RIDE WITH DESTINY

Kabanata 1 "DON'T I deserve enough memo before that stupid pamamanhikan? What a nice kind of welcome it is?" Arella can't help herself not to show sarcasm. Ilang oras pa lang mula ng umapak s'ya muli sa Pilipinas ngunit isang matinding pasabog ang agad na sumalubong sa kanya. Pagdating pa lang ni Arella sa bahay nila mula airport ay sinalubong sa kanya ng kanyang Ama ang tungkol sa magaganap na pamamanhikan daw ng mga Ellison mamayang gabi. Agaran kumbaga. "Enough? Hello! Baka nakakalimutan mong mahigit anim na taon ang tinakbuhan mo at ngayon gusto mo pa talagang umapela ng tsansa. Maawa ka nga sa pamilya mo, Arella." Mariing sambit ng pinsan n'yang si Klea. Naiwan silang tatlo sa mini office ng kanyang Ama sa loob ng kanilang bahay. Dito sila nag-usap-usap kanina tungkol sa mangyayari mamaya. Warak na warak ang utak ni Arella habang nakaharap sa dalawang kausap na sina Klea at sa kanyang bunsong kapatid na si Audrey. Nalaman din n'ya kanina mula sa Ama ang tungkol sa malubhang dilemma na kasalukuyang pinagdadaanan ng kanyang pamilya. Ang sabi lang sa kanya ni Audrey noong isang linggo na kakailanganin lang s'ya ng Ama para sa isang mahalagang transaksyon tungkol sa kompanya ng de Lamartine, their family company. Hindi n'ya inakala na ito pala ang tinutukoy ng kapatid kaya agaran s'yang napauwi ng wala sa plano. "I'm sorry, Ate kung hindi ko 'to sinabi sa'yo over the phone. Papagalitan kasi ako ni Daddy." Audrey said apologetically. She took a deep audible breath. "It's okay, Aud. Wala naman akong sinisisi. Sadyang nagulat lang ako sa bilis ng mga pangyayari." Naguguluhang aniya. Mabuti na lamang at nasa tabi n'ya ngayon ang dalawa sa mga importanteng tao sa buhay n'ya upang tulungan s'yang maliwanagan ang kanyang utak. "Fúck! What just really had happened to DL company? Bakit ang sama ng bagsak gayung ayos naman 'to noong umalis ako." Hindi sigurado si Arella kung anong uunahin na ipasok sa kanyang kokote. She already plucked an idea if where everything is originated- her Tita Patrice. Ayaw naman n'yang paghinalaan ang madrasta ngunit ito lang ang nakikita n'yang dahilan kung bakit naluluge na ang company na pinaghirapan ng kanilang pamilya. Naghihinala siyang baka palihim itong nangdidispalko ng pera mula sa kompanya. Her stepmother is one of a kind. Tsk. Arella knows that their noble stepmother is damn good in digging extravagant breads. Noon pa man ay nakikita na n'ya na may potential itong limasin ang kanilang mga ari-arian. Ngunit dahil isa lang s'yang ulirang anak ay minabuti na lamang n'yang manahimik. She couldn't ruin her father's source of happiness- his better-half. He loves his wife dearly at bilang anak ay wala s'yang sapat na lakas ng loob upang ipagkait sa Ama ang kaligayahan nito at sabihin kung ano ang kanyang opinyon. "Six years kang nawala, Arella. Those dunkey's years radically bothered anyone's life. Our lives. Alam mo bang isang taon na 'tong buhol sa pamilya? Tito Aurelius did everything that he can do just to keep the company from falling, pero tanging mga Ellison lang ang nag magandang-loob na tulungan tayo kaya please lang, Ella, be considerate." One year? Isang taon nang naghihirap ang kanyang pamilya habang s'ya ay walang kaalam-alam. Pero napapaisip pa rin s'ya kung bakit kailangan pa nang guarantee ang magpakasal s'ya sa anak ng kaibigan ng kanyang Ama. But come to think of it, nothing in this world comes for free kaya iyon siguro ang hiniling na kapalit ng mga Ellison. Pero nasa pareho pa rin s'yang sitwasyon. Matagal na 'tong nakabitin sa ere, same rationale six years ago when their resources is well-founded. Hindi n'ya maintinidihan kung bakit tinutulak pa rin nila na may maganap na arrange marriage. Alam naman