Elia’s POV
Mangiyak-ngiyak ako habang papasok sa school ko dito sa Manila. Hindi ko inaasahang makakabalik ako rito. ‘Yun nga lang, hindi para pumasok ulit kung ‘di para kumuha ng mga kailangan kong papel. Mag-isa lang ako ngayon. Akala ko nga sasamahan ako ni Migo, pero ang sungit kasi niya simula kanina pang umaga. Kahit puyat at may hang-over ako ay talagang pinatapos niya sa akin ang paglilinis bago lumuwas. Masuka-suka tuloy ako kanina sa biyahe ko. Mabuti na lang at ilang oras din ang biyahe kaya kahit pa paano ay nakatulog ako. Nagbilin na lang ako kanina sa konduktor ng bus na kung maaari ay gisingin na lang ako kapag nasa sakayan na ng LRT dahil doon ako bababa.
Ewan ko lang, ha. Pero habang naglalakad na ako papunta sa isang restaurant. Nakuha ko na kasi ang lahat ng kailangan
