บทที่ 3 ไม่สวมถุง
1372 Words
ชายหนุ่มบนเตียงใหญ่ค่อยๆ ลืมตาขึ้น แสงสว่างจากม่านสีขาวบางทำให้เขาต้องหยีตาเล็กน้อย ลำคอแห้งผากจนต้องไอออกมาเบาๆ ธนาลุกขึ้นสะบัดผ้าห่มออก เขาก้มลงดึงเอาผ้าขนหนูที่นอนทับไว้มาพันกายหลวมๆ แล้วตรงไปหยิบขวดน้ำที่วางอยู่บนชั้นลอยติดผนัง
เมื่อดื่มจนหมดขวดขนาดห้าร้อยมิลลิลิตร เขาก็รู้สึกว่าที่ข้อเท้ากำลังถูกพันธนาการด้วยผ้า เมื่อก้มลงมองจึงเห็นกางเกงสแลคตัวเมื่อคืน ข้างๆ มีเสื้อสูทตัวนอก หูกระต่าย และเสื้อเชิ้ตทิ้งเรี่ยราด
‘เมื่อคืน...คงจะเป็นฝีมือน้ำฟ้า แต่ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงไม่ใช่แน่’
เขาหน้ากลับไปมองบนเตียง มีเพียงรอยยับย่นบนหมอนสีขาวใบใหญ่ที่ยืนยันว่าผู้หญิงคนนั้นมีตัวตน ชายหนุ่มดึงผ้าห่มออก ร่องรอยของผ้าปูที่นอนทำให้เขารู้ว่าตนเองผ่านศึกใหญ่กับหญิงสาวคนหนึ่งจริง
เขาเห็นคราบที่ปรากฎบนเตียงก็ถึงทำตาเหลือกรีบหันซ้ายหันขวาหาโทรศัพท์มือถือก่อนจะกดออกไปหาเลขานุการคนสำคัญ
“ณัฐ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว แกรีบขึ้นมาที่ห้องพักฉันเดี๋ยวนี้”
ณัฐวุฒิ ตั้งอิสรา เลขานุการใหญ่ของท่านประธานบริษัทวินเนอร์เบฟเวอเรจรีบยกแก้วนมขึ้นดื่มแล้วพยักหน้าให้กับเนตรดาวผู้ช่วยของเขา
“ผมขึ้นไปหาบอสก่อนนะเนตร”
เนตรดาวมองตามด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอเป็นเพียงเลขานุการหมายเลขสองที่เจ้านายไม่ค่อยอยากให้เข้าใกล้นัก หน้าที่ของเธอคือเป็นผู้ช่วยและรับคำสั่งจากณัฐวุฒิ
เลขานุการหนุ่มของธนากดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นสิบห้า เขาจำได้ว่าเมื่อคืนทางโรงแรมเหลือเพียงห้องสแตนดาร์ด เจ้านายสุดหล่อของเขาจึงต้องเข้ามาพักในห้องธรรมดา
“หนึ่งห้าหนึ่งศูนย์” ชายหนุ่มท่องเบาๆ เขายกนิ้วชี้ขึ้นไล่ตามประตูไปทีละห้องจนถึงแล้วออกแรงเคาะ
ผู้ชายวัยราวห้าสิบปีผมเผ้ายุ่งเหยิงเดินหัวเสียมาเปิดประตู “พนักงานโรงแรมเหรอ?”
ณัฐวุฒิอึ้งไปครู่ มองผู้ชายตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ “ไม่ใช่ครับ ขอโทษจริงๆ ที่รบกวน ผมเคาะผิดห้อง”
“เออ แล้วไป”
ปัง!
เมื่อประตูปิดลง ณัฐวุฒิก็เงยหน้าขึ้นมองเลขข้างประตูห้องอีกครั้ง “ไม่ผิดนะ ห้องหนึ่งห้าหนึ่งศูนย์ แล้วนั่นมันใครวะ?”
เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นอีกครั้ง เสียงฉุนเฉียวของธนาดังขึ้นมาจากปลายสาย “ถึงยัง?”
“ผมยืนอยู่หน้าห้องบอสนะ แต่คนในห้องไม่ใช่บอสครับ”
“เฮ้ย! เดี๋ยวฉันไปเปิดประตู”
แอ้ด...!
