“นี่คุณฟ้ายังไม่ติดต่อมาอีกเหรอครับ” วีราภัทรเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าอย่างร้อนอกร้อนใจที่ปรายฟ้าหายเงียบไปเนิ่นนานหลายวันโดยไม่มีทีท่าว่าจะติดต่อใครกลับมาเลยสักคน
“เอาเป็นว่าถ้าฟ้าติดต่อกลับมา ฉันจะรีบบอก ผอ. ทันทีนะคะ ผอ.จะได้ไม่ต้องลำบากมาถามดิฉันทุกวันแบบนี้” สายธารตัดบทก่อนจะวางช้อนข้าวที่กำลังจะตักเข้าปากลงบนจานเพื่อจะย้ายไปนั่งที่อื่น หลังจากที่หลายวันมานี้คอยแต่ตามเธอต้อยๆ สามเวลาเช้าเที่ยงเย็นก็ว่าได้ เพียงเพื่อจะถามข่าวปรายฟ้าเท่านั้น ถึงแม้เธอจะพยายามหลีกเลี่ยงที่จะไม่เจอหน้าเขาก็ทำไม่ได้อยู่ดี
“นี่คุณเป็นอะไร พักหลังมานี้คุณเอาแต่หลบหน้าหลบตาผมตลอด” ชายหนุ่มยืนขึ้นพร้อมกับจับแขนหญิงสาวเอาไว้เพื่อจะคุยกันให้รู้เรื่องทำให้ผู้คนที่กำลังรับประทานอาหารในศูนย์อาหารของโรงพยาบาลหันมามองกันเป็นตาเดียว
“ก็ ผอ. เอาแต่ถามถึงปรายฟ้าทุกวัน ฉันเองก็จนปัญญาไม่รู้จะตอบยังไงในเมื่อเธอก็ยังไม่ติดต
