กรงรัก

ตอนที่ 2 ข้อตกลง

ศรายุทธพาบัวบงกชขับรถออกไป เธอกลัวจนตัวสั่นไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปที่ไหน จะส่งไปขายต่อ หรือว่าจะส่งตัวไปให้คนใหญ่คนโตที่ไหนต่อ เธอก็ไม่อาจรู้ได้

พอรถแล่นเข้าไปยังหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งแล้วจอดยังบ้านหลังหนึ่งที่ปิดไฟมืด บัวบงกชก็เริ่มใจชื้นขึ้นมาที่อย่างน้อยมันก็ไม่ใช่สถานที่ลับตาคนอย่างที่เธอกังวลใจ

ศรายุทธพาเธอมายังบ้านเดี่ยวชั้นเดียวที่เขาเป็นเจ้าของ แล้วให้เธอลงไปดูข้างในกับเขา ข้างในมีเฟอร์นิเจอร์ครบทุกอย่าง ยกเว้นเครื่องใช้ภายในบ้านที่ไม่มี

“บ้านหลังนี้เป็นของฉัน พอดีคนเช่าเพิ่งย้ายออกไป ยังไม่มีใครมาเช่าต่อ ฉันจะให้เธอย้ายมาอยู่ที่นี่ ในฐานะเมียเก็บของฉัน คงเข้าใจความหมายดีนะ ว่าต้องทำอะไรบ้าง” ศรายุทธหันไปถามบัวบงกชที่ยังทำตัวไม่ถูกอยู่

“เอ่อ ขอโทษจริงนะคะ แต่ฉันไม่ทราบจริงๆ ว่าคุณจะให้ทำอะไรบ้าง ฉันไม่เคยเป็นเมียเก็บใครมาก่อน” บัวบงกชพูดเสียงเบา

“ทำตัวเหมือนเมีย แต่ไม่ได้เป็นเมีย ไม่ต้องบอกให้ใครรู้” เขาอธิบายกับเธอ

ซึ่งบัวบงกชก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ว่านอกจากอ้าขาให้เขาแล้วเธอต้องทำอะไรอีก แต่ก็ไม่กล้าถามเซ้าซี้ กลัวเขาไม่พอใจ อย่างน้อยเมียเก็บก็ไม่ต้องรับแขกมากหน้าหลายตา ซึ่งมันก็ส่งผลดีต่อเธอมากกว่าอยู่แล้ว

“นี่กุญแจบ้าน” ศรายุทธบอกแล้วยื่นกุญแจบ้านให้เธอถือเอาไว้พร้อมกับเงินอีกจำนวนหนึ่ง

“พรุ่งนี้ไปขนของเธอย้ายมาอยู่ที่นี่ ส่วนรถถ้าอยากได้ก็จะเอามาไว้ให้ใช้ ทำความสะอาด จัดบ้านไว้รอฉัน เงินที่เหลือก็ซื้อของใช้ที่จำเป็นเข้าบ้าน ตอนเย็นฉันจะเข้ามาทานข้าวด้วย” ศรายุทธบอกเธอ บัวบงกชพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่เขาบอก

“แล้วฉันจะเป็นเมียเก็บของคุณนานแค่ไหนคะ จริงๆ ที่ฉันทำงานนี้เพราะความจำเป็น กะว่าจะทำพอแค่ให้ได้เงินจำนวนหนึ่งแล้วก็จะพอ ไม่ได้อยากทำอาชีพนี้หรือเป็นเมียเก็บของคุณไปตลอดชีวิต ขอโทษนะคะที่ต้องบอกตามตรง แต่ว่าฉันอยากให้เราคุยกันถึงข้อตกลงและสิ่งที่ฉันจะได้รับจากคุณ” บัวบงกชบอกเขา

ศรายุทธถอนหายใจอย่างหงุดหงิด มองใบหน้าที่ใส่ซื่อของเธอ นี่เธอไม่รู้หรืออย่างไรกันว่าอาชีพที่เธอไปทำ ถ้าเขาไม่ช่วยออกมาเธอต้องโดนหลอกให้ทำต่อไปเรื่อยๆ และไม่มีทางที่จะมีงานดีๆ ทำอย่างคนทั่วไป ถึงมีคนปลีกตัวออกมาได้แต่ก็ส่วนน้อยเท่านั้น

“สองปี อยู่ที่บ้านหลังนี้ ห้ามนอกใจหรือไปนอนกับใคร อยากได้เงินเท่าไรก็ขอ เพราะฉันไม่รู้ว่าเธอต้องใช้เงินเท่าไร ครบสองปีฉันอาจจะให้เงินไปตั้งตัวก้อนหนึ่ง แต่ไม่รู้จะให้เท่าไร มันขึ้นอยู่กับการทำวางตัวของเธอนั่นแหละ เอาใจฉันให้มากๆ เจ๊นุชคงสอนมาแล้วว่าเอาใจผู้ชายยังไงให้ได้เงิน” ศรายุทธบอกแล้วยกยิ้มอย่างดูแคลน

