บทที่ 4 หาตัวได้ยาก
1504 Words
“ยากครับบอส ผู้หญิงทุกคนในงานสวมชุดสีขาว แล้วตอนที่เธอถูกหิ้วปีกเข้ามาในห้องสามหนึ่งสี่เราก็เห็นหน้าเธอไม่ชัด เห็นแค่คนที่หิ้วปีกเธอมา” ณัฐวุฒิชี้ไปยังจอที่แสดงกล้องบนทางเดินชั้นสิบห้า
ธนามองไปที่จอภาพแล้วพยักหน้า “ก็ตามหาผู้หญิงคนนี้ก่อนล่ะกัน ดูแล้วเหมือนไม่ได้ช่วยเหลือ น่าจะเอามาส่งใครสักคนมากว่า”
“ครับ ผมก็คิดแบบนั้น”
ธนายกมือขึ้นตบบ่าณัฐวุฒิเบาๆ “ฝากด้วยนะ”
“ครับ ผมจะระดมคนมาช่วยกันดูเดี๋ยวนี้”
ธนาถอนหายใจ บิดาของเขาอยากให้เขาสองพี่น้องมารับช่วงดูแลบริษัทต่อ แต่ครอบครัวของแม่เลี้ยงก็พยายามเข้ามาแทรกแซง คุณน้ำเพชรเป็นผู้หญิงงดงามเฉิดฉาย เธอเอาชนะคุณอาทรที่ทำตัวเป็นโสดมาร่วมสิบปีได้สำเร็จ แม้จะไม่ร้ายกาจอย่างแม่เลี้ยงในนิทานแต่เธอก็ไม่ใช่คนที่ธนากับธเนศวางใจ
ทันทีที่เขารับปากจะกลับมาทำงานช่วยบิดา คุณน้ำเพชรก็ชักนำน้ำฟ้าหลานรักของเธอให้มาใกล้ชิดกับเขา นัยว่าอยากจะให้เป็นทองแผ่นเดียวกัน ธนารักษาระยะห่างกับน้ำฟ้าไว้พอสมควร แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่ยอมเข้าใจ
“ให้คนมาทำส่วนนี้แทน พวกเราต้องรีบกลับไปประชุม”
“ครับ”
ณัฐวุฒิกดเข้าไปสั่งให้พนักงานที่เขาไว้ใจสองคนมาตรวจกล้องวงจรปิดแทน การประชุมเพื่อวางแนวทางโปรเจคใหม่ในตอนสายวันนี้สำคัญมาก เจ้านายของเขาจะพลาดไม่ได้
กชอรเดินตามหลังนีน่าออกมาจากห้องผู้จัดการทวี “ขอบใจนะ นีน่าที่เข้าไปช่วย”
กลุ่มนักศึกษาที่เข้ามาฝึกงานพร้อมกันในครั้งนี้มีสามคน พวกเธอเคยถูกผู้จัดการทวีพูดจาแทะโลมและแตะเนื้อต้องตัวอยู่หลายครั้งด้วยเจตนาไม่บริสุทธิ์ จึงได้ตกลงกันเอาไว้ว่าหากมีคนต้องเข้าไปในห้องผู้จัดการทวีเกินสามนาทีให้รีบทำทีเข้าไปเสิร์ฟน้ำ พอกชอรเข้าไปไม่นาน นีน่าจึงรีบเตรียมกาแฟ
“ไม่เป็นไร อีกไม่กี่วันพวกเราก็ฝึกงานจบแล้วจะได้พ้นจากเ*******ูซะที ทุเรศจริงๆ มีโอกาสทีไรต้องเต๊าะเล็กเต๊าะน้อย ฉันล่ะอยากเอามีดเสียบมือไอ้เลวนี่นัก” นีน่าเป็นนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเอกชนที่เข้ามาฝึกงานบริษัทนี้พร้อมกับกชอร หลังจากถูกทวีแอบใช้นิ้วไล้ที่แขน นีน่าก็เริ่มใช้กระเป๋าใบเล็กที่เหน็บที่เข็มขัด ข้างหน้าใส่โทรศัพท์มือถือแต่ข้างในมีมีดสปริงขนาดเล็ก
“เออ ดีแล้ว วันก่อนที่เธอไปกับผู้การกับคุณผ่องเป็นไงบ้าง? เมื่อวานเธอก็ไม่ทำงาน วันนี้ก็ทำหน้าเครียดๆ”
ทุกคนในสำนักงานเรียกทวีด้วยคำย่อจากผู้จัดการเหลือเพียงผู้การ ทำให้นักศึกษาฝึกงานทั้งหลายก็พลอยชินไปด้วย
“งานเลี้ยงนั่นน่ะเหรอ?” กชอรพูดพลางกำหมัดแน่น สีหน้าของเธอพร้อมจะระเบิดอารมณ์ออกมา
“ทำหน้าแบบนี้ ผู้การทำอะไรอีกเหรอ?”
