15 อย่าไป...
เขาจูบปากฉันหนักๆ อีกครั้งแล้วถอยห่าง ฉันเบียดขาเข้าหากันและรวบแขนกอดอกปิดเต้าอวบ ถึงเราจะเคยแก้ผ้าทำเรื่องอย่างว่ากันมาหลายครั้ง ใช่ว่าฉันจะไม่อาย
ส่วนคนหน้าไม่อายเดินโทงๆ ไปเปิดตู้ หยิบนมรินใส่แก้ว ถือเดินกลับมาจ่อปากฉัน
“กิน”
ฉันเม้มปากแน่น ขอบแก้วกดเข้าหา มองสบตาคมก็รู้ว่า เขาเองไม่ยอมเหมือนกัน ไพนต์ตอนเมาช่างแกล้งเอาแต่ใจจะตาย
ที่สุด ต้องจำยอมดื่มนมที่เขาป้อนโดยไม่มองหน้าคมสัน ถึงเวลานี้จะไม่เห็นแววเยาะเย้ยถากถาง ฉันดื่มนมจนเกือบจะหมดแก้วอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าเพราะไม่ถนัด หรือเขายกแก้วขึ้นสูงเร็วเกินไป ฉันสำลัก นมบางส่วนไหลอาบตั้งแต่ปากยันอก เย็นวาบตลอดทางที่มันไหลผ่านลงไปยังหน้าท้อง
แววรื่นรมย์ในดวงตาของไพนต์บอกได้ว่า เขาแกล้งฉันอีกแล้ว
“กินเก่งแถมยังขี้อ่อย”
“ใครอยากอ่อยนาย” ฉุนฉิวขึ้นหน้า ฉันผลักเขาเต็มแรง ร่างกายสูงใหญ่แน่นตึงด้วยกล้ามเนื้อมีหรือจะสะทกสะท้าน
