สามปีต่อมา..
เวลาบ่ายคล้อยเช่นนี้ ถ้าได้กาแฟสักแก้วมาดื่มก็คงจะดีไม่น้อย..
นายแพทย์เฉพาะทางศัลยกรรมกระดูกและข้อ เดินทอดน่องไปตามทางเดินที่เชื่อมระหว่างตึกภายในโรงพยาบาล วันนี้เขาเข้าเคสผ่าตัดติดต่อกันนานนับสิบชั่วโมง
ความเมื่อยล้าถ่ายทอดออกมาทางดวงตาทั้งสองข้าง แม้จะอยากกลับไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆ เต็มทน แต่อีกเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง เขาก็ต้องไปประชุมเรื่องการควบคุมโรคระบาด เพราะฉะนั้นการหากาแฟเย็นมาดื่มสักแก้ว มันคงจะดีกว่า
“คาปูชิโน่เย็นเพิ่มช็อต แก้วหนึ่งครับ” เขาหยิบแบงก์ร้อยในกระเป๋าส่งให้พนักงานหลังสั่งกาแฟเสร็จ
อธิวรรธน์เดินไปนั่งรอกาแฟที่โต๊ะใกล้เคาน์เตอร์ เขากวาดสายตามองไปรอบร้าน พลันดวงตาทั้งสองข้างไปสะดุดหยุดอยู่ที่เจ้าของร่างอวบป้อม
ดวงตาใสแจ๋วแสนซื่อและไร้เดียงสา กำลังจับจ้องมาที่เขา ราวกับต้องมนต์สะกด หัวอกร้อนวูบวาบ กระแสสายธารบางอย่างไหลเชื่อมกันอย่างน่าประหลาด ช่างน