ที่เขาเลือกเธอไม่ใช่พอใจอะไรเธอนักหนา เพียงแต่เห็นว่าเธอเพิ่งผ่านมือเขาเป็นครั้งแรก นั่นหมายถึงเธอยังสะอาด เหมาะที่จะให้มาเป็นเมียเก็บของเขา เขาเบื่อแล้วที่ต้องออกไปหาความสุขที่สถานที่เหล่านั้น อย่างน้อยมีบัวบงกชคอยปรนนิบัติ ก็ยังปลอดภัยและสบายใจกว่า

ศรายุทธเดินนำเธอไปยังห้องนอนที่มีสองห้อง ห้องแรกจะเป็นห้องนอนใหญ่ที่มีห้องน้ำในตัว ส่วนห้องนอนที่สองเป็นห้องนอนเล็ก ก่อนจะเดินกลับเข้ามาที่ห้องนอนใหญ่อีกครั้ง ที่ตอนนี้โล่ง มีแค่เตียงกับที่นอน ตู้เสื้อผ้าบิวท์อิน และโต๊ะเครื่องแป้ง ซื้อเครื่องนอนเข้ามาที่นี่ก็พร้อมอยู่แล้ว

“ไหวหรือเปล่า” ศรายุทธหันมาถามเธอ

“อะไรคะ” บัวบงกชถามอย่างไม่เข้าใจ

ศรายุทธเดินไปแล้วจับตัวเธอไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วยืนจังก้าต่อหน้าเธอ ค่อยๆ ถอดเข็มขัดหางเกงออกแล้วถอดกางเกงลงให้คาที่ต้นขาเอาไว้

“อย่าลืมไปซื้อยาคุมมากินล่ะ” ศรายุทธบอกแล้วถอดกางเกงชั้นในของเธอออก ถลกกระโปรงขึ้นไปกองไว้ที่เอว แล้วจูบเธอบดริมฝีปากอย่างดุดัน สอดนิ้วเข้าไปกระตุ้มให้เธอมีอารมณ์ร่วม ก่อนจะจับแท่งลำนั้นยัดเข้าไป แล้วยืนซอยสะโพกอยู่ตรงนั้นจนโต๊ะเครื่องแป้งกระทบกำแพงดังกึกๆ

บัวบงกชกอดคอเขารับจูบนั้นอย่างเต็มใจ ยอมให้เข้ายืนกระแทกเข้าออกอยู่อย่างนั้นเพราะไม่รู้จะขัดขืนไปเพื่ออะไร ในเมื่อเขาซื้อตัวเธอออกจากที่นั่นมาแล้ว เธอควรขอบคุณเขาด้วยซ้ำ และนี่ก็คงเป็นสิ่งเดียวที่เธอจะมอบให้เขาได้

ศรายุทธโยกเข้าออกสักพัก บัวบงกชก็ถึงจุดหมายเพราะการกระแทกไปพร้อมๆ กับจูบที่เร้าอารมณ์ของเขามันกระตุ้นให้เธอถึงจุดหมายอย่างรวดเร็ว

เขายกยิ้มอย่างพอใจ บดควงสะโพสลับกับการกระแทกถี่ๆ แล้วปลดปล่อยข้างในตัวเธอ

บัวบงกชเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงบอกให้เธอหายาคุมมาทาน เพราะเขาต้องการปลดปล่อยเข้าไปข้างในนี่เอง

ทั้งสองคนจัดเสื้อผ้ากลับเข้าที่ บัวบงกชหลบสายตาเขาด้วยความเขินอายเล็กน้อย

“กลับกันเถอะ ฉันจะไปส่งเธอที่ห้อง แล้วพรุ่งนี้ค่อยย้ายของมา” เขาบอกแล้วเดินนำหน้าเธอออกไป

บัวบงกชรีบล็อคประตูบ้านแล้วขึ้นรถตามเขาไปอย่างไม่รอช้า กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ ข้อเสนอดีขนาดนี้หาไม่ได้อีกแล้วในอาชีพผู้หญิงกลางคืน และลีลาของเขานั้นมันก็ไม่รุนแรงหรือน่ากลัวอะไร แต่มันทำให้เธอมีความสุขมากเสียด้วยซ้ำ

*********************

บัวบงกชเก็บไปแค่เสื้อผ้า หนังสือเรียน และของใช้บางอย่างเท่านั้น เพราะจริงๆ แล้วเธอก็มีสมบัติติดตัวอยู่แค่นั้น เธอเรียกแท็กซี่พาเธอเอาของไปเก็บที่บ้าน แล้วให้แท็กซี่จอดรอเพื่อพาเธอไปส่งยังห้างสรรพสินค้า

เธอเลือกซื้อผ้าปูที่นอนทั้งชุด อาหารสดและอาหารแช่แข็ง เครื่องครัวและเครื่องปรุงต่างๆ รวมถึงเครื่องใช้ไฟฟ้าที่จำเป็น พวกหม้อหุงข้าว และกระติกต้มน้ำร้อน เพื่อนำไปใช้งานที่บ้าน แล้วเรียกแท็กซี่กลับไปที่บ้านเพื่อทำความสะอาดและจัดบ้านให้เสร็จตามที่เขาบอก

ตอนนี้บ้านได้ถูกจัดเรียบร้อยแล้ว บัวบงกชจึงเริ่มลงมือทำอาหารไว้รอเขาตามที่เขาบอก เธอเตรียมอาหารเสร็จในตอนสี่โมงเย็น ดูนาฬิกาแล้วคิดว่าเขาคงยังไม่มาง่ายๆ คิดว่าถ้ามาถึงค่อยอุ่นอาหารอีกรอบ คิดได้ดังนั้นจึงเข้าไปอาบน้ำล้างคราบเหงื่อไคลและกลิ่นจากการเข้าครัวออก แล้วงีบหลับเอาแรงเพราะเหนื่อยจากการจัดห้องมาแล้วทั้งวัน

ศรายุทธมาถึงบ้านที่ยกให้บัวบงกชในตอนใกล้ค่ำ เขาใช้กุญแจสำรองเปิดเข้าบ้านไป แปลกใจที่บ้านยังมืดอยู่ เลยเปิดไฟแล้วเดินหาบัวบงกช เขามองดูรอบๆ บ้านด้วยความพอใจ แล้วเดินไปดูในครัวมองดูอาหารที่เธอเตรียมเอาไว้แล้วส่ายหน้าเบาๆ

‘ทำได้แค่ผัดผักรวมมิตรกับแกงจืดเท่านี้เนี่ยนะ’

ศรายุทธเดินหาบัวบงกช แล้วพบว่าเธอนอนหลับอยู่ที่ห้องนอนของเธอ เขาเลยตัดสินใจปลุกเธอขึ้นมา

“บัว ตื่นได้แล้ว” เขาเรียกเธอ บัวบงกชสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเรียกนั้นแล้วก็ตกใจเมื่อพบว่าตัวเองเผลองีบหลับนานไปจนมืดค่ำแล้ว

“ขอโทษค่ะ บัวเผลอหลับนานไปหน่อย ขอโทษด้วยนะคะ เดี๋ยวบัวจะไปอุ่นอาหารให้คุณเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ” เธอบอกแล้วรีบลุกไปอย่างรีบร้อน

ศรายุทธมองแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ใบหน้าที่ปราศจากเครื่องสำอางและท่าทางไร้เดียงสาของเธอ มันเป็นธรรมชาติ ต่างจากตอนที่ใช้มารยาออดอ้อนเขาเมื่อคืนนี้มากจนคิดว่าเป็นคนละคนกัน

บัวบงกชอุ่นอาหารแล้วจัดโต๊ะอาหารเสร็จ ศรายุทธก็เดินเข้ามาพอดี เขานั่งลงแล้วเริ่มลงมือทานอาหารพร้อมๆ กับเธอ

“ทานเยอะๆ นะคะ บัวอาจจะทำอาหารไม่เก่ง แต่ก็พอทำได้ ถ้ารสชาติไม่ถูกปากก็ติได้นะคะ บัวจะได้ปรับปรุง” บัวบงกชบอกแล้วยิ้มหวานให้เขา พยายามเอาใจเขาอย่างเต็มที่

“ทานเยอะไม่ได้ เดี๋ยวจุก” เขาพูดขึ้นตรงๆ ทำเอาบัวบงกชอดหน้าแดงไม่ได้ เธอรู้ว่าทานอาหารเสร็จแล้วจะต้องอะไรต่อ

“แล้วเรื่องรถ อยากได้รุ่นไหนก็บอกมาก็แล้วกัน” ศรายุทธบอก แล้วทานอาหารตรงหน้าไปเรื่อยๆ คิดว่ารสชาติมันก็พอทานได้ รสชาติพื้นๆ ไม่ได้แย่อะไรมากนัก

“วันนี้บัวใช้เงินหมดแล้ว ว่าจะขอเงินเพิ่มอีกนิดหน่อย แล้วก็มีค่า...” บัวบงกชกำลังจะขอเงินเขาแต่ก็โดนขัดขึ้นมาก่อน

“อยากได้เท่าไรก็บอก แต่อย่ามาพูดเรื่องเงินบนโต๊ะอาหาร” เขาบอกเธอเสียงเรียบ

บัวบงกชยิ้มเจื่อนๆ แล้วตักอาหารเอาใจเขา ไม่อยากให้เขาเครียด เพราะเธอต้องใช้เงินแล้ว

*********************