10 🤦🏻♀️สู้ต่อไป
1233 Words
“....” ฉันค่อยๆเม้มปากเข้าหากันแน่น พรางก้มหลบสายตาคมกริบของคนตรงหน้า
“จะเอาเท่าไหร่ !!” พี่ขุนเขาถามเสียงแข็ง
“....”
“บอกมาดิวะ จะเงียบทำซากอะไรหนักหนาเธอเป็นใบ้หรือไง !!” เขาตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดังจนฉันสะดุ้ง ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงอารมณ์ร้ายขนาดนี้นะ
“ทะ ทำไมพี่ชอบต้องเสียงดังด้วย พูดเบาๆไม่ได้รึไงเล่า”
“เอออ สรุปจะเอาเท่าไหร่ !!” พี่ขุนเขาถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงเรียบๆ
“อะ เอาหนึ่งล้าน....”
“หนึ่งล้าน!! นี่เธอคิดว่าค่าตัวเธอมันมากขนาดนั้นเลยรึไง”
“ตะ แต่หนูเสียหายนะคะ หนูยังเรียน....”
“แล้วใครใช้ให้เธอใจง่าย ยอมให้ฉันเอา”
ฉันเม้มปากแน่น พอพูดถึงเรื่องนี้เหตุการณ์ในคืนนั้นมันก็ผุดเข้ามาในหัวทีละฉากๆ
“หึ เธอก็แค่อยากจับผู้ายรวยๆ ฉันกูเธอออก เลิกแสดงว่าตัวเองใสซื่อสักที !!”
“....” ฉันไม่รู้จะโต้ตอบยังไง เขาอยากจะว่าอะไรก็ว่าไปเถอะ เพราะฉันมันเห็นแก่เงินจริงๆ
พี่ขุนเขาก้มกดอะไรสักอย่างในโทรศัพท์ ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน ฉันมองดูโทรศัพท์แล้วก็มองหน้าพี่ขุนเขาอย่างไม่เข้าใจ เขาจะให้โทรศัพท์ฉันงั้นหรอ
“อะ อะไรคะ ?”
“เลขบัญชีมาสิ”
“อ๋อ....” ฉันพยักหน้า พร้อมกับรับโทรศัพท์มา ก่อนจะกดเลขบัญชีของตัวเองให้ไป แล้วยื่นโทรศัพท์คืนให้พี่ขุนเขา
จากนั้นเขาก็กดอะไรสักอย่างก่อนจะเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋า
"โอนแล้วหนึ่งล้าน"
หมั่บ!
"อะ โอ้ย หนูเจ็บ..." ฉันร้องท้วง เพราะว่า จู่ๆ พี่ขุนเขาก็พุ่งมาบีบแขนฉัน แถมยังออกแรงบีบแรงมาก
''ถ้าเธอไม่ท้องกับฉันนะ ฉันไม่มีทางเสียเงินให้ผู้หญิงอย่างเธอมากมายขนาดนี้แน่!!"
"หนูเจ็บ..." ฉันก้มหน้าพูดพรางพยายามแกะมือหนาของคนใจร้ายตรงหน้าออก
พรึ่บ!
มือหนาผลักฉันออกจากตัว จนร่างฉันเซไปกระแทกกับโซฟาตัวใหญ่ ทำไมเขาถึงรุนแรงขนาดนี้เนี่ย
"ฉันจะไปหาแฟน ส่วนเธอจะกลับบ้านนอก หรือจะอยู่ที่นี่ก็ตามใจ แม่ฉันไปต่างประเทศอาทิตย์หน้ากลับไทย"
"งะ งั้นหนูจะกลับต่างจังหวัด..."
"มันก็เรื่องของเธอ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน !!"
พูดจบร่างของพี่ขุนเขาก็เดินออกไปจากห้องรับแขก
หลังจากพี่ขุนเขาออกไปแล้ว ฉันก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ในใจก็ได้แต่ท่องเอาไว้ว่าฉันผิดเอง ฉันเป็นคนผิดทั้งหมด ฉันโกหก....นี่มันคงเป็นเวรกรรมของฉัน ที่ต้องรับมือกับความ ดิบ เถื่อน ของพี่ขุนเขา
ฉันถอนหายใจออกมาอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากบ้าน แล้วเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่ท่ารถ เพื่อนที่ฉันจะได้กลับโคราช
3วันต่อมา....
