เมียนักเลง

หนูเป็นอะไรไม่รู้

“สวัสดีครับคุณผู้หญิง พร้อมจะไปหรือยังครับ”

รถยังไม่ทันจอดสนิทดีคนขับก็เลื่อนกระจกด้านคนนั่งทักทายคนที่นั่งรออยู่ ทุกครั้งที่ต้องห่างกันไม่ว่าจะแค่ห้านาทีสิบนาทีหรือเป็นหลายๆชั่วโมงแบบวันที่เธอมีเรียน เขาจะคิดถึงเธอมากเสมอ

“อู้งานอีกแล้วนะ”

เธอนั่งรอเขาใต้ต้นไม้ใหญ่ภายในมหาลัย ไม่บ่อยที่เขาจะมารับเธอในตอนเย็นหลังเลิกเรียนแบบนี้แต่ทุกครั้งที่มาก็มักจะนัดกันตรงนี้ เพราะไม่ค่อยมีผู้คน ไม่เสียงดัง ไม่วุ่นวาย เวลารอเขาจะได้อ่านหนังสือฆ่าเวลาไปได้ด้วย ฉลามไม่ได้ชักช้าหรือจะผิดนัดหรอกนะแต่บางทีรถในเมืองหลวงก็ติดอย่างไร้เหตุผลอยู่บ่อยๆ

“ก็ไปกินข้าวก่อน แล้วก็ไปส่งชบากลับบ้าน แล้วก็ค่อยไปทำงาน”

เดินลงมาจากรถมาช่วยเธอหยิบของที่ส่วนมากก็เป็นหนังสือที่เธอไปยืมเพิ่มมาจากห้องสมุดเพื่อเอากลับไปนอนอ่านตอนกลางคืน แล้วเปิดประตูให้เธอขึ้นรถ ดูแลเธอเหมือนเธอเป็นน้องสาวและก็แสดงตัวให้คนอื่นๆเห็นไปด้วยว่าเธอมีแฟนแล้วอย่าได้ริอ่านเข้ามายุ่ง และก็ชดเชยที่สองสามวันที่ผ่านมานี้เขาต้องเว้นระยะความใกล้ชิดเธอเพื่อให้พ่อของเธอวางใจเขาเหมือนเดิม

และตอนนี้ก็มีข่าวดีเล็กๆถึงทำให้เขามารับเธอหลังเลิกเรียนและไปกินข้าวกันต่อได้ พ่อของเธอต้องกลับไปทำงานด่วน แบบด่วนมากถึงกับสร่างเมาปุ๊บต้องรีบไปปั๊บ แม้แต่จะบอกกล่าวกับลูกสาวสุดรักเองยังทำไม่ได้ต้องให้เขาเป็นคนบอกให้

“ขับรถเวียนไปเวียนมามันอันตราย งั้นแค่ไปกินข้าวกันก็พอเดี๋ยวชบากลับบ้านเอง”

ขึ้นมานั่งบนรถที่มีกระจกติดฟิล์มสีดำสนิทก็ไม่ต้องสนใจสายตาของใคร หญิงสาวปลดเข็มขัดนักศึกษาของตัวเองออกโยนไปไว้ด้านหลัง ดึงเสื้อนักศึกษาของตัวเองออกจากกระโปรง ปลดกระดุมเสื้อสามเม็ดระบายความอึดอัดที่ต้องทนร้อนมาทั้งวัน

เอื้อมตัวไปเปิดเร่งเครื่องปรับอากาศภายในรถยนต์ แล้วเอนกายไปกับเบาะรถ ตากความเย็นอย่างสบายใจ

“พี่ไม่มีทางให้ชบานั่งแท็กซี่หรือรถโดยสารเวลากลางคืนคนเดียว เกิดเจอเรื่องไม่ดีจะทำยังไง เราน่ะเป็นแค่ผู้หญิงตัวนิดเดียวถึงนมกับตรงนั้นจะใหญ่ก็เหอะ”

มือกับเท้ากำลังช่วยกันประคองรถไปข้างหน้า ไปอย่างช้าๆเพราะตอนนี้ยังอยู่ในพื้นที่ของมหาลัย สายตาก็เหลือบมองหน้าอกของเธอเป็นระยะๆไม่ได้ขาด เสื้อกล้ามสีขาวตัวเมื่อเช้าคอมันลึก มันก็ทำให้เขาเห็นไปถึงไหนต่อไหนจนชวนให้อยากจะเปิดด้านในของเสื้อดูให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

