2 นอนเป็นเพื่อนหน่อย
1281 Words
2 นอนเป็นเพื่อนหน่อย
ไม่กี่นาทีจากนั้น พวกเราทั้งหมดก็ได้นั่งดื่มกันท่ามกลางบรรยากาศสลัว เพลงจังหวะสนุก
“ชน”
ผมชูแก้วไปตรงหน้าเพื่อนทั้งสาม เราสี่คนสนิทสนมกันมากถึงแม้ไอ้ต้ากับฝันมีความตั้งใจว่าจะเป็นหมอวิชาออร์โธปิดิกส์ เกี่ยวกับพวกกระดูกและข้อ ส่วนผมกับผิงเรียนอยากเป็นศัลยแพทย์หรือหมอผ่าตัดนั่นแหละ เฉพาะลงไปอีกคือศัลยแพทย์อุบัติเหตุ
“มึงมาชนกับกู ส่วนผิงห้ามเมาวันนี้”
“อ้าว ไมงี้อะต้า” ผิงโวยใส่มัน
“เมาไม่ขับ เธอต้องขับรถหิ้วไอ้ไพนต์กลับห้องไปด้วย”
ผิงเบ้ปากใส่มัน นอกจากหิ้วผมกลับ ยังต้องไปส่งมันกับฝันด้วย สองคนนี้อยู่ด้วยกัน ผมเห็นหรอกว่า แก้วของผิงชงเหล้าจางมาก
“เฮ้ย มาเที่ยวก็ต้องสนุกสิวะ มาผิงไม่ต้องไปสนไอ้ต้า ฉันคอแข็งแค่ไหนเธอก็รู้”
ผมหันไปชนแก้วกับสองสาว ก่อนยักคิ้วให้ผิง จะว่าไปผมสนิทกับเธอมากกว่าฝัน
“หมดแก้ว”
ผิงมองค้อนแต่ยอมกระดกหมดแก้ว ผมฉวยแก้วเธอไปชงเหล้าให้เอง เพิ่มปริมาณเหล้ามากกว่าเดิม เธอเห็นแต่ไม่ได้ว่าอะไร เราสี่คนหัวหกก้นขวิดกันมากหลายปี มีหรือที่สองสาวจะเป็นสาวคออ่อน อ้อ แรกๆ กลุ่มเรามีหลายคนนะ พอเลื่อนชั้นสูง บางคนย้ายสาขา ย้ายคณะ ออกกลางคันยังมี สุดท้ายเลยเหลือสนิทกันจริงๆ แค่นี้
หลังจากที่พวกเราขึ้นวอร์ดคนไข้ ยุ่งมาแรมเดือน ไอ้ต้าชวนมาเที่ยวผ่อนคลายก่อนที่พรุ่งนี้มันกับแฟนจะต้องเข้าเวรดึก ส่วนผมกับผิงเข้าเวรเช้าวันมะรืน นั่นคือพรุ่งนี้พวกผมได้หยุดหนึ่งวัน
เพราะไอ้ต้าชวนมาเที่ยว ผมถึงได้รู้เห็นพฤติกรรมของตองโดยบังเอิญ
ถ้าช้ากว่านี้อีกนิด บางทีผมก็อาจยังเป็นควายโง่ๆ ให้เธอสวมเขาอยู่ก็เป็นได้ ผมได้ที่จอดพอดี กำลังจะพากันลงจากรถ ถ้าไอ้ต้าไม่อุทานชื่อตองขึ้นมา
นึกถึงความรู้สึกตอนที่เห็นเธอโอบกอดไอ้หมอนั่นนัวเนีย
ถามว่าเจ็บไหม...โคตรจี๊ด ว่าไปแล้ว เธอเป็นแฟนคนเดียวของผมตลอดหลายปีมานี้ ถึงมีสาวๆ สวยๆ เข้าหาผมหลายคน ผมไม่เคยตอบรับใคร เมื่อเป็นแฟนกับตอง ก็ให้ความซื่อสัตย์กับเธอมาตลอด
