KABANATA 21

1570 Words

DANIELLA P.O.V TAGATAK ang pawis kong napahawak sa dalang tuhod ko habang naka yuko, ako lang ang unang naka tapos sa task na 'yun. Agad kong inangat ang aking ulo bago punasan ang pawis ko sa nuo gamit ang kikod ng kamay ko bago tanggalin ang taki sa aking bewang at humarap sa mga kasama kong halos gumapang na. Napailing na lang ako dahil hina nila. Agad akong tumalikod upang pumunta sa bench kung saan ko iniwan ang aking t-shirt pero naligaw ang aking paningin sa taong hindi ko akalain na makikita ngayon. I almost didn't recognize him. He appeared so different now, his sitting in a wheelchair, dressed in a suit, but what really caught my attention was the eye patch covering his left eye. He gazed at me from about 10 meters away, and I could sense the longing and pain in his eyes. Y

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD