(MOWEN’S POV)
Kahit hirap na hirap ay pinilit kong bumangon. Ngunit panay naman ang agos ng dugo sa aking mukha. Kaya lang napatingin ako sa kulay itim na sapatos na ngayon ay nasa aking harapan.
“Are you okay? Sinong may gawa sa “yo niyan?” tanong sa akin ng isang tao. Pinilit kong inaangat ang aking mukha. At nakita ko ang isang lalaki. Parang pamilyar sa akin. Hindi ko lang matanda kung saan ko ito nakita.
“Ayos lang po ako,” sagot ko at pilit na tumatayo. Ngunit nagulat ako nang alalayan ako ng lalaki para makatayo. Ang hindi ko rin inaasahan ay ang sabihin nitong dadalhin ako sa hospital para magamot ang mga sugat ko. Ngunit mabilis akong tumanggi rito. Baka kasi hinihintay na ako ng mga kapatid kom Kailangan ko pang maghanap ng pagkain para sa kanila.
“Okay, sige at ihahatid na