ผมไม่ใช่คนดีอะไรหรอก หนึ่งคือเรียนหนักจนไม่มีเวลา ผมไม่ได้ขอทุนเรียน ใช้ทุนส่วนตัวหรือก็คือพ่อหาเงินส่งเสีย เงินแต่ละบาทกว่าจะได้มามันทำให้ผมทำตัวเกเรไม่ได้ สองคือ ผมมาจากครอบครัวไม่สมบูรณ์ พ่อแม่เลิกกัน แถมแม่ยังเกลียดผมมาก เหตุผลก็เพราะผมเหมือนพ่อมาก พ่อนอกใจแม่มีผู้หญิงอีกคน ผมไม่โทษแม่หรอกนะ แต่ก็แปลกใจเหมือนกัน ตั้งแต่ที่เลิกกับแม่ พ่อผมแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นแล้วก็อยู่กินกันมาจนทุกวันนี้โดยที่พ่อไม่ได้ทำตัวเหลวไหลอีก
น้าน้ำทิพย์มีลูกชายหนึ่งคน ไอ้แบงค์ มันเป็นน้องผมสี่ปี พวกเราไม่มีปัญหาอะไรกัน น้าทิพย์เองก็ดูแลผมเป็นอย่างดี ไม่ได้เป็นอย่างในทีวีเรื่องปัญหาแม่เลี้ยงลูกเลี้ยงอะไรนั่น ที่จะบอกคือ ผมไม่อยากให้ครอบครัวที่ผมจะสร้างขึ้นมาแตกแยกเลยไม่นิยมคบใครพร้อมกันหลายคนหรือเปลี่ยนสาวควงไปเรื่อย
ผมกับไอ้ต้าชนแก้วกันบ่อยมาก เหล้าหมดไปกลมแรกเมื่อไหร่ไม่รู้ กลมสอง สาม สี่และห้าตามมา
เพื่อนๆ รู้ว่าผมเสียใจแต่ไม่มีใครพูดเรื่องตอง แม้แต่ตอนที่สองสาวออกไปเต้น ไอ้ต้าก็ไม่ถามอะไรผม ก็ดีนะ ตอนนี้ผมไม่อยากคิดอะไรนอกจากดื่ม ดื่มและดื่ม... ให้ดีกรีมันล้างสมอง ลบเรื่องผู้หญิงโลเลคนนั้นออกไป
ผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ หัวผมหนักอึ้งไปหมด ก็เมานะแต่ไม่ยักภาพตัด ไอ้ต้าเองก็เมา ฝันประคองมัน ส่วนผมถูกผิงประคองออกจากผับมาขึ้นรถ แขนขามันเปลี้ยอ่อน สมองมันล้า พร่าเบลอ พอขึ้นรถเลยนั่งหลับตา ตอนรถจอดส่งไอ้ต้ากับฝันผมก็รู้ตัว ไอ้ต้าตบไหล่ผมหนักๆ ผมก็รู้ แต่ไม่อยากลืมตา รถออกวิ่งอีกครั้ง อึดใจใหญ่ๆ ถึงจอด
“เดินดีๆ ไหนว่าคอแข็ง”
“อย่างอื่นก็แข็ง อยากลองมั้ย”
“เฮอะ เอาตัวเองให้รอดก่อนเหอะ”
เสียงขุ่นๆ ของผิงทำให้ผมยิ้ม ปรือตาขึ้นมอง เธอเตี้ยกว่าผม สูงแค่ปลายคาง ตอนประคองผมเลยดูตลกหน่อยๆ ผมแกล้งเทน้ำหนักไปใส่เธอ ทำให้เธอเงยหน้ามามองหน้าตาเขียว
“ไพนต์ ฉันหนักนะ”