เคยเห็นแล้วก็อยากจะเห็นอีก ทั้งขาวทั้งอวบ ใครมันจะไปอดใจไหว

“อะไรใหญ่ อะไรเล็กเหรอจ๊ะ”

คนที่เริ่มจะเย็นอย่างพอใจแล้วขยับตัวขึ้นมาเบาความแรงของเครื่องปรับอากาศ และก็แวะยิ้มให้กับฉลามที่กำลังพูดอะไรที่เธอไม่เข้าใจอีกแล้ว

“ก็นั่นแหละอะไรจะใหญ่จะเล็กพี่ก็ไม่ให้ไป ทำตามที่พี่พูดก็พอ”

ถึงหน้าประตูมหาลัยพอดีทำให้เขาเบรกรถและหันมามองคนที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้อย่างเต็มตา ใบหน้าหวานว่าชวนมองแต่หน้าอกที่เสื้อกล้ามมันปิดบังเอาไว้ไม่มิดน่ามองกว่า

มือใหญ่รีบดันอีกคนให้กลับไปนั่งให้เรียบร้อย ดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้เธอ แล้วตั้งสมาธิกับการขับรถใหม่อีกรอบ เขาควรจะไปให้ถึงร้านอาหารก่อนที่อะไรๆมันจะเลยเถิดไปกันใหญ่

กว่าจะถึงร้านอาหาร เขาต้องจิกปลายเท้าไปไม่รู้กี่รอบ อยากกินเด็กแทนข้าวเย็นเหลือเกิน

“วันนี้ชบาเรียนไม่รู้เรื่องเลย มันเหนื่อยๆอยากหลับ สมองก็คิดอะไรไม่ค่อยออกมีแต่เห็นภาพ”

ไม่นานเขาก็พาเธอมาถึงร้านอาหารเจ้าประจำ ที่มักจะมากินกันทุกสัปดาห์ในวันหยุดของเขา ด้วยร้านนี้อยู่กึ่งกลางระหว่างมหาลัย บ้านและก็ผับ อีกอย่างร้านนี้บรรยากาศดีฉลามบอกกับเธอแบบนั้น แต่เธอก็ไม่เห็นว่าจะมีบรรยากาศดีตรงไหนมีแต่โต๊ะนั่งห่างๆกันออกไปด้วยร้านอาหารค่อนข้างใหญ่ และแต่ละโต๊ะนอกจากจะห่างกันแล้วยังมีพวกต้นไม้ทั้งไม้ดอกไม้พุ่มไม้ใหญ่คั่นระหว่างโต๊ะอีก เรียกว่าแทบไม่เห็นเพื่อนร่วมนั่งกินข้าวโต๊ะอื่นๆเลย

“ภาพอะไร”

เขาพาเธอมานั่งตรงโต๊ะประจำที่โทรจองเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้วแต่ไม่ได้สั่งอาหารด้วยอยากจะมาสั่งเองที่นี้เพราะจะได้กินอะไรร้อนๆไม่ใช่กินของที่ทำรอเอาไว้

“ช่างเถอะ แต่ชบาไม่ให้พี่กินน้ำแล้วนะเดี๋ยวเกรดตก”

หญิงสาวบ่ายเบี่ยงไม่ตอบคำตอบ ด้วยไม่อยากพูดถึงกลัวจะไปนึกถึงมันอีก เดี๋ยวจะพาลกินข้าวไม่รู้เรื่องเหมือนวันนี้ที่เรียนไม่รู้เรื่อง

“เห็นภาพอะไร บอกกันก่อนสิ”

“ไม่มีอะไร”

“เราจะไม่มีความลับต่อกัน”

คำพูดที่เป็นเหมือนกฎเหล็กของเขากับเธอ คำสัญญาที่ให้กันในวันที่ตกลงเป็นแฟนกัน มันใช้ได้เสมอเมื่อเธอกำลังมีความลับกับเขา ไม่ใช่เพราะเขาอยากจะไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเธอมากมายอะไรหรอกยังไงก็ต้องมีเว้นระยะห่างกันบ้าง แต่ใจเขามันสงสัยว่าสิ่งที่เธอพูดมันอาจเกี่ยวกับเขาก็เท่านั้นเอง

“ก็เห็นแต่หัวพี่หลามมุดอยู่ตรงนั้น ผลุบๆโผล่ๆ”

