His Sinful Duty [SPG]

(18) Redemption?

EVEION ANASTASIA’S POV

Napahilamos ako sa aking mukha matapos kong titigan ang dalawang ID na nasa ibabaw ng aking mesa.

Matapos ang pag-aalsa balutan ko kanina, wala na ako sa kondisyon na magtagal pa sa bagong bahay matapos kong ilagay doon ang nga gamit ni mama.

As much as I wanted to stay in that Blanco mansion to clean, I just can’t. Not with my condition today.

Napatayo ako atsaka ilang ulit na pabalik-balik na naglakad sa sala.

I bit my fingernails due to frustration before grabbing the IDs in the table.

Gabi na at hanggang ngayon ay wala parin akong natatanggap na reply mula sa kanya.

“Magandang gabi, Eve.” Pagbati sa akin ng babaeng nakasalubong ko na galing sa likod ng apartment.

Medyo nagulat ako kaya mabilis kong tinago ang mga ID sa aking likuran.

“M-Magandang gabi rin ho.” Wika ko bago ito nilagpasan atsaka tuluyang lumabas.

May lagayan ng mga basura ang likod ng apartment building na ito. May isang drum din na ginagamit upang magsunog ng mga gamit.

Nang makita ko ang drum, kaagad ko itong nilapitan atsaka inilabas ang dala konh posporo.

Nanginginig ang mga kamay kong sinindihan ito atsaka ilang ulit na nabigo.

“Ano ba!” Buong diin kong saad. When the match successfully lit up, I immediately threw it on to the drum.

Umapoy din ito kalaunan kaya tinignan ko ulit ang mga ID na hawak-hawak ko. Napalunok ako bago ito mabilis na tinapon sa drum atsaka umatras ng isang beses.

I watched the IDs getting burn into the fire as I hug myself.

Huminga ako ng malalim atsaka hindi maiwasang mapaiyak dahil sa matinding kaba. Dali-dali ko namang pinunasan ang aking mga luha bago pa may makakita sa akin dito.

Muli kong kinuha ang aking cellphone atsaka tinignan kung may reply na pero hanggang ngayon ay wala parin.

Napatitig ako sa huling text na sinend ko sa kanya atsaka hindi maiwasang mapalunok.

Eveion: Anong ginawa mo?!

Napapikit ako pagkatapos atsaka ito mabilis na binalik sa aking bulsa bago muling napatingin sa umaapoy na drum.

Hindi. Hindi ako pwedeng magpaapekto. Wala akong ginawa, hindi ako ang may gawa nito. I never said their names to him, at higit sa lahat ay hindi ko ito inutasan na gawin iton.

I never instructed him to kill! Never!

Nang masunog na ang mga ID ay mabilis akong lumabas ng apartment building para bumili ng maiinom. Tanging alak lang ang naiisip kong paraan para makatulog ako ngayong gabi.

If that unknown man won't talk to me tonight, I'll just keep myself drunk until my mind will finally process everything that happened today.

Dahil hindi biro ang balitang nalaman ko ngayon.

"Yan lang ba lahat, hija?"

Napatingin ako sa isang kahon ng sigarilyo at hindi maiwasang mapalunok.

"Tsaka isang kahon po ng sigarilyo," wika ko dahilan upang mapakurap ang babaeng may ari ng tindahan.

Tila gusto nitong magtanong kung bakit bigla akong bibili ng sigarilyo sa kanya, pero mas pinili nalang nito na hindi manghimasok.

"345 lahat, hija." Kumuha ako ng isang libo atsaka ito binayad sa kanya.

Saktong pagtalikod ko ay bigla akong natigilan nang makita ko ang isang pamilyar na sasakyan na nakaparada sa tapat ng apartment building ko.

Parang nakalimutan kong huminga ng ilang segundo nang makita ko ang isang lalakeng lumabas sa kotse na iyon.

Nang magtama ang paningin naming dalawa ay kaagad akong napatayo ng deretso.

"Eve..." Aniya habang nakatingin sa akin.

Anong ginagawa niya rito?

"Eve, can I talk to you?" He continued with hoping eyes looking at me.

"May pag-uusapan pa ba tayo, Dave?" Kaagad kong itinago ang mga pinamili ko sa aking likuran lalo na't ilang hakbang na lang ang pagitan naming dalawa.

"Gusto ko lang humingi ng paumanhin sa ginawa ni Candice sa'yo." Hindi ko maiwasang matigilan sa sinabi niya. "And for being a p***y for not defending you."

Awtomatikong kumunot ang aking noo sa mga salitang binitawan niya.

