EP : 5

1684 Words

...ซ้อพัดลม ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด “...” เงียบ กดรับสายแล้วแต่ไม่มีใครพูด ผิดปกติแต่คงไม่ใช่ไอ้ชัตเตอร์พี่ชายของผมรับสายแน่นอนไม่งั้นมันฮัลโหลมาตั้งแต่แรกเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาแล้ว “ฮะ ฮัลโหลซ้อ” “...กูเหมือนเดิมนี่แหละ มึงไม่ต้องตัดสายไอ้เปอร์ สารภาพมามึงไปทำเรื่องเหี้ยอะไรไว้ถึงพยายามโทรมาให้เมียกูคุ้มกะลาหัว” “...” ผมพูดอะไรไม่ออก ทำส้นตีนอะไรไม่ถูกเลย อยู่ดีๆ ร่างกายก็นิ่งเหมือนโดนสาปให้เป็นหิน มีแค่ลำคอที่ขยับเพราะมันต้องกลืนน้ำลายเหนี่ยวๆ ลงคอช้าๆ “ไงไอ้คูเปอร์น้องรัก มึงไปทำวีรกรรมอะไรไว้ ถ้าให้กูเดาโทรหาเมียกูแบบนี้ต้องเป็นเรื่องระยำที่มีกูไปเอี่ยวด้วยแน่นอนใช่ไหมมึงตอบมาไอ้น้องเวร” ไอ้เหี้ยชัตเตอร์ โคตรพ่อโคตรแม่มึงสอนให้รู้ทันกูอะไรนักหนาวะ! ให้กูรู้ทันมึงแค่คนเดียวก็พอแล้วไอ้ห่า “เปล่าเฮีย โทรหาซ้อเพราะอยากขอคำปรึกษาเฉยๆ” ผมรีบเฉไฉ เรื่องอะไรจะยอมรับกับมันตรงๆ ไอ้เรื่องรถน่ะมันรู้แน่ครับปิดยังไงก็ปิดไม่มิดหรอก แต่ขอให้มันรู้หลังจากที่ผมหาเกาะกำบังส้นตีนของมันได้ก่อน “ขอคำปรึกษา? เรื่องอะไร” พอผมเฉไฉไปไอ้ชัตเตอร์ก็ทวนคำของผมแล้วก็ถามต่อด้วยความสงสัยทันที หึ! เสือกเก่งนะมึง เอาเวลาสงสัยเรื่องกูไปอ่าน How to ทำยังไงไม่ให้กลัวเมียเถอะ “ก็เรื่องผู้หญิงน่ะเฮีย” “เรื่องผู้หญิง? ปรึกษาเมียกูทำห่าอะไร เรื่องผู้หญิงสำหรับคนอย่างมึงไม่ต้องปรึกษาใครแล้วไอ้เปอร์ สารภาพความจริงมามึงอย่าพยายามบิดเบือน สารภาพมาว่ามึงไปทำเหี้ยอะไรไว้” มันแม่งไม่พยายามเชื่อผมเลยครับ จิตใจแม่งทำด้วยอะไรวะพลังงานความระแวงน้องชายบังเกิดเกล้าถึงได้เยอะขนาดนี้ “ไม่มีอะไรจริงๆ เฮีย แค่จะปรึกษาซ้อว่าซื้อของขวัญอะไรให้ลีญ่าดี” “หึ! มึงเปย์ระเป๋าแบรนด์เนมให้ทุกอาทิตย์ยงต้องถามอีกเหรอ อย่ามาหลอกควายเพราะกูไม่ใช่ควาย” “เฮ้อ! เฮียแม่งไร้สาระวะ เป็นไรวะดูหงุดหงิดจังเลย ซ้อเป็นเมนส์แล้วหงุดหงิดแทนซ้อเหรอเฮีย รักเมียบูชาเมียเกินไปแล้วนะมึง” ผมแกล้งทำเป็นถอนหายใจใส่มันด้วยความรำคาญ เปลี่ยนเรื่องให้มันจบๆ ไม่งั้นคงโดนไอ้ห่าชัตเตอร์ซักจนสะอาดแน่นอน “พ่อง! อย่ากวนส้นตีน” หึๆ ได้ผล ไอ้ชัตเตอร์พี่ชายสุดที่รักของผมโดนผมพาออกนอกเส้นทางเรียบร้อยแล้วครับ ไม่ได้กินกูหรอกไอ้ชัตเตอร์ “หึๆๆ ไม่คุยกับเฮียแล้ว เฮียแม่งชอบด่าเปอร์ เปอร์เสียใจ เอาไว้ว่างๆ จะโทรไปหาซ้อใหม่ก็แล้วกัน” ผมแกล้งทำเสียงสองที่ทำทีไรไอ้ชัตเตอร์เลือดขึ้นหน้าแทบทุกครั้ง ก็เสียงอ้อนที่มาจากน้องชายที่เกิดห่างจากมันแค่หัวปีท้ายปีแถมโคตรแมนเหมือนกันทั้งคู่ใครมันจะไม่จั๊กจี้หูล่ะครับ ถ้าผมเป็นมันแล้วมีน้องแบบผมๆ ยอมหูหนวกยังดีกว่าต้องมาได้ยินอะไรแบบบนี้เลย “มึงอย่าไอ้เปอร์ มึงกับกูยังคุยเรื่อง...” ตู๊ดๆๆๆๆ ผมไม่รอให้มันพูดจบและไม่รอให้ตัวเองไปพูดกับมันต่อเช่นกัน เพราะผมกดวางสายพร้อมกับปิดสัญญาณโทรศัพท์ไปซะให้มันจบเรื่อง จะได้ไม่โดนไอ้ชัตเตอร์โทรมาซักไซ้ความจริงอะไรอีก เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ค่อยติดต่อซ้อไปใหม่ก็แล้วกันครับ ไม่ว่ายังไงหัวเด็ดตีนนขาดแค่ไหนผมก็ต้องเอาซ้อพัดลมมาเป็นเกราะกำบังส้นตีนของไอ้ชัตเตอร์ให้ได้ -วันต่อมา- ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ...ลีญ่า ทันทีที่เปิดสัญญาณโทรศัพท์ได้ไม่ถึง 1 นาที ลีญ่าคนดีของผมก็โทรเข้ามา สงสัยจะคิดถึงผมมากถึงได้ใจตรงกันโทรมาหาผมตอนที่ผมเปิดสัญญาณโทรศัพท์หลังจากที่ผมปิดหนีไอ้ชัตเตอร์เมื่อคืนพอดี “ฮัลโหล คิดถึงจังเลยครับ” “คิดถึงเหรอคูเปอร์? คิดถึงแต่ติดต่อไม่ได้ทั้งคืนนี่นะ!” ฉิบหาย! แค่รับสายเสียงของลีญ่าก็ดังวีนออกมาทันที มันดังเต็มรูหูจนผมสะดุ้ง อ่าส์! ลืมเลยครับว่าไม่ได้โทรหาลีญ่า เมื่อคืนผมไม่มีอารมณ์จะทำอะไรหรือคิดเรื่องอะไรทั้งนั้นนอกจากหาวิธีให้ผมไม่ต้องโดนส้นตีนไอ้ชัตเตอร์ เรื่องอื่นที่ไม่ได้สำคัญผมก็เลยลืมไปหมด “พอดีเมื่อคืนเหนื่อยก็เลยหลับแต่หัวค่ำเลยน่ะครับ โทรศัพท์แบตหมดด้วยเพิ่งตื่นมาชาร์จ” ผมตอบลีญ่าด้วยน้ำเสียงปกติ เวลาคุยกับสาวๆ ผมไม่ได้คุยเหมือนเวลาคุยกับเฮียผมหรือเพื่อนมันหรอกนะครับ กับผู้หญิงถ้าไปทำปัญญาอ่อนใส่เหมือนตอนแกล้งไอ้ชัตเตอร์กับบรรดาเฮียๆ ทั้งหลายเพื่อนไอ้ชัตเตอร์ผู้หญิงแม่งได้ข่มผมกันหมดซึ่งมันไม่มีทางเกิดขึ้นได้แน่นอน “เหนื่อย? เหนื่อยอะไรถึงขั้นไม่คิดจะโทรหากันเลยคะ ส่งข้อความมาบ้างก็ยังดีให้ลีญ่าได้พอรู้สึกกว่าลีญ่าสำคัญกับเปอร์บ้าง” ลีญ่าวีนผมแต่พอถึงประโยคช่วงท้ายก็เปลี่ยนเป็นตัดพ้อ แต่ใครบอกกันล่ะว่าไม่สำคัญ “สำคัญสิครับอย่าคิดแบบนั้นที่รัก” ลีญ่าสำคัญกับผมเสมอ แต่ถ้าจะให้พูดง่ายๆ ผู้หญิงสวยๆ สำคัญกับผมหมดล่ะครับ “สำคัญแค่คำพูดแต่การกระทำมันไม่ใช่นะคะเปอร์” อ่าส์! ผมแม่งเป็นผู้ชายประเภทไม่ชอบเห็นผู้หญิงร้องไห้ซะด้วยสิครับ แค่ได้ยินเสียงของเธอสั่นผมก็ไม่สบายใจแล้ว “ใช่สิครับ เอางี้ดีกว่าลีญ่าพักผ่อนให้ใจเย็นก่อนนะครับ ตอนนี้ลีญ่ากำลังใจร้อน แล้วเดี๋ยวพอลีญ่าใจเย็นเรามาคุยกันอีกทีนะครับ คุยไปเดินช้อปปิ้งไปแบบที่ลีญ่าชอบไงครับ” ผมเสนอข้อเสนอที่คิดว่าเธอจะต้อง... “...