ยังไม่มีเด็กเสิร์ฟเดินมาทางนี้ด้วยคนข้างเยอะทำให้การบริการล่าช้า และทำให้เธอกับเขาพูดคุยกันอย่างเปิดเผย ไม่จำเป็นต้องกระซิบกระซาบเพื่อรักษามารยาทเวลากินข้าวนอกบ้าน

“เห็นภาพแล้วเสียวน้องไหม”

“นิดๆ แต่ชบาก็พยายามจะไม่นึกถึง”

มันก็วูบวาบตรงช่องน้อยของเธอ และก็มีน้ำเยิ้มๆไหลมาเปียกกางเกงใน วันนี้นอกจากจะไม่มีสมาธิจะเรียนแล้วเธอยังไม่ค่อยสบายตัวอีกด้วย ก็กางเกงในมันเปียก

“ไม่ได้หรอก ก็ชบาติดใจจนภาพมันติดตาไปแล้ว ที่นี้ก็จะนึกเห็นภาพบ่อย”

ยิ้มไปพูดไป นึกพอใจในผลงานของตัวเอง ทำเอาเด็กมันติดอกติดใจเสียจนนึกถึงทั้งวัน นับว่าเขายังลีลาดีไม่แก่แต่อย่างใด

“แล้วจะแก้ไขยังไง”

“ก็ต้องทำบ่อยๆจนชบาพอใจ อิ่ม ไม่เ****นอีก คราวนี้ก็จะไม่นึกถึงแล้ว”

“เ****น?”

คำศัพท์ใหม่อะไรอีก ตอนอยู่ห้องเช่ากับพ่อสองคนก็พูดจากันด้วยภาษาปกติเหมือนที่พูดกับเพื่อนๆที่โรงเรียน แต่พอมาอยู่กับเขามีอะไรใหม่ๆให้ได้เรียนรู้ตลอดเลยยิ่งช่วงหลังๆมานี่ยิ่งเพิ่มมากขึ้นจนจะจำไม่ไหวอยู่แล้ว

“ถ้านึกถึงหัวพี่แล้วมีน้ำไหลออกมาเยิ้มเปียกกางเกงใน เขาเรียกว่าเงี่ยน ต้องหาทางรักษาปล่อยไว้อาจติดเชื้อตายได้เลยนะ”

เขานึกถึงอาการที่ผ่านมาของเธอทั้งวันออกเพราะเขาก็มีอาการคล้ายๆกับเธอ เพียงแต่เขารู้จักระบายมันออกไปด้วยมือแต่เธอยังไม่ประสากับเรื่องนี้ขนาดนั้น นี่แหละประเด็นเขาจะต้องสวมวิญญาณอาจารย์อีกครั้งอธิบายให้เธอเข้าใจ

“รู้งี้ชบาไม่ให้พี่หลามเอามือมาแหย่ตั้งแต่คืนนั้นหรอก เห็นไหมยุ่งไปหมดแล้วเนี้ย”

จากหน้ายิ้มๆคุยกันได้อย่างปกติก็กลายเป็นหน้าตูมบูดไม่สบอารมณ์ขึ้นมาอย่างหน้าตาเฉย เธอไม่ชอบอะไรยุ่งยาก

“เดี๋ยวตอนเป็นผัวเมียกันมันจะมีอะไรยุ่งกว่านี้อีก นี่แค่เริ่มต้น”

“นั้นมันอีกตั้งเกือบสี่ปี”

“เวลาเดินเร็วจะตายไป รับรองถึงตอนนั้นชบาเตรียมตัวไม่ทันเลยล่ะ”

“พี่ค่ะ สั่งอาหารหน่อยค่ะ”

ไม่ใช่ไม่ชอบเรื่องแต่งงาน แต่เพราะชอบมากจนทำให้พูดถึงไม่ได้ เพราะพูดทีไรหน้าเธอแดงทุกที ก็ด้วยหลงใหลในบรรยากาศความหวานของงานแต่งงานที่มักจะหาดูตามหน้าโซเชียลอยู่บ่อยๆ

“ตอนนี้พี่เก็บเงินค่าสินสอดพอแล้วนะ เหลือเก็บค่าจัดงานอีกนิดหน่อย”

รู้ทันว่าเธอเป็นอะไรก็ยิ่งพูด ชอบเวลาเห็นแก้มขาวๆเปลี่ยนเป็นมะเขือเทศลูกใหญ่ น่าเข้าไปกัดกินให้เต็มปากเต็มคำเสียจริงๆ

