พลันเสียงเรียกจากด้านนอกก็ดังขึ้น
“ นังเทียน หายหัวไปไหนวะ นังเทียน พ่อนายอยากกินข้าวต้มปลา อีนี่ไปอู้ที่ไหนอีก อยู่ในห้องก็ไม่มี ” เปลวเทียนสะดุ้งเฮือก สติกลับมา เธอรีบคว้าผ้าผ่อนมาสวมบนกายเปลือยเปล่า
“ เทียนต้องไปแล้ว นั่นเสียงพี่ชบาเรียก ”
“ แต่เทียนยังไม่ได้ทำแผลให้ผมเลย ”
“ เออ จริงด้วยจ้ะ คุณภูสวมกางเกงก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวเทียนขอเปิดหน้าต่างไปบอกพี่ชบาก่อน ” เธอยื่นกางเกงผ้าฝ้ายแบบผูกให้ เขารับมาแล้วรีบสวม ก่อนเธอจะเปิดหน้าต่างออกไปตะโกนบอก
“ พี่ชบา เทียนอยู่นี่ ใส่ยาให้คุณภูอยู่ ” ชบาหันขวับ สายตามองเลยไปยังร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ด้านหลังของเปลวเทียน ท่อนบนไม่ได้สวมเสื้อเผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่ากำยำ
“ ใช่ครับ เทียนมาใส่ยาให้ผม ” เขาสำทับอีกเสียง ก่อนชบาจะพยักหน้ารับ
“ รีบหน่อยละกัน พ่อนายรอกินข้าวต้มปลาช่อน ”
