เกิดกี่ครั้งก็ยังเป็นนางร้าย

พายหวาน/น้องพาย คนสวยชอบอ่อยผู้เป็นงานประจำที่ต้องมาอยู่ในร่างนางร้ายที่เหมือนเธอทุกอย่าง สวย เซ็ก เอ็ก อึ๋ม ต่างอย่างเดียวคือผู้เท ซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นกับพายหวาน มาอยู่ร่างนี้ยิ่งกว่าเผชิญด่านเคราะห์กรรม พระเอกของเรื่องเทแต่ทำไมตอนนี้ตามติดไม่เลิก!!!! อิ๋บอ๋ายมาก! ใครก็ได้ช่วยพายหวานที!!!!!! พระเอกมันดันป่วยเป็นโรคจิตชอบหวงของ งานหยาบมาก! หนีก็ไม่ได้ ตายก็เสียดายความสวยตัวเอง ถ้าจะขนาดนี้ก็เอาพายหวานไปตกนรกเถอะค่ะ อีนางเอกรีบเอาพระเอกคนนี้ไปทำผัวที!!!! “มึงคิดจะร่านไปหาผู้ชายอีกแล้วใช่ไหม!” อืม ใช่จ้า นี่แหละคำชมที่พายหวานมาอยู่ในโลกซีรีส์ผีบ้าเรื่องนี้ พายหวานสู้ชีวิตมากค่ะ! “น้องพายเจ็บไม่สงสารเหรอคะ พี่เกรย์อยากคุยกับกิ่งไผ่ก็ไปสิคะ น้องพายสัญญาจะไม่ขัดขวางเลย” พายหวาน เกรย์ หัสกุล ผู้ชายที่ชีวิตเป็นสีดำสนิท ตลอดชีวิตเขาไม่เคยได้รู้จักความรัก เขาไม่รู้ว่าทำไมต้องมาทำตัวปัญญาอ่อนภาษาลิ้นเปลี้ยใส่กัน อยากได้ก็แค่จับมาทำเมียก็จบ เขาไม่เคยคิดรักใครและรำคาญผู้หญิงงี่เง่าที่สุด โดยเฉพาะพายหวาน ผู้หญิงน่ารำคาญที่เขาอยากหนีวันละร้อยครั้ง แต่พอเธอตีตัวออกห่างจริง ๆ ถึงกับเป๋ พายหวานต้องรับผิดชอบที่ทำให้เขามีความรู้สึกนั้นอีกแล้ว “กูชอบเห็นคนเจ็บปวดโดยเฉพาะคนร่าน! แล้วไม่ต้องมาไล่ให้ไปหาคนอื่น อยากไปยั่วไอ้โต๊ะข้าง ๆ ใช่ไหม” ถ้าเป็นเมียแล้วยังร่านก็ต้องลงโทษกันบ้าง ประโยคช็อตฟีลจากปากเกรย์ส่งผลให้พายหวานแอบกลืนน้ำลาย กูผิดอะไร! กูเป็นนางร้ายนะ!