ซักพักหลินหลินจึงได้เสนอความคิด “ต้องฉลอง!”
“...!?”
“ท่านออกไปนั่งรอที่โซฟาก่อนนะ” หลินหลินบอกกล่าวแก่หลี่หงจินหยางแค่นั้นพลางจับประคองชายหนุ่มให้ไปนั่งรอที่โซฟาด้วยท่วงท่าที่แสดงออกถึงการดูแลเป็นพิเศษ
หลี่หงจินหยางที่เดิมทีไม่เคยชมชอบการถูกเนื้อต้องตัวอีกทั้งยังไม่เคยมีสตรีนางใดได้ถูกเนื้อต้องตัวของเขา แต่เขากลับรู้สึกคุ้นชินต่อรสสัมผัสของหลินหลินอย่างแปลกประหลาด
เวลาผ่านไปสองชั่วโมง
อาหารหลากหลายก็ถูกนำมาจัดวางตรงโต๊ะเล็กหน้าโซฟา
และตามด้วย...
เบียร์...
หลี่หงจินหยางเพียงนั่งหรี่ตามองตามหลินหลินที่เดินไปเดินมาเพื่อนำอาหารและอุปกรณ์การฉลองของนางมาวางลงบนโต๊ะด้านหน้าของเขา
“มีเรื่องอะไร” หลี่หงจินหยางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเมื่อหลินหลินนั่งลงที่โซฟาไม่ไกลกันหลังจากจัดแจงอาหารเสร็จสรรพตามด้วยยกแก้วเบียร์ขึ้นตรงด้านหน้าของเขา
“ฉลองอย่างไรเล่า” หลินหลินตอบคำอย่างเริงร่า
หลี่ห
