“งานถึงไหนแล้วไอ้บูม”
ฟิวส์ถามเพื่อน เขาเป็นนายกสโมสรนักศึกษาคนที่มอบตำแหน่งประธานจัดกิจกรรมประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัยให้กับบูม นั่นเพราะบูมเป็นคนเดียวที่ยังไม่มีหน้าที่สำคัญ
“ก็รวมข้อมูลมาได้แล้ว วันพุธคงนัดมาถ่ายรูป ถ่ายในสตูฯ กับสวนสาธารณะในมหาวิทยาลัย หรือมึงอยากได้ตรงไหนอีก”
“แล้วแต่มึง”
เมื่อมอบหมายให้เพื่อนทำแล้วฟิวส์จะไม่ขอก้าวก่าย เพื่อให้มันได้แสดงความสามารถอย่างเต็มที่ไม่ใช่มาจากความคิดคนอื่น แต่ถ้าเรื่องไหนมันหนักต้องปรึกษาหรือให้ช่วยคิดเขาก็ยินดีช่วยเสมอ
“งั้นก็เอาตามนี้นะ กูจัดทีมไว้แล้ว”
“ถ่ายเด็กกูสวย ๆ นะ คนอื่นยังไงก็ได้”
ไมเนอร์พูดแล้วยิ้มอารมณ์ดี เด็กที่ว่าคือรุ่นน้องในคณะของเขาที่กำลังเล็งไว้อยู่
“คนสวยถ่ายยังไงก็สวย”
มีลูกแล้วยังสวย
เขาคิดในใจอยู่คนเดียว ใจจริงอยากถามสักหน่อยว่าคิดอย่างไรเธอถึงลงประกวด แล้วลูกใครจะดูแล แต่มันคงดูขี้เสือกเรื่องชาวบ้าน พ่อเขา