“ไม่เอาๆ ไม่คุยเรื่องนี้ สั่งข้าวมากินได้แล้ว”

“เขินน่ารักแบบนี้ กลับไปเดี๋ยวพี่เลียให้ก่อนกลับไปทำงานนะ”

เอาลิ้นออกจากปากมาเลียรอบๆปากตัวเอง ทำท่าทางตัวอย่างให้เด็กมันดูว่าลีลาการเลียเป็นยังไง

“ไอ้พี่หลามบ้า”

หน้าแดงอยู่แล้วก็แดงมากขึ้นจนลมออกหู ร้อนวูบวาบไปหมดทั้งใบหน้าทั้งใจกลางสาว จนพาลสั่งอาหารมั่วซั่วไปหมดมากินทั้งที่เป็นร้านประจำมีเมนูในดวงใจที่มาถึงก็จะต้องสั่ง แต่วันนี้มันมีเรื่องปั่นป่วนหัวใจกับสมองจนทำอะไรไม่ถูกสั่งอะไรมากินยังไม่รู้เลย

โชคยังดีฉลามยังสั่งเมนูโปรดที่เธอไม่ได้สั่งมาให้ มื้ออาหารก็เลยจบลงด้วยความอิ่มจนหนังท้องตึงเหมือนอย่างเคย

“อื้ม พี่หลาม”

ภายในรถยนต์สีดำที่จอดอยู่ในลานจอดรถชั้นสองตรงมุมที่มืดที่สุดและไม่ใช่ที่จอดประจำของรถคันนี้ สาวน้อยที่ยังคงอยู่ในชุดนักศึกษานั่งอยู่บนเบาะด้านข้างคนขับที่เบาะถูกดันไปด้านหลังจนสุด สองขาของเธอยกขึ้นตั้งฉากกับพื้นอยู่บนเบาะรถ สองมือจับกระโปรงยาวของตัวเองไม่ให้ครอบหัวเขา ส่วนกางเกงในถูกถอดวางเอาไว้ตรงเบาะคนขับ

“หวานจริงว่ะ”

ร่างใหญ่ที่ลงมานั่งตรงหน้าของหญิงสาวกำลังก้มหน้าก้มตาอยู่กับใจกลางสาวของเธอ ลิ้นของเขากำลังไล่เช็ดน้ำหวานของเธอเข้าปากไม่หยุดไม่หย่อน สลับกับริมฝีปากที่ประกบดูดรูสวาทของเธอเพื่อดื่มน้ำหวานในตอนที่ลิ้นไล่เลียไม่ทัน

“ชบาจะไม่ไหว หายใจไม่ทันด้วย หยุดก่อนได้ไหม อื้ม”

ปล่อยมือออกจากชายกระโปรงที่จับอยู่มาไล่ทุบไปตามแผ่นหลังของอีกคน ความเสียวมันวิ่งแล่นทั่วตัวไปหมด มันมากมายไม่ใช่แค่เหมือนปวดฉี่อีกแล้ว มันอึดอัดร้องเสียงดังแค่ไหนก็ไม่หาย เธอไปต่อไม่ได้แล้วจริงๆ

“เด็กโง่ หยุดตอนนี้ก็นอนไม่หลับกันพอดี ไม่ไหวก็ปล่อยมันออกมา”

ต้องหยุดแล้วมาไล่จับมือของหญิงสาวก่อนเพราะถ้าปล่อยให้ทุบมีหวังเขาเขียวช้ำไปทั้งตัว แรงคนเสียวมันเบาเสียที่ไหนกัน และยิ่งเป็นชบายิ่งเสียวแรงยิ่งเยอะ

“อื้อๆๆๆ”

สองมือถูกเขาจับเอาไว้ ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองด้านบนไม่กล้ามองไปยังด้านล่างกลัวภาพมันติดตา ปากก็ร้องครางดังลั่นรถและคงดังออกไปนอกรถด้วย แต่ไม่ใช่เวลาจะมาสนใจสิ่งรอบตัวตอนนี้ต้องเอาตัวเองให้รอดไปให้ได้ก่อน

“อื้อๆๆๆๆ”

ฉลามก้มหน้าก้มตาไม่เคยเงยขึ้นมาสูดอาการหายใจเลย ส่งลิ้นเข้าลิ้นออกอยู่ตรงรูสวาทของเธอ กินน้ำหวานของเธออย่างอดอยากปากแห้ง กินจนเนื้ออ่อนสีเข้มๆของเธอซีดเซียวเพราะถูกทั้งดูดทั้งเลียไม่ได้หยุดพัก

