When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
@สามวันต่อมา "คนมาดูประกวดเยอะมากเจ๊" พี่เลี้ยงทั้งสามคนมาอยู่ด้านข้างเวที เจ๊นก เจ๊โหน่งและน้ำหนึ่ง มองผู้คนหลั่งไหลเข้ามาในงาน มาดูการประกวด ถือเป็นไฮไลต์สำคัญของงานทุกปี นานทีปีหนถึงหน้าเทศกาลค่อยจะมีอะไรให้ชม คนในหมู่บ้านจึงค่อนข้างตื่นเต้นกับทุกเทศกาล ดาหวันสวมชุดไทยจักรีสีเทา กับรองเท้าส้นสูงสีเดียวกัน มือเย็นเฉียบ รอเวลาขึ้นเวที เธอซ้อมกับเจ๊นกมาคิดว่าดีแล้ว ทั้งการเดิน การไหว้ ตอบคำถาม บอกตัวเองว่าไม่ได้คาดหวังรางวัลที่หนึ่งแค่มาเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่เจ๊นกบอกเธอสวยมากเธอต้องได้ถ้วยรางวัลกลับไปประดับบ้านในวันนี้ เธอจึงเปลี่ยนความคิดใหม่ จะเอาถ้วยรางวัลและสายสะพายมาให้ได้ หมดช่วงของการแสดงเปิดงาน ถึงเวลาที่นางนพมาศต้องขึ้นไปบนเวทีเพื่อเดินโชว์และแนะนำตัว ครั้งนี้มีนางงามเข้าร่วมประกวดถึงยี่สิบคน แต่ละคนมีแต่สวยๆ ทั้งนั้น บางคนก็ประกวดซ้ำ ผ่านมาหลายสนามเดินได้คล่องแคล่วยิ้