ผู้หญิงของพยัคฆ์

บทที่ 2 แอบหึง

พยัคฆ์:"โอ๊ะ!! เชี่ยเอ้ย"

เอเดน:"นั่นไงกูว่าแล้วรีบไปเอาเฮียมึงดิวะ"

ภรัณก็รีบวิ่งเข้าไปหาพยัคฆ์ทันที..แล้วลูกน้องของพยัคฆ์ก็วิ่งกรูกันเข้ามา...

พิมพ์:"สมน้ำหน้าไอ้เฮียบ้า คิดจะจูบใครก็ได้งั้นหรอผู้หญิงคนอื่นอาจจะใช่ แต่ไม่ใช่ฉัน จำไว้"

พยัคฆ์:"นี่เธอกล้ามากนะมาทำกับฉันแบบนี้ คิดจะเดินหนีไปง่ายๆแบบนี้เลยหรอวะ"พยัคฆ์ส่งซิกให้ลูกน้องจับพิมพ์ไว้..

พิมพ์:"นะ..นายจะทำอะไรฉัน"

พยัคฆ์:"จับเธอมาลงโทษไง"...

ภรัณ:"มึงหยุดเลยนะเฮีย นั่นมันน้องพิมพ์นะ เฮียไม่ได้กลับบ้านนานน่ะสิเลยจำน้องไม่ได้ "

พยัคฆ์:"พิมพ์ไหนวะเฮียไม่รู้จัก ใช่น้องพิมพ์เด็กแว่นคนนั้นไหมวะ ที่เป็นลูกสาวของอาเจต" พยัคฆ์ทำหน้างงเพราะเขาไม่รู้จักจริงๆ

ภรัณ:"ก็น้องพิมพ์ลูกอาเจตเพื่อนเตี่ยไงครับ ตอนเด็กๆเฮียชอบดูแลน้องเป็นอย่างดีทำไมจำไม่ได้วะ ก็แค่ตอนนี้น้องไม่ได้ใส่แว่นเหมือนตอนเป็นเด็ก"

พิมพ์:"พี่ภรัณช่วยพิมพ์ด้วยค่ะ พิมพ์ไม่อยากอยู่ไกล้ผู้ชายคนนี้แล้ว เขาไม่เห็นเหมือนเฮียพยัคฆ์ตอนเด็กๆเลยค่ะ"

พยัคฆ์:"ไม่เหมือนยังไงเล่ามาสิฉันรอฟังอยู่"

พิมพ์:"ก็ตอนเด็กเฮียพยัคฆ์เขาใจดี อบอุ่น แล้วนิสัยก็น่ารักด้วยค่ะ ไม่เห็นเหมือนตอนนี้เลย นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหว"

พยัคฆ์:"ต่างกันยังไง"

พิมพ์:"ก็ตอนนี้เฮียชอบฉวยโอกาส เหมือนกับโรคจิตคิดจะจูบใครก็จูบ จะกอดใครก็กอดเจ้าชู้ไม่มีที่ติไง"

พยัคฆ์:"เป็นเด็กพูดจากับผู้ใหญ่ให้มีหางเสียงหน่อย ไม่เห็นจะน่ารักเหมือนตอนเด็กเหมือนกันแหละ"

พิมพ์:"ชิ!! อย่างกับหนูอยากคุยกับเฮียอย่างนั้นแหละ เฮียทำตัวไม่ดีก่อนอย่ามาบอกหนูให้พูดดีด้วยนะ แบร้ๆๆ.."พิมพ์แลบลิ้นใส่พยัคฆ์..

พยัคฆ์:"ถ้าอยู่กันสองคน เฮียจะจับฟาดตูดให้ลายไปเลย"

พิมพ์:"ทำไมอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆทำตัวเป็นคนดีว่างั้น ทำไมไม่จับตีตอนนี้เลย ไม่กล้าหรอ"

พยัคฆ์:"อย่ามาท้าทายคนอย่างเฮียนะ"

พอพูดจบพยัคฆ์ก็เดินไปอุ้มพิมพ์แบกขึ้นพาดบ่า แล้วฟาดเข้าที่ก้นเธอสองที

พิมพ์:"อร้ายยย!!ฉันเจ็บนะ ไอ้เฮียบ้าปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ.."

พิมพ์ดิ้นตะโกนโหวกเหวกโวยวายอยู่บนบ่าพยัคฆ์..

รุจ:"ไอ้พยัคฆ์มึงปล่อยน้องลงก่อนไหมวะคนมองหมดแล้ว"

พยัคฆ์:"ไม่ปล่อย เด็กดื้อต้องโดนลงโทษดิวะ ถ้าไม่ยอมพูดจาดีๆกูจะลงโทษให้หนักเลย"

พิมพ์:"ปล่อยหหนูเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่ปล่อยหนูจะฟ้องคุณลุงว่าเฮียรังแกหนู ปล่อยสิ.."

