17 บังเอิญจริงเหรอ
คล้ายว่าโชคชะตาทดสอบความอดทนของฉันไม่จบสิ้น
“รอด้วยค่ะ”
ฉันส่งเสียงเรียกตอนที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิด คอนโดแห่งนี้มีสามสิบห้าชั้น ครบครันด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก ไม่ว่าจะเป็นสระว่ายน้ำ ฟิตเนส ระบบรักษาความปลอดภัย ร้านอาหาร ห้องพักผ่อนต่างๆ
แต่แล้วก็ต้องชะงัก ใจวูบไหวเมื่อเห็นใครบางคนที่ไม่อยากพบเจอยืนอยู่ในลิฟต์ด้วย ใจหนึ่งไม่อยากขึ้นแล้ว แต่เกรงใจคนอื่นๆ จำต้องก้าวเข้าไป
ฉันปั้นหน้าเรียบเฉย ไม่เหลือบแลหมอปารัณที่ยืนข้างๆ แม้รู้สึกว่า ตาคมปรายมองฉันด้วยประกายยิ้มๆ ก็ตาม พอลิฟต์หยุดชั้นยี่สิบแปด ฉันเชิดหน้าเดินออกมาทันที
“ห้องเราอยู่ชั้นเดียวกันอีกแล้ว”
เสียงทุ้มละมุนดังขึ้นข้างหลัง หากฉันพยายามไม่สนใจ เสียบการ์ดเพื่อปลดล็อกประตู เขากลับก้าวเข้ามาใกล้ เงาความสูงใหญ่ของร่างกายบดบังตัวฉันราวกับจะข่มขวัญ นั่นไม่ร้ายเท่า คนหน้าด้านที่โน้มหน้าข้ามบ่ามาพูดใกล้ๆ น้ำเสียงกล
