“ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ผมเองแค่รู้สึกไม่สบายใจที่ร้อยวันพันปีอยู่มา หมู่บ้านของเราไม่เคยเกิดการเข้ามาโจมตีอย่างที่คุณเห็น ก็เลยชวนไอ้ชิตมาเดินสำรวจ ”
“ หรือพ่อนายกับนายชิตจะสงสัยว่าผมกับธีภพเป็นคนสร้างสถานการณ์ ไม่งั้นก็นำความซวยมาสู่หมู่บ้านงั้นหรือเปล่าครับ ” ภูตะวันว่า นายชิตตอกกลับทันที
“ แล้วใช่หรือเปล่าล่ะ มันก็น่าคิดนะที่พวกคุณโผล่มาพร้อมกับลูกปืนยิงรัว ”
“ นายชิตคงจะลืมไปว่าผมเองก็โดนยิงด้วยเพราะเข้าไปช่วยดึงพ่อนายออกมาจากจุดอันตราย ในขณะที่ นายชิตที่เป็นลูกน้องแท้ ๆ กลับวิ่งแน่บเอาตัวรอด ”
“ ไม่ใช่นะเว้ย ก็ตอนนั้นมันชุลมุน ต่างคนต่างก็ตกใจกันไปหมด ” ชิตรีบแก้ตัว
“ ผมก็ตกใจที่เดินถ่ายวีดีโออยู่ดี ๆ แล้วมีเสียงปืน แต่ผมก็ไม่สามารถหนีเอาตัวรอดเพียงลำพังทั้งที่เห็นคนอื่นกำลังตกอยู่ในอันตราย คงจะเป็นสัญชาตญาณทหา