Defending me? Why would he think of defending me if I am no longer his?

"Wala kang dapat na ipaghingi ng paumanhin, Dave, at mas lalong hindi mo 'ko kailangang depensahan dahil hindi na tayo." Deretsahan kong wika sa kanya dahilan upang mapakurap ito.

This is the first time Dave and I talk again since the night I caught him with Candice in Maris' party, isa sa mga kaibigan niya.

It was clear that he chose Candice over me during that night.

"I'm still sorry, Eveion... I really am." His face softens while saying those words to me. Mula pa kanina ay hindi ko ito napansin na nag-iwas ng tingin sa akin.

Tutok na tutok ito sa mukha ko.

When Dave stepped forward, he suddenly held both of my arm gently before while looking straight into my eyes. Hindi ko na rin maiwasang mapatitig sa kanya ngayong ganito na kami kalapit sa isa't-isa.

"Your hair... it suits you." He suddenly commented which made me blink.

Parang sa isang idlap ay bumalik ang Dave na nakilala ko noon. This is how he looks at me, talk to me, and even hold me. He used to compliment me a lot especially on how I look.

Does bringing my old self back made him act like this?

"Malapit na ang birthday mo, Eve, do you have any plans on your birthday?" He asked as he tucked some of hair behind my ear.

Medyo nagulat ako sa ginawa niya pero hindi ko ito pinahalata. Nang banggitin niya ang tungkol don, ngayon ko lang din naalala ang tungkol sa birthday ko.

Why does he still act like he cares?

Mabilis akong nag-iwas ng tingin mula sa kanya. I don't want him to notice that unfortunately, he still has effect on me.

"Wala. Wala akong plano sa birthday ko."

"What? That can't be."

"Dave--"

"I'll fetch you in the flower shop at exactly 6pm, let's go grab some dinner." He cut me off which made me caught on guard. "Isang beses lang sa isang taon mangyayari ang birthday mo, Eve, we should celebrate that."

Napakurap ako, why is this happening?

May sasabihin pa sana ito pero biglang tumunog ang cellphone niya atsaka sinabing tinatawag na siya ng ama niya. I confirmed that it was indeed his father because he showed me his phone screen, in which he doesn't have to.

"6pm on the flower shop. I'll be there." He said while walking back to his car. Nang ngitian niya ako, hindi ko maiwasang matigilan sa aking kinatatayuan dahil tila ba bigla kong nakita ang binatilyong Dave na minsan ko nang minahal ng todo-todo.

"I'll be there, Eve. See you!" He said before waving me goodbye and left.

Napatulala ako sa kawalan matapos mawala ang sasakyan nito sa aking paningin.

I blinked several times coz... what the hell just happened?

What was that?

Napahawak ako ng mahigpit sa hawak-hawak kong plastic na may alak at sigarilyo.

Mukhang mas kailangan ko nga ito ngayong gabi. Dave coming back into the picture will surely keep me awake all night, coz what the f*ck was that?

"Was that your ex?" Napaigtad ako sa aking kinatatayuan sabay hawak sa aking dibdib dahil sa matinding gulat bago nilingon ang lalakeng nakatayo sa aking likuran.

When I saw the tall-figured man, I can't help but to look at him in diebelief.

A-Anong ginagawa niya rito? Tsaka bakit hindi ko siya napansin na lumapit sa akin?

"E-Eli, anong ginagawa mo rito?" Gulat kong wika habang nakatingala sa kanya.

Nakasuot ito ng itim na coat, puting pang-itaas na nakabukas ang unang tatlong butones atsaka itim na slacks. Halatang bago at mamahalin ang suot nitong sapatos. His hair is brushed back making him look so neat and clean with this hairstyle.

Looking at him, it was as if he just came fresh from a party.

"I came back coz I forgot my watch."

Natigilan ako.

His watch?

Itinaas nito ang manggas ng suot niyang coat atsaka pinakita sa akin ang kanyang palapusohan.

"See? I'm not wearing my watch coz I left it in your apartment. Ngayon ko lang naalala kaya ngayon lang din ako bumalik dito." Paliwanag nito dahilan upang mapakurap ako.

Oo nga pala, may nakita akong relo kinaumgahan mula nong huling pagkikita namin ni Elie.

It was also the same night something happened between me and the unknown.

Pero nawala na sa isipan ko ang tungkol sa relo dahil sa dami ng aking iniisip.

"Ganon ba? S-Sige, kukunin ko muna." He nodded at me in return as I lead the way towards the apartment.

