ใช้เวลาไม่นาน รถก็ขับมาจอดยังร้านอาหาร
แห่งหนึ่ง ซึ่งไกลจากโรงพยาบาลพอสมควร
ร้านนี้เป็นร้านประจำของผมเอง เวลามีแขกคนสำคัญ หรือทานข้าวกับครอบครัว
ผมก็มักจะมาที่นี่
"ถึงแล้วครับ"
ผมบอกคนตัวเล็ก ขณะที่รถจอดอยู่หน้าร้าน
แต่เธอไม่มองผมหรอกครับ เปิดประตูแล้วลงรถไปโน่น ส่วนหมอโอมก็ตามมาทันพอดี
"ที่นี่หรอคะ"
ผมพยักหน้า และรีบเดินนำเธอเข้าไป พร้อมกับหมอโอมที่เดินตาม
"เข้ามาเถอะครับหมอขวัญ"
และพวกเราก็มานั่ง บนโต๊ะอาหาร พร้อมกับพนักงานเสริฟ เดินเอาเมนูมาให้
"หมอขวัญอยากทานอะไร สั่งเลยนะครับ
วันนี้พี่เลี้ยง"
ผมยื่นเมนูอาหารให้คนตัวเล็ก ผมสังเกตว่าเวลาเธอมองดูเมนูอาหาร แววตาเป็นประกาย
เหมือนน้องของขวัญของผมไม่มีผิด
แต่หมอของขวัญเวอร์ชั่นนี้ ไม่มีความออดอ้อนแล้ว แอบเสียใจอยู่เหมือนกัน น้องคงยังโกรธผมอยู่แหละ
"เอานี้ เอานี้ เอานี้ นี้ และนี้"
ผมถึงกับอมยิ้ม เมื่อคนตัวเล็กสั่งอาหารแบบตาล
