“คุณตา” “พี่ราม” น้ำเสียงที่อุทานร้องเรียกชื่อกันและกันของคุณตาสุดเฟียร์สกับหลานชายสุดแสบทำให้เตยหอมที่กำลังนอนหลับฝันหวานถึงกับสะดุ้งตื่นผุดลุกขึ้นด้วยความตกใจ ในขณะที่หม่อนไหมนั้นรีบดึงเข็มน้ำเกลือบนมือออกทันทีโดยไม่สนใจหยดเลือดที่ไหลลงมาตามข้อมือและรีบลงจากเตียงตรงเข้าไปประคองรามสูรให้ลุกขึ้นยืนด้วยความเป็นห่วงทั้ง ๆที่เธอนั้นกำลังไม่สบายอยู่ “พี่รามไม่เป็นอะไรนะคะ” น้ำเสียงที่ยังคงไพเราะน่าฟังเอ่ยถามรามสูรด้วยความห่วงใยก่อนที่คนเจ้าเล่ห์จะเริ่มทำการแสดงละครอ้อนสาวต่อหน้าต่อตาของผู้เป็นตาทันทีโดยที่ไม่สนใจใยดีดวงตาสีดำลุ่มลึกเกินที่เขาจะหยั่งถึงของผู้เป็นตาที่กำลังมองมาที่ตัวเองตาไม่กระพริบ “อูย เจ็บจังเลยค่ะหนูหม่อนดูนี่สิคะปากแตกหรือเปล่าก็ไม่รู้” รามสูรยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้าไปแนบชิดแก้มเนียนของหม่อนไหมด้วยความตั้งใจทำให้หม่อนไหมถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อเขาเล่นออดอ้อนเธอต่อหน้าเตยห