Nang mapansin kong hindi ito sumunod sa akin, tumigil mula ako sa may gate atsaka siya nilingon.

There, I saw him look at the road where I last saw Dave left with his car.

"Elie?" Pagtawag ko sa kanya.

"You didn't answer my question." He said which made me straighten my back. His eyes are still fixated on the road. "Was that him?" He continued before looking back at me. "Your ex?"

Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan sa oras na nagtama ang paningin naming dalawa. In just a snap, I felt like his expression suddenly changed.

"Oo, siya nga 'yon." Sagot ko. "It was Dave." I confirmed and he nodded his head once.

"Why did he suddenly come here?" He asked once again, but this time, we're now walking up the stairs to my unit.

"Was he planning to take you back?" Natigilan ako sa sunod nitong tinanong atsaka ko ito muling nilingon sa aking likuran.

Elie is now looking up to me with curious eyes, seeking for my answer.

Hindi ko alam kung bakit bigla itong nagkainteresado tungkol kay Dave, pero sinagot ko parin ang mga tanong nito.

"No. He's not." I answered but the truth is, I really don't know.

Hindi na ito nagtnaong pa tungkol don hanggang sa tuluyan na kaming nakapasok sa loong ng apartment ko. Nilagay ko ang dala kong plastic sa ibabaw ng kitchen countertop atsaka ko hinanap ang relo niya.

Nang makita ko na ito, kaagad akong bumalik sa pwesto ni Elie kung saan nakatayo na ito sa gilid ng countertop at hawak-hawak ang isang kahon ng sigarilyo na binili ko.

Natigilan ako sa aking pwesto atsaka mabilis itong nilapitan bago ito inagaw sa kanya.

"You're smoking?" Kunot-noong tanong nito sa akin dahilan upang mabilis ko itong itinago sa aking likuran.

"H-Hindi... bakit ka ba nangingialam ng gamit ng iba?"

"Stop lying, Eveion. Hindi ka bibili ng ganyan kung wala kang planong gamitin 'yan." His voice is now surprisingly authoritative which made me somehow froze in my position.

"Do you even know how to use that?" Halos maningkit na ang mga mata nito.

"Oo, anong akala mo sa'kin?"

"Okay, show me then." Aniya dahilan upang matigilan ulit ako.

"Pardon?"

"Alam mo kung pano gamitin 'yan di ba?" Aniya pa atsaka pinagkrus ang kanyang braso habang nakatingin parin sa akin. "Show me how you smoke, Eveion."

Biglang nagpintig ang sentido ko dahil sa tono ng kanyang pananalita. Kaagad na kumunot ang aking noo atsaka ko padabog na binigay sa kanya ang relo nito.

Mabilis kong hinanap ang lighter na nakatago sa ibabaw ng cabinet atsaka binuksan ang kahon. Isang masamang tingin ang binigay ko sa kanya habang nilalagay ang isang sigarilyo sa aking bibig.

Elie just kept his eyes fixated on me, as if he's waiting for me to commit a mistake.

Mas lalo akong nainis atsaka ilang beses na sinubukan paapoyin ang lighter.

I kept doing that until all of a sudden, he grabbed my wrist.

Natigilan ako sa ginawa niya lalo na't agawin nito ang lighter mula sa akin atsaka ang sigarilyong nasa aking bibig.

Napanganga ako ng pasimple niyang nilagay sa kanyang bibig ang sigarilyong ginamit ko.

"You have to use both of your hands in lighting the cigarette." He said and in just one try, he made the lighter fire. "Watch closely."

Dahan-dahan niya itong dinemonstrate sa aking harapan dahilan upang mapatitig ako sa mukha nito. His eyebrows are now furrowed, and his face is a little bit tilted to the side, unintentionally flexing his haw and perfectly shaped nose.

Hindi naglaon ay bumaba ang aking paningin sa labi nito kung saan nakaipit ang sigarilyo. Ang mamula-mula nitong labi ay talaga nga namang nakakaakit kung tignan ng malapitan.

Elie successfully lit the cigarette as he sucked in the smoke in his mouth before taking it out with his fingers.

Tinignan niya ako ng deretso sa mukha atsaka dahan-dahan na tumingala sa kisame.

And then just like that, he puffed the smoke before looking back at me.

Napatulala ako.

"That's how you smoke." He said causally which made me blink.

Natahimik ako at ganon din siya. Hindi ko man lang napansin na sobrang lapit pala namin sa isa't-isa.

I stare at him, and he stares at me back. Seryoso itong nakatingin sa akin habang ako naman ay hindi maiwasang mapaisip kung bakit may kakaiba akong nararamdaman ngayong kaharap ko ito.