หลังจากที่ฉันมาถึงโคราช ฉันก็รีบไปหาหมอที่โรงพยาบาลเพื่อที่จะถามว่าจ่ายค่าผ่าตัดไปแค่ครึ่งเดียวก่อนได้มั้ย ตอนแรกหมอไม่ยอม แต่ฉันขอร้องอ้อนวอนจนคุณหมอยอมใจอ่อน
และแม่ของฉันก็ถูกส่งตัวมารักษาที่โรงพยาบาลเอกชนในกรุงเทพ ซึ่งเงินที่ได้มาจากการที่ฉันโกหก ตอนนี้แทบจะไม่เหลือเลย ทั้งจ่ายค่าผ่าตัด จ่ายค่าห้องปลอดเชื้อที่แม่ต้องพักรักษาตัวหลังผ่าตัด ส่วนเงินที่จะต้องจ่ายเพิ่ม ต้องจ่ายครั้งที่สองที่จะต้องผ่าตัด หมอบอกว่าแม่ต้องผ่าตัดสามครั้ง ค่อยจ่ายเงินก่อนผ่าตัดก็ได้ เพราะหมอเห็นใจ เงินไม่ใช่น้อยๆ หมอยังสงสัยเลยว่าฉันไปหาเงินมาจากไหน
ส่วนป้านิ่ม ป้านิ่มต้องถามแน่นอนว่าฉันไปเอาเงินมาจากไหน และฉันก็ตอบไปตามความจริง และเล่าเรื่องคืนนั้น....ตอนแรกป้านิ่มให้เอาเงินไปคืน แต่ฉันทำไม่ได้ อาการของแม่มันแย่ลงเรื่อยๆ ต้องรีบผ่าตัด
หลังจากผ่าตัดไปแล้ว แม่ก็ต้องถูกเอาตัวส่งเข้าห้องปลอดเชื้อ ห้ามเยี่ยม และตอนนี้การผ่าตัดผ่านไปได้2วันแล้ว แม่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมาเลย ฉันถามหมอ หมอก็บอกว่าถ้ายังไม่ฟื้นและถ้าอาการทรุดลงเรื่อยๆ ก็ต้องผ่าตัดอีกเร็วๆนี้ แล้วถ้าต้องผ่าตัดเร็วๆนี้ ฉันจะเอาเงินมาจากไหนอีก....
“วีนัส แล้วเอ็งจะต้องแต่งงานกับไอ้หนุ่มนั้นงั้นรึ” ป้านิ่มถามขึ้น
“โกหกไปแล้ว เอาเงินมาแล้ว ก็ต้องยอมยอมนั่นแหละป้า...” ฉันตอบกลับอย่างคนที่หมดหนทาง หมดปัญญา
“แล้วเอ็งไม่ต้องเรียนรึไงกัน”
“เรียนสิป้า แต่อาจจะต้องย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ เพราะกว่าแม่จะหายอีก”
“จะย้ายมา เงินมันก็ไม่ใช่น้อยๆนะ”
“ยังไงก็ต้องย้ายมาอยู่ดีนั่นแหละป้า เดี๋ยวหนูจะปรึกษาเรื่องนี้กับเจ้ที่หนูสนิท เผื่อเจ้เขาจะมีทางออกให้หนู”
เจ้ที่ฉันหมายถึงก็คือเจ้แอม ฉันคิดว่าอีกไม่นานเจ้แอมก็ต้องรับรู้เรื่องนี้
ติ่ง เสียงแชทโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันก้มหน้าลงไปมองโทรศัพท์ที่อยู่ในมือ มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจเอามากๆเมื่อคนที่ทักมาคือพี่ขุนเขา
“มาที่บ้าน แม่ฉันจะคุยกับเธอ” ฉันแปลกใจมากไหนบอกว่าอาทิตย์หน้าแม่ของพี่ขุนเขาจะกลับมาไง
ตอนนี้ฉันอยู่ที่กรุงเทพ ฉันไม่อะไรหรอก แต่การที่พี่ขุนเขาทักมากบอกกระทันหันแบบนี้ แล้วถ้าฉันไม่ได้อยู่กรุงเทพฉันจะมาทันรึไง เฮ้อ...
@บ้านที่นัดมาคุย...ภายในห้องรับแขก
“ฉันจะไปพบแม่ของเธอ” คุณแม่พี่ขุนเขาพูดขึ้นหลังจากที่ฉันเดินเข้าไปนั่งภายในห้องรับแขกแล้ว
ตึกตักตึกตัก! ไอ้หัวใจฉันพอมันได้ยินแบบนี้มันก็เต้นรัว ราวกับว่ากลัวว่าจะโดนจับได้ว่าโกหก
“เอ่อ คะ คือ...ทะ ทางบ้านหนูเขาไม่สนใจหนูหรอกค่ะ ไม่ต้องไปคุยหรอกค่ะ หนูไม่ต้องการงานแต่งที่มันใหญ่โต หนูขอแค่ผูกข้อไม้ข้อมือตามขนบธรรมเนียมของโบราณก็พอ”
“หนูเป็นแค่เด็กบ้านนอก หนูไม่อยากให้คุณหญิงต้องอายใคร”
คุนแม่ของพี่ขุนเขาเงียบ ท่านมองหน้าฉัน จากใบหน้าที่เรียบตึง กลับมีรอยยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้า
นะ นี่ ท่านยิ้มให้ฉันใช่มั้ย!!
“ตาขุน แกนี่เลือกข่มขืนคนไม่ผิดจริงๆ พลาดได้ถูกใจแม่มาก ^_^”
“แม่ใหญ่ !!”
ฉันมองหน้าพี่ขุนเขากับหน้าแม่ของเขาสลับกัน ฉันไม่เข้าใจคำพูดเมื่อกี้เอาสะเลย
“ถ้างั้น ฉันจะจัดพิธีเล็กๆตามที่เธอต้องการ เอาไว้เธอคลอด ฉันจะจัดงานรับขวัญหลานคนที่สองของตระกูลอย่างยิ่งใหญ่^_^”
เฮือก!! พูดเรื่องนี้ทีไร ฉันรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเลยจริงๆ
- Writer
