พี่ขุนเขาถีบตู้เสื้อผ้าเสียงดัง ก่อนจะเดินออกไปตรงด้านนอกระเบียงแล้วจุดบุหรี่สูบ ควันสีขาวขุ่นลอยคลุ้งในอากาศ เขาไม่สนใจเลยว่าตัวเองทำฉันเจ็บ เขามันใจร้ายที่สุด
ฉันยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้ม แล้วก็วิ่งออกจากห้องแล้วเปิดประตูเข้าไปร้องไห้ในห้องนอนของตัวเอง
“ไอ้คนใจร้าย ทำหนูเจ็บไม่ขอโทษสักคำ ฮึก...”
“แค่เดินมาดูแผลหนูบ้างยังไม่มีเลย ใจร้ายที่สุด ฮึก...ไอ้คนบ้า” ฉันเอาแต่นั่งร้องไห้ แล้วก็พูดตัดพ้อพี่ขุนเขา
เลือดที่มันเกิดจากของแข็งที่พี่ขุนเขาปามาโดนหัวฉัน ตอนนี้มันไหลลงมาอาบแก้มแล้ว แถมยังเปื้อนเสื้อนักศึกษาฉันไปหมด พอเห็นแบบนั้นฉันจึงหยุดร้องไห้ แล้วไปทำแผลของตัวเอง เพราะกลัวว่าเลือดจะหมดตัวสะก่อน
หลังจากทำแผลให้ตัวเองเสร็จ ฉันก็ลงมาทำอาหาร หลังจากทำอาหารเสร็จก็ไม่วายที่จะเป็นห่วงพี่ขุนเขาเพราะเขายังไม่ได้ทานอะไรแน่ๆ เลย
เฮ้อ...ฉันจะไปเป็นห่วงเขาทำไม เขาทำฉันเจ็บตัวหนิ
“ป