ก็ได้ค่ะ ลีญ่าอยากสงบสติอารมณ์อยู่เหมือนกัน รู้สึกว่าเหวี่ยงเปอร์แรงมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เอาไว้ลีญ่าจะโทรหานะคะ แล้วว่างๆ เราค่อยไปเดินคุยกัน” หึๆๆ บิงโกครับ ข้อเสนอนี้ของผมได้ผลกับผู้หญิงทุกคนเสมอ “โอเคครับ คิดถึงนะครับลีญ่า” ผมส่งเสียงหวานๆ ไปให้ลีญ่า นางเอกดาวรุ่งชื่อดังที่กำลังฮอตมากในตอนนี้ นางเอกที่ใครต่อใครก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเข้าถึงยาก แรกๆ ก็เข้ายากครับ แต่พอเข้าถึงได้เท่านั้นแหละผมก็เข้าได้ตลอดเวลา หึๆๆ อ่าส์! เช้าๆ แบบนี้ซ้อพัดลมของผมคงยังนอนกอดสุดที่รักหน้าหมาของไอ้ชัตเตอร์อยู่แน่นอนโทรไปก็คงคุยกันไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวสายๆ ค่อยโทรก็แล้วกันครับ ตอนนี้ผมขอลงไปกินข้าวเช้าให้สบายใจก่อนดีกว่า เพราะเมื่อคืนแม่งผมกินห่าอะไรไม่ลงเลยสักอย่างตื่นเช้ามาเลยโคตรหิว “คุณเปอร์จะรับอาหารเช้าพร้อม.../ ครับป้า จัดมาเลยขอหนักๆ” แค่เดินลงมายังไม่ถึงห้องอาหารป้าแม่บ้านที่ห็นผมเดินมาก็เอ่ยถาม แต่ป้ายังถามไม่จบผมก็รีบตอบเพราะผมโคตรหิว ตอบป้าเสร็จผมก็เดินลิ่วๆ เข้าไปที่ห้องอาหารทันที “ไง...ไอ้เปอร์น้องรัก” “...” เชี่ยไรวะเนี่ย! แค่ตัวผมเข้ามาในห้องอาหารเสียงคุ้นหูก็ดังทักทายผมทันที เสียงที่ผมจำได้ดีว่าได้ยินมาตั้งแต่เด็กๆ เสียงไอ้เฮียตัวดีของผมที่นั่งอยู่หัวโต๊ะพร้อมแล้วยิ้มทักทายผมด้วยรอยยิ้มที่โคตรไม่น่าไว้ใจ “กินข้าวพร้อมเฮียไหม” อ่าส์! ไอ้ชัตเตอร์มันแทนตัวเองว่าเฮียแสดงว่าวันนี้ไอ้คูเปอร์ต้องเจอเรื่องเหี้ยแต่เช้าแน่นอน “ก็ดีเฮีย” ผมสัมผัสได้ถึงลางร้ายแต่ผมก็ยังทำใจดีสู้เสือ บางทีมันอาจจะแค่แวะมาเอาของก็ได้ เรื่องเมื่อคืนแค่คุยโทรศัพท์แค่นั้นไม่มีทางทำให้มันสงสัยอะไรมากมายจนถ่อมาที่นี่แต่เช้าหรอกครับ ไม่มีทาง “อืม นั่งสิวะยืนกินมึงถนัดเหรอ” มันบอกผม น้ำเสียงของมันกลับมาเป็นปกติจนผมใจชื้นขึ้นมาก็เลยนั่งลงกินข้าว มันก็ไม่ได้ชวนผมคุยอะไรนะครับ มันนั่งกินข้าวของมันพร้อมกับนั่งจ้องโทรศัพท์ สถานการณ์กลับมาเป็นปกติแสดงว่าไอ้ชัตเตอร์ยังไม่รู้ไม่เห็นอะไรผมเลยสบายใจก็เลยจะชวนมันคุยหน่อยเพราะช่วงนี้เราไม่ค่อยได้เจอกัน “ซ้อล่ะเฮีย” “อยู่คอนโด เฮียแวะมาเอาของ” มันตอบแต่สายตาก็ยังจ้องโทรศัพท์ ส่วนผมก็นึกเสียดายถ้ารู้ว่าซ้ออยู่คนเดียวคงโทรหาไปแล้ว แต่ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวพอไอ้ชัตเตอร์กลับผมค่อยโทรหาซ้อก็ได้ “อ่อ แล้วนี่เฮียดูไร ผมเห็นนั่งจ้องตั้งแต่กินข้าวแล้ว แอบดูหนังโป๊เหรอเฮีย” “เปล่ากูดูรูป” มันตอบผมแล้วก็เหมือนเดิมครับ สายตามันยังโฟกัสที่หน้าจอไม่เปลี่ยนจนผมสงสัยมากขึ้นว่ามันคืออะไรที่ทำให้ไอ้ชัตเตอร์สนใจได้ขนาดนี้ “รูปไรเฮีย ขอดูมั่งดิท่าทางจะเด็ด” “เด็ดสิ แต่มึงไม่อยากกดูหรอก” “พูดเหมือนไม่รู้จักผมนะเฮีย ยิ่งเด็ดเปอร์ยิ่งชอบ ตกลงดูรูปไรอยู่เฮีย” “หึๆๆ มึงรู้ไหมว่าโคตรเด็ดเลยเพราะมันเป็นรูป...รถกูที่ไอ้หน้าหมาอย่างมึงเอาไปทำระยำมาไอ้คูเปอร์!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more