“...” โดนแดกดันไปหนึ่งทีนัยน์ตากลมโตก็เบิกกว้าง เสียงขบฟันดังกรอด ๆ เล็ดลอดริมฝีปากที่กำลังเม้มแน่น
ขบแรงขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าฟันร่วงกราวในโพลงปากไปแล้วหรือไง?
“เห็นไหม โดนแค่นี้แกยังโกรธจนตัวสั่น แล้วสิ่งที่แกพูดถึงเรา เป็นคำพูดที่หยาบคาย น่าขยะแขยง ต่ำตม โสมมกว่านี้ เราจะไม่รู้สึกอะไรจริง ๆ เหรอ?”
“อีส้ม!” เพลงง้างมือแต่ฉันคว้าหมับไว้อย่างรู้ทัน
สิ่งที่ฉันทำเป็นลำดับต่อมาคือออกแรงบีบเบา ๆ จากนั้นก็กระชากให้มันถลาเข้ามาใกล้ พลางโน้มหน้าเข้าไปกระซิบข้างหู
“ฟังนะ ปากอย่างแกก็สมควรโดนตบให้เลือดกบอยู่เหมือนกัน แต่ทำไมเราจะต้องยอมให้เลือดสกปรก ๆ ของแกเปื้อนมือตัวเองด้วย จริงไหม?” ฉันผลิยิ้มอย่างละมุนละม่อมทว่าแฝงการเชือดเฉือนในทุก ๆ การแสดงออก “เดี๋ยวนี้ของแพง เราคิดว่าเก็บเจลทำความสะอาดไว้ ‘ล้างก้น’ ดีกว่ามาล้างเลือดของแกนะ”
“ทำอะไรกันน่ะสาว ๆ?” ขณะที่บรรยากาศรอบกายไล่ระดับความมาคุจากต่ำก