พยัคฆ์ไม่สนใจ เดินแบกพิมพ์ขึ้นไปบนชั้นสองของคลับ ต่อหน้าสายตาของใครหลายคนที่มองมาดูทั้งคู่..รวมถึงเพื่อนๆของพิมพ์ต่างพูดอะไรไม่ออก

พิมพ์:"พี่ภรัณช่วยพิมพ์ด้วยสิคะ "พิมพ์ร้องตะโกนให้ภรัณเข้ามาช่วย"

ภรัณ:"เฮียมึงอย่าทำอะไรน้องรุนแรงนะเว้ย เดี๋ยวกูขี้เกียจไปเถียงกับป๊า."

พิมพ์:"นี่พี่จะไม่ช่วยหนูหรอพี่ภรัณใจร้าย"

ภรัณ:"พี่ช่วยได้แค่นี้แหละ บทมันจะไม่ฟังใครมันก็ไม่ฟังหนูก็อย่าดื้อกับมันเยอะ พี่ช่วยไม่ได้นะ" แล้วภรัณก็นั่งดื่มเหล้าต่อ..

อดัม:"มึงจะไม่ช่วยน้องเขาจริงหรอวะ"..

เอเดน:"เออว่ะกูสงสารน้องเค้าว่ะ ตัวเล็กนิดเดียวเองดูสินั่นโดนแบกไปแล้ว"..

รุจ:"กูว่ามึงไปปรามๆมันหน่อยก็ดีนะ แม่งกูกลัวน้องเค้าจะรับมันไม่ได้ว่ะ "..

ภรัณ:"ปล่อยมันก่อน เดี๋ยวผมจะจัดการเอง"

ภรัณหันมาตอบทุกคน..

ในห้องVip...

"ผู้หญิงอะไรวะหนักชิบหาย"พยัคฆ์บ่นงึมงำก่อนจะทิ้งพิมพ์ลงบนโซฟา..

"โอ้ย!!ฉันเจ็บนะ วางดีๆไม่ได้รึไง" พิมพ์มองค้อนใส่..

"เป็นเด็กเป็นเล็กพูดจากับผู้ใหญ่ให้มันมีหางเสียงหน่อยทำไมพูดไม่ฟัง ดื้อนักนะเรานะ" พยัคฆ์บ่นให้พิมพ์ที่เอาแต่นั่งกอดออก..

"หนูไม่พูดเฮียจะทำไม"

พิมพ์ยังคงเถียงเขากลับ แล้วนั่งกออดออกเชิดหน้าใส่พยัคฆ์.

พยัคฆ์เห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ เห็นแล้วเขานึกอยากลองปราบพยศของพิมพ์ จึงก้มลงจูบริมฝีปากของพิมพ์ไว้ แล้วใช้มือกดท้ายทอยของพิมพ์ไว้ พร้อมกับกัดเข้าที่ริมฝีปากล่างของเธอแบบตั้งใจ จนได้กลิ่นคาวเลือด..

พิมพ์ตกใจแล้วก็เจ็บ จึงฟาดเข้าที่แขนของพยัคฆ์ แล้วผลักที่แผงอกแกร่งของเขา พยัคฆ์ได้โอกาสส่งลิ้นสอดเข้าไปควานหา รสหวานในโพรงปากพิมพ์ จนพิมพ์แทบจะหายใจไม่ออก...แล้วพยัคฆ์ก็ถอนจูบออก

พยัคฆ์:"เป็นยังไงหายปากดีรึยัง ยังจะกล้ามาเถียงเฮียอีกไหม"

พิมพ์:"ไอ้เฮียบ้า นิสัยไม่ดีมากัดปากหนูทำไม"

พิมพ์พูดแล้วก็จับที่ปากตัวเองเพราะเขารู้สึกเจ็บบริเวณที่พยัคฆ์กัด..

พยัคฆ์:"อ๋อแสดงว่าอยากเจ็บปากอีกสินะ บอกให้พูดกับผู้ใหญ่ให้มีหางเสียงไงพิมพ์"

พยัคฆ์ก้มลงมาพิมพ์อีกครั้ง ทำให้พิมพ์รีบเอามือปิดปากตัวเองไว้..พยัคฆ์จึงยกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ..พยัคฆ์ใช้มือลูบไล้ที่ต้นขาของพิมพ์แทน

พยัคฆ์:"ถ้าหนูไม่ยอมพูดจาดีๆกับเฮีย เฮียจะทำมากกว่าจูบ"..