ng lahat na iyon ang dahilan ng paglalayas n'ya noon pero masyadong nakakadismaya na iyon pa rin pala ang babalikan n'ya. Mas magulo pa kaysa noon. "Yeh, considerate.. that's what all I could contribute by now. Alam kong wala nang puwang dito ang opinyon ko but I'm accepting this even though without a choice, dahil iyon na lamang ang magagawa ko para sa kapakanan ng lahat." Ayaw man n'ya'y wala na s'yang magagawa dahil higit sa lahat ay ang kapakanan pa rin ng pamilya nila ang pipiliin n'ya. Magulo man ay pipilitin n'yang pumitas ng magandang dahilan sa hardin na puno ng suliranin na nakapalibot sa kanya. "Don't worry yourself too much, Ate. We've already met your soon-to-be-husband and good news, hindi ka magiging dehado sa kanya, for sure. I also think that he can be a perfect father to Samuelle," "Met?" "Yes, Ella. I'd suggest na magdala ka nang handkerchief mamaya dahil tutulo laway mo once you land your eyes on him." Klea giggled. Medyo humupa na ang sigalot sa utak ni Arella ng ma-divert ang kanilang usapan. Now she made herself think kung ano nga bang hitsura ng kanyang mapapangasawa. She's not dying in curiosity but there's a part on her mind that attracts her attention on what does her fiancé look. Klea and Audrey's exaggerating descriptions made her expect over the tower. Ganun pa man ay wala na s'yang pake kung ano man ang maging hitsura ng kanyang mapapangasawa. It doesn't matter at all. Isa pa, kahit ubod pa iyon ng gwapo ay hindi na mahahagod ng sino man ang kanyang nabingwit na na puso. Sam's father already owned it and no other man could steal it from the guy named Javier. "No kidding?" She managed to blow a gag as well. Napahagikhik naman ang dalawa n'yang kausap. "See it for yourself, Arella Samantha de Lamartine." Ani Klea. "Ipagpalagay na rin nating may possibility na makalimutan mo na ang Ama ni Sam kapag nag-isang dibdib na kayo ni Sean," "Sean?" Arella mimicked. Well, she dislikes the name. Parang masyadong spiritualistic. ARELLA is already in her halter two tone vintage dress and a heels. Everything about her is fixed already except, of course for her brain which is still jogging in a woolly path. Nasa harap pa rin s'ya ng malaking salamin sa kanyang silid ng pumasok ang kanyang stepmother na si Patrice. She's dressed up, too, like her. Ngunit 'di hamak na mas makaagaw atensyon ang suot nitong designer retro belted high waisted maxi dress at ang mga kumikinang na mga palamuti sa katawan nito. Palihim s'yang napaismid. She looks like a chandelier sa laki at dami ng mga kumikinang sa katawan nito. Hindi halata na masyado s'yang prepared, sa utak ni Arella. Nakaantabay lang s'ya sa repliksyon nito habang papalapit sa gawi n'ya. Bawat tunog ng takong nito sa sahig ay nagdadala ng inis kay Arella. Tumigil ito sa bandang likuran n'ya at kita n'ya ang malademonyong ngisi nito na karaniwang itinitago nito kapag nasa harap ng ibang tao. "You finally gathered a tiny wit, darling. Thanks God, nagkaroon din ng saysay 'yang mapurol mong utak." Her unhealthy remark sends thousands of peeve to Arella's nerves. Naikuyom ni Arella ang mga kamay dahil pinipigilan n'yang huwag dumapo ang kanyang palad sa mukha ng walang-hiya n'yang madrasta. Who do she think she is to blow such words to her? Such a frontal approach caught her unprepared. "Mabuti pa 'tong utak ko kahit mapurol, at least may pakinabang. Unlike yours, who had a very serious cripple issue of recklessly disbursing OUR bucks." Mahinahon lang ang pagkakasabi nito ni Arella sa madrasta ngunit sinadya n'yang ihampas iyon hanggang sa kaibuturan ng utak ng taong nasa likuran n'ya. Ayaw na n'ya sanang patulan pa ito ngunit sadyang hindi n'ya nagustuhan ang tabas ng dila nito ngayon. Minsan na rin silang