ทักษพรมองดูท้ายทอยด้านหลังของธนาแล้วก็คิดว่ารูปศีรษะของเขาช่างเหมือนกับลูกชายของตน ตอนที่เขาเป็นเด็กก็คงคล้ายกับน้องพืช ผิวพรรณผ่องผุด ใบหน้าน่ารักหล่อเหลา
...ยิ่งมองเขา เธอก็ยิ่งเจ็บแปลบในใจ...
ทั้งยังรู้สึกสงสารลูกชายที่จะไม่มีวันได้รู้ว่าใครเป็นพ่อ? ทักษพรเอียงศีรษะพิงกระจกแอบหยิบทิชชู่จากกระเป๋าสะพายขึ้นมาซับน้ำตาที่กำลังรื้น
พอรถจอดที่หน้าประตูออฟฟิศบริษัทสกายกิฟต์ วรภัทรก็อุ้มเด็กชาย ธนาธิปออกมายืนรอรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเบิกบาน
“น้องพืช คุณแม่กลับมาแล้ว”
“คุณแม่ๆ” เด็กชายโบกมือไหวๆ
คำพูดและท่าทางของวรภัทรคล้ายกับสามีที่พาลูกชายมารอรับภรรยาจากที่ทำงาน พราวพรายกับปุ้ยอมยิ้ม เธอสองคนสงสัยมานานแล้วว่าเจ้านายมีใจให้กับคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวคนนี้ ที่ผ่านมาการแสดงออกของวรภัทรมักจะทำในช่วงที่ไม่ค่อยมีเห็น บังเอิญที่พราวพรายกับปุ้ยแอบเห็นอยู่หลายครั้ง คราวนี้ถึงกับอุ้มลูกชายของทักษพรมารอรับ
