Episode 4
1484 Words
Episode 4
"ข้าวปั้น เธอมาเร็วจัง" เสียงทุ้มเข้มของชิโน่เอ่ยดังขึ้นเมื่อเห็นฉันแล้วเขาก็รีบปล่อยมือผู้หญิงคนนั้นทันที แถมผู้หญิงคนนั้นเธอยังยิ้มให้กับฉันอย่างไร้เดียงสาอีกด้วย จัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยเลยก็ว่าได้
"ก็นายนัดฉันตอนหกโมงครึ่งไม่ใช่เหรอ นี่เพิ่งซ้อมดนตรีเสร็จ?" ฉันเอ่ยถามอย่างเปลี่ยนเรื่องก่อนจะยิ้มแห้งให้ ที่พวกเขาสองคนจับมือกันมันคงจะไม่เป็นอะไรเหรอกมั้งก็แค่จับมือเองไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้นสักหน่อย
โถ่ ตัวฉันนี่ชอบคิดมากจริงๆ
"อืม เพิ่งซ้อมเสร็จ เอ่อ นี่นักร้องคนใหม่ในวง ชื่อน้ำตาล" ชิโน่เอ่ยึข้นพร้อมกับผายมือไปทางผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ดูท่าพวกเขาสองคนจะสนิทสนมกันเอามากๆเลย อืม... ฉันจะไม่ถามชิโน่ไปมากกว่านี้แล้วกันไม่อยากจะให้เขาโมโหและหาว่าฉันงี่เง่าไม่เข้าเรื่อง
"ฉันชื่อข้าวปั้น เป็นแฟนของชิโน่ ยินดีที่ได้รู้จักนะ" ฉันบอกออกมาด้วยรอยยิ้มและออกตัวแรงทันที ถ้าฉันไม่ได้บอกว่าฉันเป็นแฟนชิโน่วันนี้ฉันคงจะนอนไม่หลับแน่ๆ
"อืม ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ ฉันไปก่อนนะชิโน่ ไว้เจอกัน" น้ำตาลเอ่ยขึ้นพร้อมกับโบกมือลาพวกเราสองคนและจากนั้นเธอก็เดินลับตาหายไปส่วนฉันกับชิโน่นั้นก็ได้ขับรถออกมาจากมหาลัยเป็นที่เรียบร้อย แม้ว่าเขาจะเจ้าชู้นิดหน่อยแต่ยังดีที่เขาไม่ลืมนัดฉันในวันนี้
"เป็นอะไรยัยบ๊อง ทำหน้าบูดเชียว" ชิโน่เอ่ยขึ้นพลางใช้มือที่ว่างอยู่หยิกแก้มฉันเบาๆ ฉันได้แต่ส่ายหน้าและพยายามทำหน้าให้เป็นปกติที่สุด สุดท้ายก็เผลอบูดบึ้งอีกจนได้
"ผู้หญิงเมื่อกี้ ดูท่าทางนายจะสนิทกับเธอมากเลยนะ"
"ก็ไม่นิ ปกติ โถ่ เธอก็รู้ว่าฉันสนิทกับผู้หญิงคนอื่นไปทั่ว" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นอย่างแก้ตัวก่อนจะใช้มือที่วางอยู่มาจับมือฉัน ฉันโคตรจะชอบเลยเวลาที่เขาจับมือฉันขณะที่เขากำลังขับรถอยู่
"ก็ได้ ฉันจะไม่หึงนายก็แล้วกัน แต่ห้ามเกินคำว่าเพื่อนกับคนอื่นนะ" ฉันบอกออกมาอย่างขู่ๆ แม้ว่าชิโน่จะเจ้าชู้กอดจับมือกับผู้หญิงไปทั่วแต่ฉันก็ไม่เคยจับได้เลยสักครั้งว่าเขามีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นไหม และฉันก็คิดเข้าข้างตัวเองเสมอว่าเขาคงจะไม่นอกใจฉันถึงขนาดนั้น
"ครับๆ รู้แล้ว ฉันไม่เคยนอกใจเธอเหรอกนะ"
"ให้มันจริงเถอะ" ฉันพึมพำออกมาเบาๆก่อนจะมองหน้าชิโน่ที่ตอนนี้กำลังฮัมเพลงเบาๆ
ฉันชอบที่เขาเป็นผู้ชายอารมณ์ดี พูดมากเป็นบางเวลา มีอารมณ์ขัน สร้างสีสันได้ตลอดไม่มีวันเบื่อ นั่นคงจะเป็นข้อดีของเขาที่ฉันไม่อาจจะมองข้ามไปได้ และจุดๆนั่นก็ทำให้ฉันได้ตกหลุมรักเขา
"แล้วเธออยากกินข้าวร้านไหนอ่ะ? ร้านในห้างมั้ย" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยถาม ฉันพยักหน้าเบาๆ และชิโน่ก็ไม่รีรอที่จะเลี้ยวรถเข้าห้างหรูแถวมหาลัยทันที
"ชิโน่ นายจำได้ไหมว่าฉันชอบกินอะไร?" ฉันเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย ชิโน่มักจะจำอะไรเกี่ยวกับฉันไม่ได้เลยสักนิด นั่นเป็นเรื่องที่ฉันรู้สึกเสียใจเล็กน้อยแต่ก็ต้องพยายามมองข้ามมันไป
ขนาดวันเกิด วันครบรอบ เขายังจำไม่ได้เลย และมีแต่ฉันที่เป็นฝ่ายเซอร์ไพร์สเขาตลอด มันน่าน้อยใจชะมัด
"ไม่ได้อ่ะ" ชิโน่เอ่ยขึ้นอย่างตรงไปตรงมาก่อนจะคลี่ยิ้มให้ฉันและพูดต่อ
"ก็ของที่เธอชอบมันมีมากสุดๆ ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าเธอชอบอะไรเป็นพิเศษ ป่ะ ไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นกัน" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับจับมือฉันให้เดินตามเขาไป อย่างน้อยเขาก็เดาถูกละนะว่าฉันชอบอาหารญี่ปุ่น
หลังจากที่พวกเราทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ฉันกับชิโน่ก็มาเดินเล่นในห้างต่อและหาขนมทานเล่นน้อยๆ และเมื่อผ่านร้านหนังสือก็ทำให้ฉันชะงักหยุดเดินตามเขาทันที
"หยุดเดินทำไมอ่ะ?" ชิโน่หันมามองฉันด้วยความสงสัย ฉันเหลือบมองไปทางร้านหนังสือก็รู้สึกว่าอยากจะเข้าไปซื้อหนังสือสักเล่มสองเล่ม หลายๆคนอาจจะไม่รู้ว่าฉันชอบอ่านหนังสือเอามากๆ โดยเฉพาะนิยายรัก
"ฉัน...อยากแวะร้านหนังสือหน่อยอ่ะ" ฉันบอกออกมาพลางมองชิโน่ยิ้มๆ แต่เขากลับส่ายหน้าทันที
"ฉันไปรอที่อื่นนะ ไม่ชอบเข้าร้านหนังสืออ่ะ" ชิโน่เอ่ยขึ้นอย่างปฏิเสธ ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปในร้านหนังสืออย่างไม่รีรอและเดินเข้าไปยังโซนนิยาย
เมื่อฉันเลือกหนังสือที่ถูกใจได้แล้วฉันก็เดินออกจากโซนนั้น แต่เมื่อมองไปยังโซนตรงข้ามก็พบกับคนที่แสนจะคุ้นหน้าคุ้นตา
"เอย์จิ?" ฉันเอ่ยเรียกชื่อเขาเบาๆ ทำให้เขาหันมามองหน้าฉันก่อนจะรีบหันกลับไปมองหนังสือเล่มเดิมทันที เขาหลบหน้าฉันทำไมเนี่ย ด้วยความที่ฉันเริ่มโมโหทำให้ฉันก้าวเท้าฉับๆเดินไปหาเขาทันที
"เอย์จิ ทำไมนายต้องหลบหน้าฉันด้วย ^"
"แล้วเธอจะทักฉันทำไมในเมื่อรู้ว่าฉันหลบหน้า" เอย์จิถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเซ็ง ดูท่าเขาจะไม่อยากรู้จักฉันจริงๆนั่นแหละ แอบเสียใจเหมือนกันแหะ เพราะปกติไม่มีใครปฏิเสธฉันแบบนี้เลยสักคน
"ทักคนรู้จักมันก็เป็นเรื่องปกติป่ะ ว่าแต่นายเหอะ มาเที่ยวห้างด้วยเหรอ"
"ทำไม แปลกรึไง ใครๆเขาก็มาห้างกัน ก่อนจะถามหัดใช้สมองบ้างนะ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นอย่างปากร้าย ฉันได้แต่เบ้ปากเบาๆให้กับคำพูดของเขา หมอนี่พูดแรงชะมัดให้ตายสิ ปกติปากร้ายขนาดนี้เลยเหรอ
"แล้วนายมากับใครอ่ะ คนเดียวเหรอ?"
"เรื่องของฉัน เธอเองก็เถอะ... มากับแฟนก็อย่าให้แฟนรอสิ ถ้าฉันเป็นแฟนเธอคงจะเสียใจชะมัดที่ต้องมารอเธอคุยกับคนอื่น" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นอย่างแดกดัน ฉันได้แต่ทำหน้าบูดเมื่อโดนเขาพูดใส่แบบนี้ เป็นผู้ชายที่ปากร้ายและแปลกเหลือเกิน ที่สำคัญเวลาเขาพูดอะไรแบบนี้ออกมาชอบทำหน้านิ่งอีก มันน่าโมโหชะมัด!
"นายรู้ได้ไงอ่ะว่าฉันมากับแฟน?"
"ไม่รู้สิแปลก รีบไปเถอะ อย่ามายืนแกะกะตรงนี้" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยไล่ฉันทำให้ฉันต้องเดินออกไปจากโซนของเขาและไม่ลืมที่จะบอกลาเขา
"จ้าๆ ไปก็ได้ พรุ่งนี้ไว้เจอกันอีกนะ" ฉันบอกออกมาอย่างยิ้มๆก่อนจะเดินจากไป เมื่อฉันเดินออกมาจากร้านก็เห็นชิโน่นั่งรออยู่แถมในมือของเขายังถือไอศกรีมโกดิวาที่ฉันชอบอีกต่างหาก
"นายซื้อมาให้ฉันเหรอ?" ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย ชิโน่คลี่ยิ้มบางๆให้
"อืม เห็นเธอชอบกิน ฉันเดินผ่านพอดีเลยซื้อมาให้" ชิโน่เอ่ยพร้อมกับยื่นไอศกรีมของโปรดให้ฉัน
"ขอบคุณนะ ใจดีจัง" ฉันบอกออกมาอย่างยิ้มๆ ฉันชอบที่ชิโน่ใจดีกับฉันแบบนี้ที่สุด เพราะเป็นแบบนี้ไงฉันถึงรักเขาและตัดใจจากเขาไม่ลง ไม่ว่าเขาจะทำเรื่องแย่ๆมามากแค่ไหน แต่ยังไงฉันก็รักคนอย่างเขาอยู่ดี
"เอ่อ ข้าวปั้น คืนนี้ฉันไปผับนะ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยบอก เมื่อฉันได้ยินแบบนั้นทำให้ฉันถึงกับหุบยิ้มทันที ฉันไม่ชอบเลยเวลาที่ชิโน่ไปผับ เพราะถ้าเขาไปที่นั่นฉันจะต้องละสายตาจากเขาและฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาจะทำอะไรกับผู้หญิงคนอื่นรึเปล่า
"เธออยากไปด้วยไหม?" ชิโน่เอ่ยชวน ฉันรีบผยักหน้าทันทีเป็นคำตอบ แม้ว่าฉันจะไม่ชอบที่แบบนี้ก็เถอะ แต่ยังไงเพื่อคนที่รักฉันก็ทำได้ Y^Y
"เอาสิ ฉันไปด้วย"
- Writer