“ห้องนี้ ไปยืนทำอะไรตรงนั้น” ธนาโผล่หน้าออกมาจากห้องหนึ่งห้าหนึ่งสี่ เขาโบกมือเรียกณัฐวุฒิให้เขาไปในห้องพัก
“บอส เมื่อคืนผมจองห้องหนึ่งห้าหนึ่งศูนย์นะครับ แล้วทำไมบอสมานอนห้องนี้ได้?”
“หือ? แกว่าไงนะ?”
ณัฐวุฒิยืนยันห้องที่เขาจองแต่ธนาหันไปหยิบเอาคีย์การ์ดแล้วยื่นให้กับเลขาหนุ่ม
“นี่ต่างหาก ฉันได้คีย์การ์ดใบนี้จากมือแก ตอนที่มาถึงหน้าประตูก็มองแล้วมองอีกว่าตรงห้องเลยดันเข้ามา”
ณัฐวุฒิก้มลงมองคีย์การ์ดในมือ ตัวเลขขนาดใหญ่พิมพ์ตัวเลขหนึ่งห้าหนึ่งสี่สีแดงชัดเจน
“ดันเข้ามาเหรอครับ?”
“เออ ประตูมันหนีบรองเท้าส้นสูงข้างหนึ่งไว้ ฉันแทบไม่ไหวอยู่แล้วก็เลยรีบเข้ามา พอถอดเสื้อผ้าแล้วอาบน้ำเสร็จกระโดดขึ้นเตียง ดันมีผู้หญิงโผล่มานอนด้วยเฉยเลย” น้ำเสียงและสีหน้าของธนาดูไม่โมโหเท่าไหร่นัก
ณัฐวุฒิใจตุ้มๆ ต่อมๆ ครั้งก่อนที่มีผู้หญิงแอบเข้าไปในห้องพักซุปเปอร์วีไอพีที่โรงแรมในภูเก็ต บอสของเขาอาละวาดจนฝ่ายหญิงหนีกระเจิง
“ผู้หญิงเหรอครับ? ผู้หญิงที่ไหนจะแอบมาอยู่ห้องนี้ได้”
“ฉันไม่ได้พูดเล่น แกดูนั่น” นิ้วเรียวยาวของบอสชี้ไปบนเตียง
ณัฐวุฒิมองตามก็ถึงกับตาเหลือก “ถ้างั้นเมื่อคืนบอสก็.....”
“เออ แกก็รู้ว่าฉันถูกน้ำฟ้าวางยา จู่ๆ มีผู้หญิงเนื้อนุ่มนิ่มมานอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงด้วย ใครจะทนไหว? ฉันก็เลย....จัดการไปแล้ว”
เมื่อคืนหลังจากณัฐวุฒิขึ้นมาส่งบอสถึงชั้นสิบห้าแล้วก็รีบกลับไปกันท่าไม่ให้น้ำฟ้าตามหาบอสเจอ ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงต้องไม่ใช่สาวไฮโซคนนั้นแน่
ธนาเท้าสะเอวถอนหายใจ ครั้งยังร่ำเรียนอยู่ต่างประเทศชายหนุ่มก็มี วันไนท์สแตนด์กับผู้หญิงมาหลายหน แต่เมื่อกลับมาถึงเมืองไทย ด้วยสถานะครอบครัวและธุรกิจเขาต้องระวังตัวอย่างมาก ตัวตนของเขาเป็นที่รู้จักในวงกว้าง ผู้หญิงที่เข้าหาล้วนแต่ต้องการผลประโยชน์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เขาจึงมีกฎเหล็ก ไม่ยอมมีวันไนท์สแตนด์ที่นี่
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครครับ?”
