ภัสราได้ฟังคุณครูประจำชั้นของเด็กชายธนาธิปพูดถึงความอ้างว้างในใจของเด็กชายตัวน้อยแล้วก็ถึงกับต้องยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับน้ำตา ธเนศหันไปมองมารดา คราวนี้แม่ของเขาน้ำตารื้นด้วยความสงสารเด็กเข้าแล้วจริงๆ
‘เฮ้อ! การเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวก็ดันตรงกับชีวิตคุณแม่ซะด้วย’
“ถ้าผู้ใหญ่ตกลงกันได้ น้องพืชต้องมีความสุขมากขึ้นแน่ๆ ค่ะ ดีที่น้องมีพ่อแบงค์ที่ถือเป็นตัวแทนของพ่ออยู่ด้วย แต่พอเด็กโตกว่านี้เขาจะเริ่มแยกแยะเพศได้ เขาจะสงสัยและรู้ในที่สุดว่าพ่อแบงค์ของเขาไม่ใช่ผู้ชายและไม่ใช่พ่อจริงๆ ของเขาค่ะ สุดท้ายเด็กจะโหยหาพ่อ”
ธเนศฟังครูประจำชั้นอนุบาลพูดแล้วถอนใจยาว “คุณแม่ครับ เราต้องกลับบ้านไปคุยเรื่องนี้กันอย่างจริงจัง”
“ดิฉันขอบคุณคุณย่าที่เมตตาน้องพืชนะคะ” ปาลิตายิ้มน้อยๆ เธอรู้สึกว่าคุณภัสราเป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือ
มือของคุณภัสรายื่นออกกุมมือของผู้อำนวยการโรงเรียนอนุบาลเอาไว้ “ดิฉันฝากหลานชายด้วยนะคะคุ