“หึ! มันพยายามน่ะสิ แต่ฉันหลบมาได้”กชอรไม่อยากจะให้มีคนรู้เรื่องของเธอมากนัก แค่เธอไม่เสร็จคนอย่างทวีก็ดีแล้ว
นีน่ายกมือขึ้นตบแขนเพื่อน “อืม ดีแล้ว ฉันกับรดาเป็นห่วงเธอมากเลย ทีแรกว่าจะไปแอบดูแต่คิดว่างานคนเป็นพัน ผู้การคงไม่กล้าทำอะไรเธอ”
“ไม่เป็นไร แต่พวกเธอก็ระวังผ่องพรรณหน่อยก็แล้วกัน”
รดายกมือขึ้นทำปากจุ๊ๆ แล้วดึงแขนเพื่อนทั้งสองหลบไปที่บันไดหนีไฟ
“ฉันได้ยินพวกป้าแม่บ้านพูดกันว่าคุณผ่องกับผู้การนะ แอบไปกินกันอยู่บ่อยๆ แม่บ้านข้างล่างพักอยู่ซอยเดียวกันกับคุณผ่อง เห็นผู้การเข้าออกอยู่หลายครั้ง”
นีน่าทำตาโต “คุณผ่องไม่กลัวหรือไง? ได้ยินว่าภรรยาผู้การเคยมาตบเมียน้อยคนก่อนจนเลือดกบปากเลยนะ”
“เห็นเขาพูดกันว่าสองคนนี้แอบเล่นชู้กันมานานแล้วแต่ภรรยาผู้การยังไม่รู้ ไม่งั้นจะปล่อยไว้แบบนี้เหรอ?” รดารีบเอ่ยต่อ
ดวงตาของกชอรแวววาว เธอรู้แล้วว่าจะแก้แค้นสองคนนั้นยังไง
“เรามาทำงานกันที่นี่หลายเดือนแล้วนะ รดา ฉันว่าความลับไม่มีในโลก อีกไม่นานผู้การกับผ่องพรรณต้องถูกจับได้แน่”
รดาเอียงคอ “ฉันว่าน่าจะยากอยู่ ได้ยินว่าช่วงนี้ภรรยาผู้การต้องไปดูแลพ่อที่ป่วยอยู่โรงพยาบาล”
กชอรแววตาแข็งกร้าว “กรรมมันทำหน้าที่ของมันเสมอล่ะ”
“ใช่ ฉันเห็นด้วยกับผักกาด” นีน่าพยักพเยิด
“เรื่องนี้พวกเธออย่าพูดไปล่ะ เดี๋ยวคนอื่นรู้เข้าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ พวกเรารีบขึ้นไปกันเถอะ”
สามสาวรีบเดินจากพักบันไดขึ้นไปเปิดประตูหนีไฟกลับเข้าสำนักงาน
ค่ำวันต่อมา กชอรส่งข้อความไปหาเพื่อนสนิท ฝ่ายนั้นอ่านข้อความแล้วก็รีบแจ้นมาตามนัดทันที
“มาแค่นี้แกต้องหนีบเมียมาด้วยเหรอ?” กชอรสายตาเลยไปยังคนที่นั่งข้างธิดารัตน์ เพื่อนของเธอเป็นสาวหล่อที่ผ่านการประกวดนักร้องในเวทีดังระดับประเทศ แม้จะไม่ได้ตำแหน่งแต่ก็ได้เดินบนเส้นทางอาชีพนี้อย่างภาคภูมิ สร้างรายได้ไม่น้อยในแต่ละเดือน
จุฑาทิพย์หรือลิลี่ที่เป็นแฟนคนล่าสุด คือหนึ่งในหญิงสาวที่เคยมาเกาะแกะอยู่หน้าเวที ฐานะทางบ้านของลิลี่ร่ำรวยเป็นเจ้าของโรงงานลูกชิ้น ด้วยความน่ารักไม่ถือตัวทำให้ลิลี่เอาชนะใจแบงค์และคนรอบข้างได้ไม่ยาก
หญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลแสร้งทำหน้างอ “พี่ผักไม่รู้อะไร? วันก่อนมีผู้หญิงมานั่งเฝ้าพี่แบงค์หน้าเวทีตั้งแต่ร้านเปิดจนร้านปิด”
“ลิลี่ เธอเฝ้ามันขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“เปล่าค่ะ ลิลี่ก็แค่จ้างเด็กเสิร์ฟในร้านให้จับตาดูพี่แบงค์”
กชอรหัวเราะออกมาทันที คุณหนูเงินหนาอย่างลิลี่น่าจะติดสินบนเด็กเสิร์ฟเอาไว้ทั้งร้านแล้ว
แบงค์พยักหน้ากับเพื่อนซี้ “รู้ใช่ไหม?”