“อ้าย”

ร่างบางกระตุกงึกๆยกก้นหนีเขา ปล่อยน้ำหวานเป็นสายธารยาวออกมาจากรูสวาท ใกล้จะไหลลงไปเลอะเทอะเบาะหนัง แต่เขาก็เขามาเอาปากรองไว้ทัน และก็กินมันจนหมดไม่มีเหลือ

“เอาไว้ชบาทำให้พี่บ้างนะ”

“จะทำยังไง”

รีบเอากระโปรงลงทำตัวปกติเพราะมีคนเดินมาพอดี ในหัวก็พลางนึกถึงรูปปั้นตามสวนสาธารณะ ที่มีรูปปั้นจากปูนสีขาวตัวใหญ่ๆเป็นผู้ชายแต่มีตรงนั้นเล็กนิดเดียว เล็กมากเอามือของเธอไปเทียบยังใหญ่กว่าเลย แล้วมันจะเอามาเลียอย่างที่เขาทำกับเธอได้ยังไงกัน

“ถึงเวลาก็รู้เองแหละนะ แต่งตัวแล้วรีบขึ้นบ้านเลย”

กลับมานั่งที่เดิมของตัวเองอย่างทุลักทุเลเพราะความสูงยาวของร่างกายไม่ง่ายที่จะข้ามฝั่งไปมา ก่อนจะหยิบกางเกงในส่งให้กับเธอเพื่อแต่งตัวให้เรียบร้อย ถึงกระโปรงจะยาวแต่คงไม่เหมาะที่จะเดินไปขึ้นลิฟต์โดยที่ไม่มีกางเกงในใส่ไปเพราะเดี๋ยวอาจมีใครเดินออกมาจากลิฟต์ก็เป็นได้

“เหมือนขาไม่มีแรง”

ชบารับกางเกงในมาแต่กลับใส่ลงไปในกระเป๋าหนังสือแทนและรีบลงจากรถเลย เธอยืนเกาะรถนิ่งไม่ขยับเพราะร่างกายไม่พร้อมที่จะเดิน

“ก็เพิ่งเสร็จมันก็เดินไม่ค่อยไหวอย่างนี้แหละ ให้พี่ไปส่งไหมล่ะ”

พูดกับเธอไม่มองหน้าเธอแต่กลับมองน้องสาวน้อยๆของเธอ แล้วก็กลืนน้ำลายด้วยความกระหายอย่างไม่ปิดบัง ไม่อิ่มเลยเมื่อตะกี้ถ้ามีโอกาสให้กินอีกเขาก็พร้อม งานการไม่ต้องไปทำก็ได้ให้ไอ้ไวน์มันดูแลแทนสักคืนคงไม่เป็นไรยังไงงานของเขาก็เป็นระบบระเบียบอยู่แล้ว

“ไม่เอา เดี๋ยวก็มาขอเลียชบาอีก”

หญิงสาวตั้งหลักอยู่ข้างรถพักหนึ่งแล้วก็รีบเดินสะบัดก้นไปขึ้นลิฟต์ เหนื่อยอยากพักผ่อนเต็มทนถึงจะชอบไม่น้อยที่เขาเลียให้ แต่วันนี้ทั้งเรียนทั้งเหนื่อยให้เขาเลียเลยขอยอมทิ้งสิ่งที่ชอบหนีไปนอนพักเอาแรงดีกว่า

“เด็กบ้าเอ๊ย เดี๋ยวถ้าเจอไอ้เข้ทะเลแล้วจะติดใจกว่านี้อีก”

ฉลามมองหญิงสาวที่พยายามเดินให้ตรงทางจนเข้าไปในลิฟต์ และก็รอรับโทรศัพท์ว่าเธอถึงบ้านที่เป็นห้องใหญ่โตกินเนื้อที่ทั้งชั้นของคอนโดหรูนี้แล้วถึงได้ขับรถออกไปทำงานต่อ แต่ก็ยังคงมีเรื่องไม่สบายใจนิดๆระหว่างตอนขับรถออกไปเพราะติดใจทั้งรสทั้งกลิ่นของเธอจนไม่อยากไปทำงาน เขาก็เหมือนเธอคิดถึงแต่เรื่องตรงหว่างขา