“ทิ้งฉันไว้ตรงนี้สิ” ผมบอกเสียงยานคางหน่อยๆ ซ้ำยังยื่นมือไปเขี่ยคางเธอเล่น
ได้ยินผิงถอนใจแรงๆ “ก็อยากทิ้งเหมือนกัน กลัวจะมาด่าทีหลังว่าไร้น้ำใจ”
@ รติมา อารีพิมุก
กว่าจะลากคนเมาขึ้นมาถึงห้องได้ ทุลักทุเลเอาการ ฉันปล่อยตัวหนาหนักของไพนต์ลงกับเตียง ถอนหายใจโล่งอกยังไม่สุดก็ต้องร้อง ตัวฉันถูกกระชาก เสียหลักเซถลาลงไปทับตัวคนเมาเข้าเต็มรัก
“อึก”
เสียงไพนต์ดังลอดลำคอ บอกว่าคงจุก ก็น่าสมน้ำหน้าไหมล่ะ
“เล่นอะไรของนาย”
ฉันกระเสือกกระสนจะลุก เขากลับกอดฉันไว้
เราอาจจะสนิทสนมกันก็จริง เคยแค่จับหัวกอดไหล่ แนบชิดกันขนาดนี้ไม่เคยมาก่อน
“เมาไม่รู้เรื่อง ปล่อยฉันเลยนะ”
“อืม นอนกัน”
“นอนบ้าอะไรล่ะ”
เคยนอนห้องเดียวกันอยู่หรอก แต่มีเพื่อนนอนด้วย หรืออย่างครั้งที่นอนกันสองคนก็ไม่ใช่นอนเตียงเดียวกัน ไพนต์ให้เกียรติฉันเสมอ
“นอนเป็นเพื่อนหน่อย...”
เสียงยานคางติดอ้อน ตัวฉันถูกพลิกลงบนที่นอนหันหน้าเข้าหากัน คนเมาขยับเข้ามากอด ซุกหน้าไว้กับไหล่ ไถถูไปมา
“นี่” ทุบบ่ากว้างไปทีหนึ่ง เขาทำแบบนี้หัวใจฉันเต้นผิดจังหวะไปหมด
“นอนเฉยๆ ดิ กอดทำไม อย่ามาหื่นใส่ฉันนะ”
“หื่นแล้วไง... เมาจะตายห่าขนาดนี้... ทำไรไหววะ...”
“ให้มันแน่ กินอีกสักกลมไหม เขาว่าไงนะ อ้อ ดื่มเพื่อลืมเธอ”
หมอนี่ไม่ชอบพูดคุยเรื่องส่วนตัว ถ้าไม่ถึงที่สุดไม่แสดงอาการ เมาเละเมาเลื้อยแบบนี้คงรักตองมาก
คิดแล้ว อดหมั่นไส้ไม่ได้ ฉันดันหน้าคมสันออกห่างไปที่หมอนอีกใบ เขาขมวดคิ้วนิดๆ แต่ยังนอนหลับตานิ่ง ฉันมองหน้าหล่อเหลานิ่งๆ
“พูดมาก”
ไพนต์รูปร่างหน้าตาดี มีสาวๆ สวยๆ รุ่นน้องรุ่นพี่ทอดสะพานให้เยอะแยะ แต่เขาไม่เคยสนไม่เคยมองใคร
“ผู้หญิงใจโลเลคนเดียวจะเสียเซลฟ์อะไรนักหนา”
เขานิ่วหน้า ปรือตาขึ้นมอง ขยับตัว แนบหัวหนุนท้องฉัน เหมือนจะอ้อนแต่นอนนิ่งเงียบท่านี้
“ไพนต์”
“อือ”
พอเรียก เขาก็ครางรับแต่ไม่ขยับ
“จะนอนแบบนี้รึไง”
ลองดันตัวเขาอีกครั้ง ก็เหมือนดันก้อนหินยักษ์ ไม่ขยับ ไม่ขานรับ ฉันเลยต้องยอมแพ้
นอนก็นอน!
- Writer
