ทว่าหลังจากคบหากันได้เพียงปีเศษ หยางเหวินเย่ก็จำต้องตามบิดาเข้าไปรับราชการยังเมืองหลวง ฝีมือของเขามิใช่ธรรมดา ทั้งยังมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียง พออายุได้ยี่สิบสี่ปีก็รั้งตำแหน่งรองแม่ทัพ ออกศึกปราบกบฏกลุ่มเล็ก ๆ ทางแดนใต้ คราวนั้นรองแม่ทัพหนุ่มยอมเสี่ยงชีวิต เสือกตัวเข้าป้องกัน ทำหน้าที่เกราะมีชีวิต ไม่ให้องค์ชายรัชทายาทต้องดาบของศัตรู
ความกล้าหาญทำให้หยางเหวินเย่กลายเป็นสหายคนโปรดขององค์ไท่จื่อ และเลื่อนรั้งตำแหน่งแม่ทัพในทันที!
ก่อนที่เขาจะเคลื่อนทัพจับศึกใหญ่ที่แดนเหนือ ก็ได้แวะพลอดรักกับซูหนี่ว์ยามเดินทางผ่านเมืองเทียนโจว หยางเหวินเย่ตักตวงความหอมหวานร้อนแรงจากเรือนร่างของสตรีที่งามที่สุดในเมือง พร้อมทั้งให้คำสัญญาต่อนางว่าจะไม่ทอดทิ้ง
‘จบการศึกครั้งนี้แล้ว ข้าจะให้ท่านพ่อไปขอเจ้า’
‘ซูหนี่ว์จะรอท่านพี่’
ทว่าซูหนี่ว์ก็มิได้ทำตามสัญญา นางแต่งเข้าจวนคหบดีก่อนที่หยางเหวินเย่จะกลับบ้า
