พลั่ก
ได้ฟังคำพูดเห็นแก่ตัวนั่น ความอดทนอันน้อยนิดก็หมดลงอีกครั้ง สี่ผลักยามไปอีกทาง ยกเท้าถีบกลางลำตัวพี่เคย์แล้วตามไปรัวหมัดจนเห็นหยดเลือดสีแดงฉานกระเด็นตามแรงกระแทก “กูเฝ้าถนอมส้มมาตั้งนาน ไม่เคยแย่งเธอมาจากมึง ยอมให้มึงได้มีความสุขกับคนที่กูชอบ”
ผัวะ!!
“...”
“แต่มึง...มึงได้หัวใจของส้มไป เป็นคนที่ส้มรัก เสือกพูดจาหมา ๆ แบบนี้ออกมาได้ นอกจากนอกใจเธอแล้วมึงยังเหยียบย่ำดูถูกเธอไม่เลิก กล้าดียังไงมาบอกว่ามีสิทธิ์ในตัวเธอวะ!”
ผัวะ!!
วินาทีนั้นเองที่กระบอกตาแสบผ่าว คล้ายมีของเหลวไหลพรั่งพรู แต่เพราะฝนที่ยังคงตกลงมาไม่ขาดสาย ฉันจึงสับสนและแยกไม่ออกมาว่าของเหลวบนผิวแก้มฉันในตอนนี้…มันคือน้ำตาหรือน้ำฝนกันแน่
วี้หว่อ...
ครึ่งนาทีให้หลัง เสียงหวอของรถตำรวจดังขึ้น ส่งผลให้สี่ยอมผละตัวออกจากพี่เคย์ที่ยามนี้มีสภาพไม่ต่างจากศพแต่โดยดี เขานอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้นคอนกรีต ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะล
