Chapter 6 ยัยเด็กแสบ
1181 Words
Chapter 6 ยัยเด็กแสบ
แสงเรืองรองของวันมาเยือน ชายหนุ่มลืมตาขึ้น จำได้ว่าตอนกลางคืนเขานั่งพิงหัวเตียงหลับ แต่ตอนนี้ตัวของเขากลับเลื่อนลงมานอนบนเตียงอย่างสบายใต้ผ้าห่มผืนอุ่นในห้องแอร์เย็นฉ่ำ ชายหนุ่มกวาดสายตามองเพดาน ก่อนจะนึกอะไรออกหันมามองคนที่นอนอยู่ข้างตัวตั้งแต่เมื่อคืน แต่เขาก็เห็นหญิงสาวนั่งจ้องเขามือยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างๆ เดาว่าเธอคงกำลังเล่นโทรศัพท์รอให้เขาตื่น ชุดของเธอถูกหยิบมาวางข้างๆ แต่ยังไม่ถูกสวม ชายหนุ่มไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่าแม่ตัวแสบแผลงฤทธิ์ก่อเรื่องใหญ่เอาไว้ให้เขา
1 ชั่วโมงที่ผ่านมา พายพิณลืมตาตื่นก็ตกใจกับสภาพเปลือยเปล่าของตัวเองกับผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆ ในผ้าห่มผืนเดียวกัน ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เธอจำเหตุการณ์ตอนกลางคืนได้เลือนราง แต่ก็ค่อนข้างมั่นใจว่าร่างกายของตัวเองไม่มีอาการบุบสลายแต่อย่างใด เพราะถ้าเธอไม่รู้สึกเจ็บระบมเหมือนผ่านการถูกทำร้ายย่ำยี
แต่ความพิเศษของใบหน้าคมเข้มกับผิวสีแทนของเขาทำให้เธอเผลอมองอย่างตั้งใจเก็บรายละเอียด แม้ริ้วรอยจะบ่งบอกอายุ แต่มันยิ่งทำให้เขามีเสน่ห์ในสายตาของเธอ จมูกโด่งเป็นสันทอดยาวโดดเด่นรับกับริมฝีปากหนา คิ้วหนาดกดำเป็นระเบียบขนานกับดวงตาคู่คม
หญิงสาวเลื่อนสายตาลงมาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงแผงอกกำยำที่โผล่พ้นผ้าห่มผืนหนาช่างชวนมองยั่วเย้า จนเธอไม่อยากเบือนสายตาไปทางอื่น เธอยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อนึกแผนบางอย่างออก
พายพิณซบหน้ากับแผงอกแน่นกำยำในสภาพร่างกายที่เปลือยเปล่า เธอค่อยๆ ยกแขนของเขาโอบกอดตัวเธอไว้อย่างแผ่วเบาเพราะเกรงว่าเขาจะตื่น จากนั้นก็ใช้โทรศัพท์ของตัวเองเก็บภาพไว้หลายๆ มุม และส่งภาพนั้นไปอรุณสวัสดิ์มารดา
พาย : ผู้ชายของแม่แซ่บมากค่ะ หล่อล่ำ กำยำ และฟิตมาก เมื่อคืนเราสนุกกันสุดๆ ขอบคุณสำหรับของขวัญที่แม่ส่งมาให้แก้เหงาเมื่อคืนนะคะ
หลังจากยั่วยุมารดา หญิงสาวยังคงนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองภาพในโทรศัพท์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนในภาพกำลังจ้องมองเธออยู่
ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายลงคอ เพราะผ้าห่มที่ห่อหุ้มร่างกายของหญิงสาวเลื่อนจากทรวงอกลงมากองอยู่ที่เอว โดยที่เจ้าของเรือนร่างไม่รู้ตัว
“อุ๊ย...” หญิงสาวรีบหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าอกของตัวเอง เมื่อรู้สึกตัวว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องอยู่ที่เธอ
“ตั้งใจอ่อย หรือเผลอ” ชายหนุ่มถามเสียงแหบพร่า
“เมื่อคืนคุณทำอะไรกับฉันไว้บ้าง ทำไมสภาพของฉันเป็นแบบนี้” หญิงสาวกลบความอายโดยการถามกลับด้วยน้ำเสียงกระด้าง
“พูดกับผู้ใหญ่แบบนี้ไม่น่ารักเลย แม่ไม่เคยสอนหรือไงว่าให้เรียกผู้ใหญ่รุ่นราวคราวเดียวกับแม่ว่าคุณอาหรือคุณน้าหรือไม่ก็คุณลุง”
“ใช่ค่ะ...แม่ไม่มีเวลาสั่งสอนหรอก มัวแต่บริหารเสน่ห์หาพ่อเลี้ยงให้ฉันอยู่ คุณก็เป็นอีกคนที่หลงเสน่ห์แม่ไม่ใช่เหรอคะ”
“ก้าวร้าวเกินไปใหญ่แล้วนะเรา ไม่น่ารักเลย”
“ก็ไม่ได้อยากให้ใครมารัก”
ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างจำยอม คงต้องค่อยๆ สอน หากว่ามีเวลาได้ใกล้ชิดกับเธอมากกว่านี้ แต่สรรพนามที่เธอใช้กับเขาไม่ค่อยรื่นหูและแข็งกระด้างเกินไปหากเปรียบเทียบกับอายุที่แตกต่างกัน ชายหนุ่มจึงขอให้เธอเปลี่ยน “โอเค โอเค ยอมแพ้แล้วก็ได้ ต่อไปนี้ให้เรียกฉันว่าอาไทนะ”
“แม่ของฉันไม่เคยมีน้อง ให้เรียกอาซ้อมเอาไว้เลื่อนขั้นเป็นพ่อเลี้ยงหรือไง”
“เรานี่แก่แดดไม่เลิกนะ ฉันยังไม่อยากดุ เพราะเธอยังเด็ก” ชายหนุ่มดุ
“คุณก็รู้ว่าฉันไม่เด็กแล้ว” หญิงสาวตอบกลับทันควัน
“ตรงไหนไม่เด็ก เอามาดูหน่อยสิ” คราวนี้ชายหนุ่มแกล้งส่งสายตากรุ้มกริ่มมองเหมือนตาแก่หื่นกาม
พายพิณหน้าแดงจัดเพราะความอาย ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ ในลำคอ
“ตื่นก่อนทำไมไม่ปลุกล่ะ”
“เมื่อคืนคุณคงเหนื่อยมาก ฉันเลยไม่อยากปลุก” หญิงสาวบอกประโยคที่แปลความหมายได้หลายอย่างด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ภายใต้ความเรียบเฉยของใบหน้านั้น หัวใจของเธอเต้นโครมครามอย่างลุ้นระทึก รอว่าเมื่อไหร่มารดาของเธอจะได้เห็นข้อความที่เธอส่งไปให้ในตอนเช้า
ชายหนุ่มไม่ทันได้สังเกตว่าพายพิณกำลังอมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แสนซน
“ถ้างั้น...รอแป๊บนึงนะ ขอไปอาบน้ำก่อน” เขาบอกพร้อมกับลุกเดินไปอาบน้ำในสภาพโทงเทงตามความเคยชิน ลืมไปว่าเมื่อคืนตัวเองไม่ได้สวมอะไรไว้ข้างใน
“ว้าย!” พายพิณรีบปิดตาและหันหน้าหลบ
“ขอโทษ ขอโทษ” เขาละล่ำละลักบอก รีบคว้าผ้ามาพันรอบตัว และรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ ใช้เวลาไม่นานเขาก็ออกมาพร้อมกับชุดเดิมที่ยังไม่แห้งสนิท
“เรื่องของเราเมื่อคืน คุณจะรับผิดชอบยังไงคะ” หญิงสาวเปิดประโยคคำถามทันทีที่ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ทำไมต้องรับผิดชอบ เราจำไม่ได้หรือไงว่าเมื่อคืนทำวีรกรรมแสบอะไรเอาไว้บ้าง” ชายหนุ่มถามอย่างประหลาดใจ
“จำไม่ได้ แต่เห็นสภาพตัวเองตอนเช้าก็รู้ว่าผ่านอะไรมาบ้าง และคุณก็จะต้องรับผิดชอบในสิ่งที่คุณทำลงไปด้วย”
“เราหมายความว่ายังไง”
“คุณย่ำยีฉัน คุณต้องรับผิดชอบ”
“หะ!” ชายหนุ่มร้องเสียงดังลั่น
“เราเอาอะไรมาพูด เรื่องเมื่อคืนก็แค่เด็กหนีเที่ยวคนนึงเมาไม่ได้สติแล้วก็อ้วกใส่รถยนต์ฉัน มันเหม็นคลุ้งจนฉันขับรถต่อไปไม่ได้ ผมเลยต้องพาเข้ามาล้างตัวที่นี่ ก็แค่นั้นเอง” ชายหนุ่มอธิบาย
“แล้วทำไมฉันตื่นขึ้นมาในสภาพร่างกายเปลือยเปล่าบนเตียงกับคุณในตอนเช้า”
“ก็เพราะว่าชุดเปียกหมดจนต้องถอด แล้วเราก็เมามาก ฉันก็แค่รอให้เราสร่างเมา”
“คุณไปแก้ตัวกับแม่ก็แล้วกัน หวังว่าแม่คงจะเชื่อในสิ่งที่คุณพูดนะ”
“หมายความว่ายังไง”
“หมายความว่าฉันส่งหลักฐานทุกอย่างไปให้แม่เรียบร้อย”
“หะ!” ชายหนุ่มร้องเสียงดังกว่าเดิม
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าแม่จะเชื่อหลักฐานที่ฉันมี หรือเชื่อคำแก้ตัวของคุณ”
‘เนื้อไม่ได้กิน เอาหนังมาลองนั่งแท้ๆ’ ชายหนุ่มถอนหายใจยาว ตัดบทลุกขึ้นจากเตียงไม่ได้ตอบเธอต่อ
“เอาไว้ค่อยคุยกันก็แล้วกัน”
- Writer
