“มันก็ส่วนหนึ่งเอง ที่เหลือวาช่วยตัวเองทั้งนั้น อดทนได้เก่งมาก” มือเล็กยกขึ้นลูบหัวคนที่โตกว่า อีวาของเธอขี้อ้อนมาแต่ไหนแต่ไร เวลามันเสียใจ มันจะอ้อนให้เธอเป็นแม่อย่างตอนนี้แหละ แม้จะเขินแต่ก็ดีใจ ที่มีคนแบบอีวารักเธอมากขนาดนี้
“คืนนี้ขอเมาได้ไหมอะ”ใบหน้าที่ซุกซบกับไหล่เล็ก เงยหน้าขึ้นมาถาม เห็นมาดามส่ายหน้าระรัว จึงได้แต่เปะปากใส่
“ไม่ได้วา จะเมาแบบเดิมไม่ได้แล้วนะ วาต้องดูแลน้องกับหลาน มันไม่ดีมั้งถ้าจะมาเมาอยู่ตรงนี้” ถึงแม้จะอยากให้อีวามันเมาบ้างนานๆที แต่ตอนนี้มันไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้ว มีทั้งน้องทั้งหลานที่ต้องดูแล
“ขอบใจที่เตือนสติ งั้นวากลับเลยได้ไหมอะ ชักเป็นห่วงเวขึ้นมานิดๆแล้ว”ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่ออย่างเขินอาย ที่ถูกมาดามมองด้วยสายตาแบบนี้ มันมองเธอหวานหยดจนขนลุกไปหมดแล้วเนี้ย
“พอไม่ติดผัว ก็ติดน้อง อิจฉาจัง”ใบหน้าเล็กๆของมาดามซุกลงที่ไหล่ของวาริชแทน เหงาอะ ตั้งแต่อีวา
