บัวบงกชหมุนแหวนที่นิ้วไปมา มองดูมันแล้วคิดว่าเธอจะมีโอกาสสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายอย่างคนอื่นเขาหรือเปล่า
ตลอดเวลาที่อยู่กับศรายุทธ เธอยอมรับว่าเธอมีความสุขมากและเธอก็ห้ามใจไม่ให้รักเขาไม่ได้เลย แต่เขานั้นยังมองเธอเป็นแค่ผู้หญิงที่คอยให้ความสุขกับเขาเท่านั้น
“นาถโทรมาบอกว่าวันนี้ไม่ได้กลับ คงค้างที่นู่นเลย” ศรายุทธบอก
“ค่ะ” บัวบงกชตอบรับคำเขา แล้วนั่งเหม่อที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งในห้องของเธอ
“ไปนอนที่ห้องฉันดีกว่า ห้องนี้เตียงมันแข็ง” ศรายุทธบอก บัวบงกชฝืนยิ้ม ทำตัวร่าเริง แล้วกอดแขนเดินไปที่ห้องของเขาพร้อมๆ กัน
พอถึงห้องบัวบงกชก็ให้เขานอนคว่ำแล้วเธอก็นวดหลังเอาใจเขา ศรายุทธยิ้มอย่างพอใจ และรู้สึกมีความสุขมากจนเขาไม่อยากให้เวลามันผ่านไป
“เธออยู่กับฉันนานเท่าไรแล้วบัว” เขาถามเธอเสียงเบา
“น่าจะเจ็ดถึงแปดดือนแล้วมั้งคะ” บัวบงกชตอบแล้วใจหายที่อยู่ๆ เขาก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา
“อีกปีกว่าก็จะ