This man is somehow a little mysterious for me.

He's a close book that no one ever tried to open simply because he's not easy to read.

And then somehow... I felt like... I want to learn how to read him.

Napakurap ako nang bigla itong humakbang papalapit sa akin dahilan upang muntikan nang magtama ang katawan namin sa isa't-isa.

"You stare too much; do you have something in mind?" Hinawakan niya ang dulo ng aking buhok atsaka ito inikot-ikot sa kanyang daliri.

He's too close.

"Baka makatulong ako." Bulong nito bago tuluyang pinatay ang sigarilyo. He crushed the cigarette against my marble kitchen counter.

When he cupped one of my cheeks, I suddenly remember the first kiss we shared when I was drunk.

Mabilis akong nag-iwas ng tingin dahilan upang matigilan ito. His hand remained on the air where he cupped my cheek.

"Umalis ka na, Elie, baka hinahanap ka na sa inyo," wika ko habang nakaiwas ng tingin sa kanya. I can't look at him.

Nagulat ako sa sunod na nangyari nang bigla itong mapayuko atsaka mahinang napatawa. I look back at him and noticed how his shoulders shake until he finally faced me-- still laughing.

"Look at me, Eveion." He uttered. "Ganito ba ang hitsura ng isang taong hinahanap pa ng mga magulang?" The disbelief in his tone with a grin plastered in his face looks like it he was insulted by what I've said.

"I'm not a kid." He said.

"Kahit na, wala sa edad ang--"

"Just admit the truth that you don't like me."

"Ano?! Wala akong sinasabing ganyan."

"Oh really? Coz you kept on pushing me away."

"Ano bang pinagsasabi mo?" Nakainom ba 'to? Why does he talk like this all of a sudden?

"Nasa'yo na ang relo mo, wala ka nang rason para magtagal pa rito, Elie." Tinalikuran ko ito atsaka kinuha ang isang bote ng alak na binili ko.

I need him to leave so I can do what I want.

"Hindi na ako bata para mag-alala ka." I scoffed when he's still persistent.

"You're 20." I said, remembering his age. "You're still young."

He scoffed as well.

"20 is an adult age."

"Kahit na Elie, kailangan mo paring umalis."

"What's wrong of staying here for a bit? Nakalimutan mo na bang minsan na rin akong tumira rito kasama ka?"

"Dahil may rason kung bakit ko 'yon ginawa." Naglayas siya, at hindi naman pwedeng hayaan ko ito sa kalsada.

"Iyan ba talaga ang rason kung bakit mo 'ko pinapaalis?" He asked with a different tone of voice. Napatingin ako sa kanya ng deretso at hindi maiwasang mapatitig dito.

"Hindi kaya't takot ka lang na baka kung magtagal pa ako rito ay tuluyan nang may mangyari sa ating dalawa." I almost gasped when he said those words without hesitation.

"Coz Eveion I still remember the last time we almost did it." Biglang tumaas ang dugo ko sa mukha dahilan upang mamula ang magkabila kong pisngi.

"You're afraid of me."

"I'm not!" Kaagad kong wika.

"Yes, you are." Awtomatiko akong napaatras nang humakbang ito papalapit sa akin, pero tuluyan din akong natigilan nang tumama ang likod ng aking binti sa sofa.

He's now towering me which made my heartbeat faster. Kinabahan na ako bigla.

"You're afraid to know how capable I am in pleasing you." He whispered under his breath before catching my waist to prevent me from falling into my couch.

"Coz the last time I touch you, you almost wanted to give everything up and let me lead, right?" Nanindig ang balahibo ko sa batok nang tumama ang labi nito sa aking tainga.

The same feeling I felt months ago is now rushing back into my system.

"I might be 'just' 20 years old, Eveion... but I'm actually good in almost everything."

Nanlaki ang aking mata at hindi maiwasang mabato sa aking pwesto lalo na't tuluyan na niyang ginamit ang dalawa niyang braso upang yakapin ako ng mahigpit sa aking bewang.

He pressed his body against mine, pulling me in closer to him while both of my arms are on my sides.

"Hindi mo kailangang magpigil, Eveion. If you want, I can give it to you."

His hands are now sliding through my back inside my shirt. Napasinghap ako nang maabot nito ang bra ko atsaka ito tuluyang tinanggal.

"I can teach you a lot of things, not just by smoking a cigarette." Elie whispered before successfully claiming my lip after staring at my eyes for a solid 30 seconds.

And only God knows how we ended up in my room.