดีตนั่นแหละ ถ้าเขาเปลี่ยนอดีตได้ เขาก็ไม่อยากจะรู้สึกอะไรกับยัยนี่หรอก
“จะจอดได้รึยัง วนมา 5 รอบแล้วเนี้ย”
รถของคชาจอดสนิทลงข้างทาง ทั้งที่จุดหมายตอนนี้คือหน้าร้านเหล้าร้านเดิม เขาวนมา 5 รอบอย่างที่เธอบอกนั่นแหละ รู้ว่าวาริชไม่ได้พักอยู่ที่เดิมแล้ว เขาไม่เคยรู้ความเป็นไปของเธอ ไม่รู้และไม่อยากถาม เพราะต่างคนต่างอยู่แล้ว
“ขอบใจนี่ค่ารถกับค่าเหล้า”
คชามองเงินที่มันอยู่แทนที่ร่างของวาริช ก่อนจะขับรถกลับคอนโดตัวเองนิ่งๆ ไม่รู้ตัวว่าต้องรู้สึกยังไงดี กับการกลับมาเจอกันอีกในรอบ 5 ปี ของเขากับวาริช
แม้ก่อนหน้านั้นจะบังเอิญเจอกัน เกือบทั้งเดือนที่ผ่านมา แต่วันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้คุย แถมยังคุยแบบถึงเนื้อถึงตัวอีก ก็ยอมรับนะว่า วาริชแอบเซ็กซี่ขึ้นเพราะการแต่งตัว แต่นิสัยเธอยังไม่เปลี่ยนไปเลย ห้าวยังไงก็ยังเหมือนเดิม หาความหวานไม่ได้เลยสักนิด
“หึ” คชายิ้มหยันให้กับความคิดตัวเอง ก่อนจะขับรถกลับไปที่คอนโดตัวเองอีกครั้ง เมื่อกี้เขายูเทิร์นรถ ขับตามรถแท็กซี่ที่วาริชโดยสารกลับไป จนกระทั่งเห็นชัดว่าเธอเข้าไปในคอนโดที่คาดว่าน่าจะเป็นของเธอแล้ว เขาถึงได้ขับรถกลับไปบ้าง
ก็แค่อยากรู้ว่าความเป็นอยู่ ว่าเธออยู่ที่ไหนยังไง ก็แค่อดีตคนรู้จัก ไม่มีอะไรพิเศษเลยสักนิด
- Writer