พิมพ์:"อย่านะเฮียพยัคฆ์...หนูจะพูดดีๆกับเฮีย..ค่ะ"

พยัคฆ์:" ดีจะได้ไม่ต้องใช้กำลัง"

พิมพ์:"งั้นเฮียปล่อยพิมพ์ลงไปได้หรือยังคะ"

พยัคฆ์:"ไปสิ เดี๋ยวเฮียลงไปด้วย"

แล้วพยัคฆ์ก็เดินไปจะโอบเอวพิมพ์ แต่พิมพ์เบี่ยงตัวหลบทัน...

พิมพ์:"ทำไมเฮียนิสัยแบบนี้ ปกติก็มือไวกับสาวๆแบบนี้หรอคะ นิสัยไม่ดี"..

พยัคฆ์:"เกลียดจริงๆเลยคนรู้ทัน"

แล้วพยัคฆ์ก็ยกยิ้มมุมมุมปาก..จากนั้นทั้งสองก็เดินออกมาจากห้อง..

พิมพ์รีบวิ่งมาหาภรัณแล้วหลบอยู่ด้านหลังของเขา เพื่อนของพยัคฆ์ทุกคนต่างมองดูพิมพ์กับพยัคฆ์สลับกันไปมา..

เอเดน:"นี่มึงทำอะไรน้องเขาหรือเปล่าวะไอ้ยัคฆ์"

รุจ:"เออ ดูน้องเขากลัวมึงมากเลยนะเว้ย"

พยัคฆ์:"เปล่ากูยังไม่ทำอะไรที่กูอยากทำเลย ไม่เชื่อมึงก็ลองถามพิมพ์ดูสิ ว่ากูทำอะไรที่มากกว่าจูบรึเปล่า"

แล้วพยัคก็หันไปมองหน้าพิมพ์ด้วยสายตาไม่พอใจ...

ภรัณ:"ไอ้เฮียมันทำอะไรหนูหรือเปล่า"

พิมพ์มองหน้าพยัคฆ์แล้วก็ส่ายหัว..

"ไม่ค่ะ"

พยัคฆ์:"ทีพูดกับมันมีหางเสียงดีนะ ทำไมพูดกับเฮียมีหางเสียงมันจะตายหรือไง"

พยัคฆ์พูดแล้วมองหน้าพิมพ์..

พิมพ์ก็กอดออกทำหน้างอนใส่เค้า

พยัคฆ์:"ดื้อจริงๆเด็กคนนี้"..แล้วพยัคฆ์ก็ยกเหล้าซดเข้าปาก..

สักพักก็มีผู้ชายคนนึง เดินเข้ามาโอบเอวพิมพ์ที่กำลังยืนอยู่กับภรัณ..

พิมพ์:"อ้าว! เฮียขุนมาตอนไหนคะ"พิมพ์พูดจบก็ส่งยิ้มให้กับเจ้าขุน ซึ่งก็คือแฟนของเธอนั่นเอง ทำให้คนที่น้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ก่อนหน้านี้ ยิ่งขมวดขึ้นกว่าเดิม...

เจ้าขุน:"เฮียเพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี้ มองเห็นความสวยเรามันออร่าอยู่แต่ไกลๆก็เลยเดินเข้ามาหา หนูมีอะไรหรือเปล่าทำไมมายืนอยู่ตรงนี้หละ แล้วเพื่อนๆไปไหนหมด."

พยัคฆ์:"ทำไม พิมพ์ยืนอยู่แถวนี้แล้วมันเป็นอะไร แล้วมึงเป็นใครวะถึงกล้ามาโอบเอวน้องพิมพ์แบบนี้วะ"

เจ้าขุน:"เปล่าครับผมเห็นว่าพิมพ์ยืนอยู่กับผู้ชายหลายคนแล้วมองไม่เห็นเพื่อนเขา ก็เลยสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ส่วนผมเป็นแฟนของพิมพ์ครับ" เจ้าขุนหน้าเสียทันทีที่พยัคฆ์พูดแบบนี้

พิมพ์:"อ๋อลืมแนะนำไปเลยค่ะ เฮียขุนนี่เฮียพยัคฆ์ แล้วก็นี่พี่ภรัณ พี่อดัม พี่เอเดน พิรุจค่ะ ส่วนพี่พยัคฆ์กับพี่ภรัณเป็นพี่ชายพิมพ์ค่ะ แล้วนี่ก็พี่เจ้าขุนเป็นแฟนกับหนูค่ะ"

พยัคฆ์:"ใครอยากเป็นพี่ชายเธอ"

พิมพ์:"ก็เฮียกับพี่ภรัณไงเป็นพี่ชายหนู"พูดแล้วพิมพ์ก็ยิ้มให้กับพยัคฆ์แล้วก็ภรัณ..

เจ้าคุณ:"สวัสดีพวกพี่ๆทุกคนนะครับ"

พยัคฆ์:"เอากองไว้ตรงนั้นแหละ"

เอเดน:"แรงว่ะสัส"