ธนาส่ายหน้า ณัฐวุฒิไม่ได้เป็นเพียงเลขานุการแต่ยังเป็นลูกชายของพนักงานบริษัทเก่าแก่ที่บิดาของเขาไว้วางใจ ด้วยความที่ณัฐวุฒิเคยเข้านอกออกใบบ้านของเขาตั้งแต่เด็ก ธนาจึงไว้ใจดึงตัวมาช่วยงาน
“ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน รูปร่างหน้าตาจัดว่าดีเลยทีเดียว”
“ไม่ใช่สาวไซด์ไลน์นะครับ”
“ไม่ใช่แน่ ท่าทางจะถูกมอมยาเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมถึงมานอนบนเตียงฉันได้?” ธนาเอียงศีรษะจ้องไปบนเตียง “ตอนนี้ปัญหาคือ เมื่อคืนฉันไม่ได้ใช้ถุงยาง แถมยังทำไปตั้งหลายที”
“บอสแน่ใจนะครับว่าเธอไม่ใช่พวกที่วางแผนมาเข้าหาบอส”
ธนาพยักหน้า “ฉันแน่ใจ ดูแล้วน่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ”
ณัฐวุฒิเห็นคราบราคะบนเตียงก็พอเดาความกังวลของบอสได้ “เราต้องรีบหาตัวเธอให้เจอครับ ยังมีเวลาอีกสามวันครับ ถ้าเกิดให้เธอกินยาทันก็ตัดปัญหาเรื่องท้องออกไปได้”
ในเมื่อไม่ได้ใช้ถุงยางก็คงต้องรีบหาเจ้าตัวแล้วจับมากินยาคุมฉุกเฉินภายในเจ็ดสิบสองชั่วโมงหลังมีเพศสัมพันธ์ ไม่อย่างนั้นคงต้องหวังพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้ว
ธนานิ่วหน้านึกถึงคำพูดและท่าทางเงอะงะของหญิงสาวในตอนที่กำลังทำกิจกรรมร่วมกันบนเตียง “ดูจากท่าทางเมื่อคืนแล้ว เธอน่าจะไม่เคยซะด้วย”
“นั่นยิ่งแย่นะครับบอส ถ้าเกิดเธอคิดสั้นขึ้นมา” น้ำเสียงของณัฐวุฒิสลดลง เขารู้ว่าธนาเป็นผู้ชายเจนโลกคนหนึ่งเพราะเขาเคยติดตามท่านประธานใหญ่ไปเยี่ยมธนาที่ต่างประเทศหลายครั้ง แม้ธนาจะไม่จัดอยู่ในประเภทเสือผู้หญิงแต่ก็ไม่มีทางจะถูกล่อลวงได้ง่ายๆ
“ฉันกลัวว่าเธอจะไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ถ้าปล่อยให้ท้องขึ้นมา คราวนี้เป็นเรื่องใหญ่แน่”
“ผมลงไปขอตรวจกล้องวงจรปิดก่อนแล้วกันครับ”
“เออ เร็วด้วย เราต้องหาตัวเธอให้เจอเร็วที่สุด”
ตระกูลศราวุฒิกุลมีหุ้นส่วนในโรงแรมห้าดาวและสี่ดาวหลายแห่ง หนึ่งในนั้นก็คือที่นี่ เมื่อเลขานุการของธนาขอความร่วมมือในการตรวจกล้องวงจรปิดจึงเป็นเรื่องง่ายดาย ณัฐวุฒิมองจอแล้วต้องขมวดคิ้ว
“ผู้หญิงสองคนนี้ผมไม่คุ้นเลยครับ” เขาหันไปหาผู้จัดการโรงแรม
“แขกที่มางานเมื่อคืนก็เยอะมากซะด้วย ผู้หญิงก็สวมชุดราตรีสีขาวกันหมด ต่อให้ผู้หญิงคนนี้สวมกระโปรงสั้นก็เถอะ คุณณัฐดูสิครับ เราคงต้องหาตัวเธอกันอีกพักใหญ่เลยทีเดียว”
ณัฐวุฒิหน้าเสีย เขามีเวลาเพียงสามวันที่จะหาตัวผู้หญิงบนเตียงของบอสให้เจอ แต่งานมอบรางวัลนักธุรกิจแห่งปีเมื่อคืนมีแขกนับพัน งานนี้มีธีมคือชุดขาว ยิ่งทำให้ยากจะตามหาผู้หญิงคนนั้น
“เป็นไงบ้างณัฐ?” ธนาแต่งตัวด้วยชุดใหม่เรียบร้อยก็ตามลงมา
**************************
- Writer
