Halos magtago ako sa likuran ni Mykolas nang makarating kami sa tapat ng pintuan ng isang pribadong silid ng resto. Hindi ko alam kung papaano ako lulunok. Pakiramdam ko ay lumundag ang puso ko tungo sa bibig ko.
Puwede naman akong umalis. Puwede ko naman siyang takbuhan o takasan. Puwede rin akong bumalik doon sa loob ng function hall kung saan naman talaga ako dapat.
Subalit hindi ko magawang umalis na parang kapag sinubukan kong lumayo, hihilain lang rin niya ako pabalik. Pakiramdam ko nga ay mayroong magnet ang mga katawan namin. Iyong kapag nasa iisang lugar kami, na kahit maraming tao, pagtatagpuin pa rin kami.
It's kinda sound romantic and cheesy, pero pakiramdam ko ay gano'n. Puwede ring sabihin na coincidence lang. O alam niya talaga na nandito ako.
Nang buksan ng guwardiya a