nagkasagutan noon ng madrasta at sa kanilang lahat ay si Arella lang ang may alam na salaula ang pagkatao ng taong pinakasalan ng Ama. "Speaking of bucks, where are they now, anyway?" Nakakainsultong saad ng ina-inahan na ngayo'y nasa gilid na n'ya. "Too bad, there's no longer held," "Why don't you ask yourself instead? Ikaw lang naman ang nakakaalam kung saan mo tinatapon ang pera ni Daddy, hindi ba? Why candid?" "Tsk, tsk. Your suspicious behavior wouldn't help your father gain back his weal. Imbes na paratangan mo ako ay ipunin mo na lamang 'yang lakas ng loob mo upang harapin ang magiging buhay mo sa puder ng mapapangasawa mo. I'm pretty sure, kakailanganin mo iyon, Arella." Tumayo na rin si Arella at tuluyang hinarap ang madrasta. Imbes na gawaran ito ng isang nakakamatay na tingin ay minabuti n'yang tawanan ang taong nasa harapan. She felt pity for her stepmother for having a case of untreated craving of gold. Ayaw n'ya ring ipakita dito na mahina s'ya dahil batid n'yang ipagpapatuloy pa rin nito ang kahindikhindik na paglustay ng kayamanan ng Ama kapag wala pa rin silang gawing aksyon. "Is that a parental advice, Ms. Patrice Romanello? Well, thanks for implying, though hindi naman kailangan. 'Wag kang mag-alala, if ever we gain back our worth, I'll wholeheartedly donate tones of pelf for you. I'll feed you with gold until your brain explode." She promised. A sharp and ironic utterance that Arella intentionally threw to her stepmother. She didn't regret it. She thinks, she deserve that kind of words. Kulang pa nga iyon kung tutuusin. Patrice Romanello gritted her teeth in annoyance and her face started to slow burn. Arella laughed inside her brain. She hit a nerve. Great. "Don't think that highly of yourself, Arella. Wala ka pa ngang napapatunayan pero napakataas na ng tingin mo sa sarili mo. Hush your nerve and instead of threatening me, might as well set yourself on how you are going to trick the Ellison for you to purloin their shekels." "Idiot! 'Wag mo akong itulad sa'yo." The feeling is already mutual now. Kumunot ang noo ni Arella ng tumawa ang madrasta. Tawa na parang nagwagi. "Huwag kang magmalinis, Arella. Believe it or not, it's your task.. alone. Iyon ang dahilan ng pagpapakasal mo sa isang Ellison. And if I were you, I should be able to make off with. Isipin mo na lang na para rin 'to sa anak mo. The more means you purloin, the brighter future you can give to your child." "And a larger green pasture for you to hog." Maalipusta s'yang humalakhak. Ngunit sa totoo lang gusto na n'yang kaladkarin ang madrastang apat na taon lang ang tanda sa kanya. Pero imbes na magsayang s'ya ng oras para makipagtigasan sa madrasta ay minabuti na lamang n'yang wakasan ang kanilang mainit na taltalan. Hindi na mahalaga kay Arella kung sino ang nanaig basta sa ngayon ay sisimulan na n'yang planuhin ang pagkawala ng demonyong madrasta sa buhay nila. "Adiós, Patrice Romanello." Nakakainsulto ang kanyang ginawang pamamaalam sa kausap at iniwan n'ya iyon sa kanyang silid. Kailan ma'y hindi sumagi sa isip ni Arella ng manggamit ng ibang tao para huthutan o iasa sa iba ang pangangailangan nila ng kanyang anak. Apat na taon n'yang naitaguyod ang anak ng mag-isa at kahit maitali man s'ya sa lalaking mamaya n'ya pa lang makikilala ay wala s'yang planong ipaako dito ang pangangailangan ng anak. Magtatrabaho pa rin s'ya. Sam's her responsibility. Alone. And like their agreement with her father earlier, they'll hide the details about Sam away from Ellison's sights. She agreed, probably. It is for Sam's sake, for his safety. Ngayon, ang tanging pinoproblema lang ni Arella ay kung ano at saan n'ya ilulugar ang anak kapag maikasal na s'ya. This mess f****d her off! Big time! She's doom.