When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
"คุณปลัดส่งดาหวันแค่นี้ก็พอจ้ะ" ถึงหน้าปากซอยที่ดาหวันอาศัยอยู่รีบเตือนคนขับรถเพื่อไม่ให้เขาขับเลยไปส่งถึงหน้าบ้าน เดี๋ยวแม่ได้สงสัยเอา จากเรื่องที่เธออยากเก็บเป็นความลับมันจะเปิดเผยเปล่าๆ ธีรดนย์ค่อยๆ ชะลอความเร็วลงเพื่อจอด อีกห้าสิบเมตรถึงบ้านดาหวันไม่น่าจะเป็นอะไร หญิงสาวหันมายกมือไหว้ "ขอบคุณที่ช่วยเหลือดาหวันนะจ๊ะ ถ้าไม่ได้คุณปลัดดาหวันมองไม่เห็นหนทางเลยจ้ะ" "ไม่เป็นไร เพราะไม่ได้ช่วยฟรี" ดาหวันหน้าเจื่อนลงไปนิด ก็อย่างที่เขาว่านั่นแหละ เขาไม่ได้ช่วยเธอฟรีๆ เพราะมีข้อแลกเปลี่ยน แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณเขา "งั้นดาหวันไปนะจ๊ะ" เปิดประตูลงจากรถเดินเท้าด้วยความเร็วเพื่อให้ถึงบ้าน จะได้รีบไปตลาดต่อ ธีรดนย์เลี้ยวรถกลับบ้านพัก ความจริงบ้านพ่อแม่เขาอยู่ในตัวจังหวัด แต่เทียวลำบากเขาจึงเลือกมาเช่าบ้านของชาวบ้านอยู่ บ้านเช่าในต่างจังหวัดราคาไม่แพงเหมือนกรุงเทพ เดือนละพันสองพัน แถมยังได้รับน