“เออ ทั้งร้านแน่เลย” กชอรยิ้มน้อยๆ
“พอแล้ว แกไม่ต้องหัวเราะเยาะฉัน ที่ส่งข้อความมาน่ะ มีเรื่องอะไร?”
กชอรมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีโต๊ะอื่นมาอยู่ใกล้ก็ขยับเข้าไปหาคนทั้งสอง เธอเล่าเหตุการณ์ในคืนงานเลี้ยงโดยเว้นเรื่องบนเตียงไป แบงค์กำหมัดแน่นกัดฟันกรอดๆ ลิลี่เองก็โมโหจนสีหน้าดูไม่ได้
“เลวจริงๆ หญิงร้ายชายชั่ว ผัก แกคิดจะแก้แค้นยังไง?” แบงค์ชินกับการเรียกชื่อเล่นของกชกรเพียงคำหน้า ทำให้ลิลี่เรียกอย่างเดียวกัน
กชอรแสยะยิ้ม “ผู้การกับนางงูพิษนั่น คบชู้กันมานานแล้ว ฉันได้ยินมาว่าเมียของมันดุมากๆ เคยบุกมาตบเลขาหน้าห้องที่เป็นเมียน้อยคนก่อนจนปากแตกหน้าเละ อับอายจนต้องลาออก”
“ทำขนาดนี้แล้ว ผู้การเลวๆ นี่ยังกล้าทำความชั่วอีกเหรอ?” ลิลี่ทำหน้ารับไม่ได้ “ผู้ชายชั่วๆ แบบนี้น่าจะถูกยิงตายซะให้หมด”
กชกรพยักหน้าให้กับลิลี่ “พี่ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
“ผัก พูดแบบนี้แกคิดจะเปิดโปงมันสองคนใช่ไหม?”
“อืม แต่หลักฐานเราต้องแน่นหนา ส่งไปให้เมียผู้การดู จากนั้นก็เปิดโปงให้โด่งดังไปทั่วประเทศถึงจะสาแก่ใจ”
ลิลี่ยกมือข้างหนึ่ง “เดี๋ยวนะพี่ผัก ถ้าเกิดว่าเมียเขาจัดการแค่เมียน้อยแต่ไม่ยอมลงมือกับผัวเขาล่ะค่ะ”
แบงค์หันไปมองหน้าคนรัก “พี่ไม่เชื่อว่าคนที่ทำความเลวแบบนี้จะเพิ่งเคยทำเป็นครั้งแรก ถ้าขุดดีๆ เราต้องเจอความลับนางงูพิษแน่”
“ก็จริงนะ ถ้าเราหาหลักฐานมัดตัวสองคนนั้นได้แน่นหนา ไม่แน่ว่าผู้การก็น่าจะถูกไล่ออกด้วย สมัยนี้โลกโซเชียลเร็วจะตาย” ลิลี่ดีดนิ้วเปาะ เธอเรียนสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ชั้นปีสุดท้าย เมื่อได้ยินว่าจะได้สวมวิญญาณนักสืบก็นึกสนุก “เดี๋ยวลิลี่เอากล้องจิ๋วมาให้พี่ผักเองค่ะ”
“ส่วนฉัน จะลางานมาตามถ่ายรูปพวกมันให้แกเอง” แบงค์หัวเราะหึๆ “เลนส์ซูมที่ฉันอุตส่าห์เก็บเงินซื้อมา คราวนี้จะได้ใช้ซะที”
“ดี ถ้างั้นก็ลงมือกันเลย ฉันจะทำให้ชีวิตของพวกมันพังพินาศ”
******************
- Writer
