ยามเฉินเสิ่นเยี่ยนฟางเพิ่งตื่นแต่นางลุกไม่ไหวเอวแทบหัก คนบ้านี่กินดุเหลือเกินนัก เจียงเสี่ยวฮวาลุกมาทำมื้อเช้าเรียบร้อยแล้ว เมื่อคืนนางไม่หลับเท่าไหร่เพราะแปลกที่ จึงได้ยินเสียงน้องสาวกับน้องเขย
เช้าเลยรีบลุกมาทำอาหารเองเพราะคิดว่าน้องสาวคงตื่นไม่ไหว เสิ่นเยี่ยนฟางมานั่งข้างๆ พี่สาวก่อนจะนำเกี้ยวที่ห่อเมื่อคืนมาลวกเพื่อเป็นมือเช้า
“พี่หญิง ข้าว่าจะขึ้นเขาสักหน่อย หาผักป่าหรือหัวมัน กินแต่ผักดองคงไม่ดีอาเจินกำลังโตต้องบำรุง ท่านพี่ก็ป่วยอยู่”
“อืม พี่ไปด้วยดีไหมเผื่อจะได้ช่วยกันหา ฝนตกเมื่อคืนทางลื่นนัก”
“อย่าเลย พี่อยู่เป็นเพื่อนอาเจินเถอะ ท่านพี่ไปตำบลข้างเคียงแต่เช้าแล้ว พวกข้าจะซื้ออิฐกับซื้อกระเบื้องใหม่น่ะ ว่าแต่ท่านเถอะเรื่องไปอยู่จวนท่านเจ้าเมืองท่านแน่ใจแล้วใช่ไหม อย่างน้อยเขาก็ปกป้องคนของตนเองได้”
“อืม ข้าเกรงว่าอีกวันสองวันพวกเขาจะมาหาเรื่องที่นี่ สามีเจ้าเป็นซิ่วไฉ ชื่อเสีย
