ภูตะวันพยักหน้ารับ ก่อนที่จะได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวกเรียกมาจากชายน้ำเบื้องล่าง ธีภพรีบเก็บโทรศัพท์มือถือใส่ในกระเป๋า
“ คุณธี มาทางนี้เร็ว ตรงนี้กุ้งฝอยชุม ”
“ ได้เลยพี่ผา ” ธีภพร้องตอบนายผา ลูกน้องของพ่อนายที่ตนเองค่อนข้างคุยถูกคอ เพราะอีกฝ่ายมนุษยสัมพันธ์ดีและชอบชวนไปหาปูหาปลา ภูตะวันเดินตามไป
“ อ้าว นั่นคุณภูมาด้วยทำไมล่ะ หายดีแล้วเหรอ ประเดี๋ยวก็ไข้กลับอีก ” นายเวก ลูกน้องของพ่อนายอีกคนที่มาหาปลากับนายผาเอ่ยทักทาย ภูตะวันส่งยิ้มไปให้
“ ผมดีขึ้นแล้วครับ มันไข้เพราะผมสะเพร่าเองแหละ ทำให้น้ำเข้าแผลตัวเอง ว่าไปหมอประทายนี่เก่งมากนะครับ ยาแกรักษาชะงัดนัก ”
“ ใช่ แกมีฝีมือด้านนี้ เสียดาย ไม่น่าติดเหล้า ” นายเวกว่าพลางก้มหน้าลงไปใช้สวิงช้อนใต้น้ำอีกครั้ง
“ หมอประทายเนี่ยนะติดเหล้าพี่เวก ไม่น่าเป็นไปได้ เป็นหมอยาทั้งที
