ตะวันมองเราอยู่พักใหญ่ รารู้ว่าตะวันแค้นใจ แต่ตอนี้เรามีกันแค่ 2 คน เราทำอะไรไม่ได้หรอกและพอตะวันเห็สายตาเราที่อ้อนวอนตะวันก็ถอนหายใจ พร้อมกับจับมือเราเดินหันหลัง แต่ยังไม่ทันก้าวเดินเลยตะวันก็ถูกพวกมันถีบจนล้ม ส่วนเราก็พลอยล้มตามไปด้วย
“คิดว่าจะมาทำตัวเป็นพระเอกแล้วเดินหนีไปง่ายๆเหรอวะไอ้เด็กเปรต”
“ใครกันแน่ที่เปรต พวกมึงมากกว่ามั้ง”
ตะวันลุกขึ้นมาพร้อมกับวิ่งใส่คนพวกนั้น ตอนนี้มันเหมือนกับว่าตะวันกำลังถูกรุม เพราะพวกเขามีเยอะมาก เป็น 10 เลยส่วนตะวันมีแค่คนเดียว เอาไงดี ตะวันแย่แน่ เราจะช่วยตะวันยังไงดี นี่ถ้าเราไม่มาซื้อของเองเรื่องมันก็คงไม่เกิด เป็นเพราะเราอีกแล้ว เพราะเราคนเดียวอีกแล้ว
“ดวงใจ เป็นอะไรรึเปล่า”เสียงของพี่ไวยดังขึ้นพร้อมกับพี่ไวยที่พยายามพยุงเราให้ลุกขึ้นยืน แล้วพอพี่ไวยเห็นว่ามือเราที่ถูกพันด้วยผ้าเช็ดหน้าของตะวันมีเลือดไหลซึมออกมา แววตาพี่ไวยก็เปลี่ยนไ
