@โรงพยาบาล
ฉันเดินขึ้นตึกมาอย่างทุลักทุเล เพราะมันรู้สึกเจ็บแสบตรงน้องสาวตัวเองเอามากๆ ยิ่งเดินมันยิ่งเสียดสีกัน ทำเอาฉันน้ำตาคลอเลยกว่าจะเดินมาถึงห้องที่แม่นอนพักฟื้นอยู่
“วีนัส แม่ถามหาใหญ่เลยทำไมเพิ่งมา” ป้านิ่มพูดท้วงขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันเดินเข้าไปในห้อง
“หนูไปจัดการเรื่องเรียนมาน่ะป้า แล้วนี่แม่หลับไปนานหรือยังคะ”
“เพิ่งหลับไปเมื่อกี้หมอให้ยา เห็นบ่นว่าปวดหัวนอนไม่หลับ”
“แม่จะได้ผ่าตัดอีกครั้งจริงๆหรอป้า หนูไม่อยากให้แม่เจ็บ....”
หยดน้ำใสๆ ค่อยๆ ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างเมื่อหันมองไปยังร่างของแม่ที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงผู้ป่วย ฉันรู้ว่าหลังจากการผ่าตัดเมื่อแม่ฟื้นขึ้นมาแม่จะเจ็บขนาดไหน แต่เมื่อฉันถามแม่จะตอบว่าไม่เจ็บตลอด
“วีนัสเอ้ย ไหวมั้ยลูกป้าว่าถอยออกมา....”
“ถ้าถอยหนูก็ติดคุก แค่ติดคุกไม่เท่าไหร่ ยังจะไม่มีเงินมาจ่ายค่ารักษาแม่อีก หนูยอมป้าเพื่อแม่หนูยอม”
“....”
