ปิ้งป่อง ๆ ๆ
“ไม่มีใครอยู่หรอกหนู เขาไปบ้านต่างจังหวัดกันหมดแล้ว” เสียงหญิงวัยกลางคนชะโงกหน้าออกมาจากบ้านข้างๆซึ่งมีรั้วติดกันเอ่ยขึ้นหลังจากที่ปรายฟ้ายืนกดออดเรียกอยู่เพียงครู่หนึ่ง
“อ่อ...ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวหันไปก้มหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการขอบคุณแล้วหันไปยิ้มแห้งๆให้กับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างรู้สึกผิด “ฟ้าต้องขอโทษ ผอ. ด้วยนะคะที่ชวน ผอ.มาแต่ไม่ได้เจอสายธาร”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เธอคงอยากใช้วันลาพักร้อนให้คุ้มค่ากับครอบครัว ไว้วันหลังเราค่อยมาใหม่หรือไม่ก็ได้เจอเธอที่โรงพยาบาลอยู่แล้ว” วีราภัทรตอบเสียงเรียบแต่กลับรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูกที่วันนี้เขาไม่ได้เจอหญิงสาวอีกคน เพราะการมาบ้านของสายธารในวันนี้เขาเพียงแค่ต้องการใช้เวลาอยู่กับหญิงสาวตรงหน้านี้ให้มากที่สุดต่างหาก
“งั้น เดี๋ยวเราแยกกันตรงนี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฟ้ากลับเอง” หญิงสาวเอ่ยลา พลางก้มหน้ามองนาฬิกาคู่ใจเรือนเก่าตรงข้อมือเล
